Patrino 3.
Ludo, kiu fariĝis preskaŭ monolita post tiom da jaroj da ŝatantoj, ke ĝi estu tradukita en la anglan kaj alportita al Okcidento. Por tiuj en Usono kaj UK, Patrino 3 reprezentas iun sanktan gralon laŭ nelokigitaj Nintendo-ludoj. La tria titolo EarthBound (kiel la serio estas konata ĉi tie), ĝi reprezentas kio estas, nuntempe, la fino de kara serio. Fino, kiu povus tre bone daŭre resti oficiale ekster la manoj de fanoj por almenaŭ la antaŭvidebla estonteco.
Post tiom da tempo, verŝajne multaj homoj scivolas, pri kio temas la tuta tumulto en la unua loko. Kio faras Patrino 3 tiel speciala? Kial ŝatantoj petis ĝin dum tiom da jaroj nun? Por respondi ĉi tiujn demandojn, ni rigardu, kio estas la komenco de la amrilato de tiom da fanoj kun la serio: Tero-Bundo.
La SNES RPG, sinkronigita Patrino 2 en Japanio, estis mejloŝtona liberigo kiam ĝi lanĉis la tutan vojon reen en 1995. Supre ĝis ĝi faris, tamen, ekzistis multe da zorgo ke ĝi neniam vidos la lumon de la tago. Evoluo estis plena je prokrastoj, daŭrante kvin jarojn por finfine esti kompletigita. Ne estis ĝis la interveno de HAL (kaj eventuale Nintendo) prezidanto Satoru Iwata intervenanta por helpi gvidi evoluon ke la projekto finfine atingis realiĝon. Laborante kun sia amiko kaj verkisto/direktoro Shigesato Itoi, la duopo helpis formi Tero-Bundo en ion specialan.
Tero-Bundo havis plejparte tradician turno-bazitan batalmekanikon, sed estis en siaj temoj kaj kontekstoj ke la ludo distingis sin. Lokita en satira, fikcia versio de Usono, Tero-Bundo interŝanĝis sorĉistojn kaj longajn glavojn kun kultistoj kaj basbalbatiloj. Tero-Bundo estis kurioza kaj aventurema en maniero kiel la plej multaj RPG-oj, eĉ tiuj produktitaj hodiaŭ, ne estas. Sufiĉe multe estis elspezita por merkati Tero-Bundo en Usono (kiu estis renomita en la regiono pro la originalo patrino neniam estis liberigita tie—adorantoj estus lasitaj scivolemaj pri kio ĝi estis daŭrigo), sed bedaŭrinde ĝi vendis duonon de ekzempleroj ĉi tie ol ĝi faris en Japanio.
Por plimalbonigi aferojn, Tero-Bundo estis ankaŭ renkontita kun malpli ol entuziasmo fare de la gazetaro. Kial Tero-Bundo malsukcesis en Usono ĉe lanĉo estas malfacile diri ĝuste. Eble ĝi estis tempo (Nintendo 64 lanĉita nur jaron poste), eble ĝi estis la strangaj bildoj kaj rakonto, sed en 1995 Tero-Bundo ne trovis spektantaron en Ameriko. Jarojn poste, tamen, tiu de EarthBound grandeco estis poste rekonita kaj rikoltis kultan sekvantan.
En Japanio, dume, Patrino 2 vendiĝis sufiĉe bone por motivi daŭrigon kaj produktado komenciĝis en serioza. Se Patrino 2-a evoluo estis do malfacila Patrino 3-a estis monumente tiel. La projekto etendiĝis trans SNES, Nintendo 64, la 64DD-ekscentralon, kaj poste finiĝis sur Game Boy Advance. Kiam ĉio estis dirita kaj farita, Patrino 3 daŭris 12 jarojn por atingi adorantojn. Kiam la laboro komenciĝis Patrino 3, Itoi kaj kompanio antaŭvidis vastan 3D mondon por ke la ludanto esploru. Oni rapide konstatis, ke la kapabloj de Nintendo 64 ne povos alĝustigi la planojn de Itoi. Ŝanĝi al 64DD, kiu uzis disko-bazitan amaskomunikilaron kaj aldonis ekstran pretigpovon al Nintendo 64, estis la sekva logika paŝo, sed kiam la aparato malsukcesis kaj neniam estis eĉ liberigita ekster Japanio, atento revenis denove al la hejma konzolo.
La ludo mem estas samtempe laŭdita pro siaj produktadvaloroj kaj rakonto sed kritikita pro tio, kio estas vidita de iuj kiel tro tradiciaj batalmekanikistoj. Ŝati Tero-Bundo, Patrino 3 enkadriĝas en pli bazita realmonda scenaro, ĉefroligante la junan knabon Lucas dum li luktas kun la perdo de sia patrino. El rakonta vidpunkto, Patrino 3 estas tre ambicia. Rakontita tra pluraj ĉapitroj, ĝi traktas eklektikan rolantaron de karakteroj kaj daŭras jarojn. La fino estas precipe sombra. Multaj adorantoj volonte citos Majora Masko kiel unu el, se ne la, plej malhelaj rakontoj en Nintendo-ludo, sed Patrino 3 meritas rekonon pro esti pli aŭdaca kaj originala ol eĉ tiu bonega ludo. Morto, elaĉeto, venĝo, kaj multe da humuro kaj strangeco abundas Patrino 3.
