مروری بر خاطرات آبی
رابطه بین کودکان بزرگسال و والدین اغلب مشکل است. حتی در بهترین شرایط، احتمالاً مسائل حل نشده ای وجود دارد. مشکلات حتی بدتر می شود اگر کودک بزرگسال رانده یا دارای موفقیت بالا باشد. این کمی از قلمروی است که A Memoir Blue کاوش می کند.
بازی Cloisters Interactive آبی خاطره انگیز یک بازی پازل نقطه و کلیک با ظاهری هنری است. از طریق مجموعه ای از صحنه های بصری متمایز، رابطه یک زن جوان کارآمد با مادرش را بررسی می کند. البته چیزهای بیشتر از این هم وجود دارد. میریام یک ورزشکار فوق ستاره، یک غواص برنده مدال است. دنیای او آب است تصاویر آب، ماهی و شنا تقریباً در هر صحنه نفوذ می کند. صحبت بیش از حد در مورد ضربات داستان، کشف، بینش و حقایق احساسی را که قلب بازی کوتاه هستند، از بین می برد.
توسعه دهندگان این سبک هنری را "رئالیسم جادویی" می نامند. با حرکت داستان در زمان، بین صحنه‌های نقاشی، سورئال و تصاویر کتاب داستان ساده‌تر و دوبعدی تغییر شکل می‌دهد. تا حد زیادی، قوی ترین عناصر A Memoir Blue زیبایی بصری و موسیقی آن است. دیالوگ گفتاری وجود ندارد، اما موسیقی مستقیم بازی از لحاظ احساسی کار خوبی برای ایجاد یک منظره شنیداری دارد.
اما، آیا باید یک بازی باشد؟
Annapurna Interactive تعدادی بازی در ژانر مشابه A Memoir Blue منتشر می کند. بازی هایی که به تم و سبک اهمیت می دهند تا مکانیک. یکی از موارد مورد علاقه من The Artful Escape است. این کار بسیار خوبی در انتقال لذت نواختن موسیقی انجام داد. جایی که از هم پاشید در برخی از مکانیک های آن بود، مانند مبارزه یا پریدن. میدونی قسمت بازی
در حالی که می‌دانم، برای بسیاری از مردم، پازل‌ها سرگرمی‌های بی‌معنایی و آرامش‌بخش هستند، اما هرگز برای من جذابیت نداشتند. هیچ خلاقیتی وجود ندارد در نهایت پس از کار زیاد نتیجه یک تصویر شکسته است. یا بدتر، یک تصویر شکسته که یک یا دو قطعه را از دست داده باشد.
پازل ها چه ربطی به A Memoir Blue دارند؟ به جای یک داستان مستقیم و از لحاظ احساسی واقعی، شما یک تجربه یک ساعته دارید که توسط معماهای ساده شکسته شده است که در نهایت هیچ تاثیری بر روایت ندارند. این یک کار شلوغ است، خالص و ساده، و گاهی اوقات حتی کار شلوغ خسته کننده است، زیرا کنترل ها همیشه خوب کار نمی کنند. ما به میریام کمک نمی کنیم تا خاطراتش را جمع کند، زیرا داستان از پیش تعیین شده است. ما فقط داریم کارهایی می کنیم چون این یک بازی است و نه یک فیلم.
مشکل این است که ما کار جالبی انجام نمی دهیم. ما روی همه چیز در محیط کلیک می کنیم، امیدواریم چیزی واکنش نشان دهد تا بتوانیم صحنه را جلو ببریم. ما تکه های چوب را می گیریم تا پل عابر پیاده بسازیم. چرا؟ حدس می‌زنم چون بازی‌ها به جای مشاهده غیرفعال، «تعامل» را می‌طلبند. ما روی چند عروس دریایی بسیار زیبا کلیک می کنیم. پس از مدتی، بازی تصمیم می گیرد که ما به اندازه کافی روی آنها کلیک کرده ایم تا ادامه دهیم. اگر بخواهیم هر جمله را در صفحه مرتب کنیم، یک داستان کوتاه عالی بهتر نخواهد بود. همچنین ما نمی‌توانستیم هیچ مسئولیت یا آژانسی در مورد چگونگی بیرون آمدن آن داشته باشیم.
غرغر کردن
A Memoir Blue دارای سبک بصری زیبا و متنوع، موسیقی با طنین عاطفی و روایتی صمیمانه - اگر نه به شدت عمیق - است. رابطه متحول و اسرارآمیز والدین و فرزندان قابل ارتباط است. این یک داستان فوق العاده برای تجربه است که از طریق تصاویر ترسناک و سورئال روایت می شود. جایی که A Memoir Blue فرو می ریزد در مکانیک بازی خودسرانه و اغلب غیر ضروری آن است. متوجه شدم که شخصیت اصلی در تلاش است تا خاطرات پازل مانند خود را معنا کند. شکار پیکسل و دستکاری اشیاء ناخوشایند باعث نمی شود که من احساس سرمایه گذاری یا غوطه ور شدن کنم. من استدلال می کنم که آنها علیه آن کار می کنند. A Memoir Blue می توانست و باید یک انیمیشن کوتاه و تاثیرگذار باشد.
***کد PS5 ارائه شده توسط ناشر برای بررسی***
پست مروری بر خاطرات آبی – رفتن به زیر به نظر می رسد برای اولین بار در COG متصل است.