La batalsistemo, aliflanke, verŝajne ricevis pli severan kritikon ol ĝi meritis. Ĝi kliniĝas simple, kun la tipaj turn-bazitaj bataloj, kiujn RPG-adorantoj tiel konas, same kiel kutima uzado de objektoj kaj ilaroj, magiaj sorĉoj ktp. Tamen, la enkonduko de temp-bazitaj atakoj aldonas amuzan kaj defian sulkon por batali. Ĉiu malamiko havas sian propran "ritmon", kiu miksiĝas kun la muziko kiu ludas en la fono dum bataloj. Ludantoj povas frapeti laŭ la takto kaj fari gigantajn salvojn de atakoj post kiam ili eltrovas la ritmon de kontraŭulo. Estas malfacile, certe, sed nekredeble rekompenca kaj kontentiga eltiri. Ĝi eble ne reinventas la radon, sed Patrino 3-a batalmekanikistoj estas amuzaj kaj allogaj.
Patrino 3 en la jaroj ekde ĝia ĵeto fariĝis ia obsedo kun iuj membroj de la Nintendo fidela. Precipe, en 2008 fantraduko farita fare de homoj ĉe Starmen.net (kiu inkludas Clyde "Tomato" Mandelin, videoludtradukiston fama pro liaj Legendoj de Lokaligo libroj kaj retejo) iĝis havebla rete. Kvankam alirebla nur per ludado kaj flikado Patrino 3 uzante emuladprogramaron (kiu tendencas ekzisti en la griza areo de laŭleĝeco), la traduko laŭdire estis elŝutita kaj aplikita pli ol 100,000 fojojn. La intereso en Patrino 3 klare estis tie antaŭ 13 jaroj, sed Nintendo neniam alportis la ludon ekster Japanio. Kial? Nu, estas kelkaj teorioj.
Unu estas tio Patrino 3 liberigita kun malbona tempo tre kiel Tero-Bundo antaŭ ĝi. Lanĉo en 2006, Patrino 3 estis liberigita ĝuste kiam Nintendo DS akiris vaporon. Kvankam DS estis komence intencita esti "tria kolono" de la kompania strategio de Nintendo, fakte ĝi iĝis la posteulo de la Game Boy-linio. GBA rapide malpliiĝis en populareco eĉ kiel Patrino 3 trafis standojn en Japanio; dediĉi la nekredeblan kvanton da tempo kaj rimedoj necesaj por alporti la ludon al anglalingvaj ludantoj verŝajne ne donus la deziratajn profitojn por valorigi la klopodojn de Nintendo.
Alia teorio estas tio Patrino 3 estas simple tro polemika por ĝuste traduki por publiko ekster Japanio. Perfortaj kaj ĝenaj aferoj okazas al infanoj en la ludo - ĉe unu poento, Lucas havas halucinogenan sperton kun fungoj. La ĝemelfrato de Lucas, Claus, estas cerbolavita por iĝi fiulo kiu poste mortigas sin. Pezaj aĵoj, certe, kaj multe pli malhela materialo ol preskaŭ ĉio ajn Nintendo iam publikigis en la Okcidento. Eble pli zorgas por Nintendo ol eĉ tiuj ekzemploj estus kiel prezenti la ciganojn.
Kio estas tia honto. Patrino 3 meritas esti laŭdita kiel ĝi estis dum ĉiuj ĉi tiuj jaroj. La fino sole valoras la prezon de agnosko. Ĝi estas diskutata de fanoj jam de jaroj, kun multaj dividitaj pri kio fakte estis la finfina sorto de ĝiaj herooj. Ĝi estas la speco de konkludo, kiu plagas kaj lasas la ludanton pensi dum tagoj, se ne foje pli longe. Tiu mono, aŭ timo de diskutado, devus esti la kialo ke Patrino 3 languis en limbo por okcidentaj adorantoj estas korŝira. Tamen, ekzistas manieroj ludi ĝin en la angla aŭ almenaŭ rigardi aliajn ludi ĝin, do se vi interesiĝas pri Patrino 3 vi teorie povas ankoraŭ sperti ĝin hodiaŭ. Ĉu aŭ ne la pli granda panteono de Nintendo-fanoj iam havos la lukson, estas tute alia demando. Nuntempe, ni anstataŭe dankos al Itoi kaj kompanio pro la produktado de unu infera ludo kaj esperas, ke iam, iel, li povas konvinkiĝi doni al la mondo. Patrino 4.
La poŝto Kio Estas Tiel Speciala Pri Patrino 3 , Ĉiuokaze? aperis unue Nintendojo.
