یکی از خوانندگان پیشنهاد می‌کند که پیچیدگی بازی‌های مدرن و کنترل‌کننده‌های گیم‌پد مانع از رشد بازار کنسول‌ها می‌شود.
امسال قطعا سال عجیبی بوده است بازی های ویدئویی اما یکی از چیزهایی که برای من جالب بود این است که علیرغم اینکه به نظر می رسد فاصله زیادی بین مایکروسافت و سونی وجود دارد، آنها هر دو دقیقاً همان چیزها را می گویند. هر دو به طور ناگهانی شروع به صحبت در مورد بازی چند فرمتی در یک زمان کردند (حتی اگر مشخص نباشد که آیا منظورشان یکسان بوده یا خیر) با هر دو به طور ناگهانی نیز نگران رشد - علیرغم اینکه قبلاً هرگز آن را به عنوان یک مشکل ذکر نکرده بودم.
تا آنجا که من می دانم، آنها هرگز خودشان را توضیح نداده اند، اما من فکر می کنم که فرض بر این است که آنها در مورد این واقعیت صحبت می کنند که تعداد افرادی که کنسول دارند هرگز واقعاً در هر نسل رشد نکرده است. پرفروش ترین کنسول هنوز هم همین است پلی استیشن 2 و ممکن است هرگز مورد ضرب و شتم قرار نگیرد، که نشان می دهد تا حد زیادی همان افراد، یا همان نوع افراد، در هر نسل کنسول می خرند اما هیچ کس دیگری.
با توجه به اینکه پلی استیشن 2 دو دهه پیش بود، اکنون مطمئن نیستم که چرا این موضوع به طور ناگهانی تبدیل به یک موضوع فوری شده است، اما فکر نمی‌کنم برنامه‌ریزی بلندمدت یکی از نقاط قوت بسیاری از شرکت‌های بازی‌سازی باشد. در هر صورت، برنامه‌ای که با دقت در نظر گرفته شدهاند، که مشخصاً چند ماه است روی آن کار کرده‌اند، این است که *یادداشت‌ها را بررسی کنند* ساخت بازی‌های کنسولی را متوقف کنند و به‌جای آن از سرویس‌های زنده و آشغال‌های بازی‌های موبایل استفاده کنند. به نظر می رسد حرکت سطح مغز کهکشانی. یا واقعاً می توانند به این موضوع نگاه کنند که چرا افراد بیشتری کنسول نمی خرند.
پاسخ، به نظر من واضح است، اما اکثر گیمرها از اعتراف آن متنفرند: مردم عادی نحوه استفاده از کنترلرهای مدرن را نمی‌دانند، و به‌ویژه نمی‌خواهند یاد بگیرند. همه ما آنجا بوده‌ایم، زمانی که یک شریک، والدین، دوست یا حتی خویشاوند کوچک‌تر به یک بازی علاقه‌مند می‌شود و از او می‌خواهد که بازی کند. این معمولاً چیزی است که آنها بلافاصله پشیمان می شوند زیرا با وحشت به همه دکمه ها و دو چوب آنالوگ نگاه می کنند.
با فرض اینکه بلافاصله تسلیم نشوند، چیزی که بیش از همه با آن دست و پنجه نرم می کنند، چوب آنالوگ دوم و کنترل دوربین است که به نظر می رسد همیشه یک مفهوم کاملاً خارجی است که برای آنها بی معنی است. من فکر می کنم به این دلیل است که نه تنها توجه آنها را منحرف می کند، بلکه به این دلیل است که کنترل دوربین سرگرم کننده نیست و در عین حال بخش مهمی از بازی است، که آنها نمی توانند نادیده بگیرند.
مشکلات آشکار دیگری نیز وجود دارد، مانند مدت زمانی که بسیاری از بازی‌های ویدیویی از شما می‌خواهند، چه یک بازی تک نفره بیش از 60 ساعت باشد یا یک بازی چند نفره که می‌خواهد هر روز وارد سیستم شوید. برای بسیاری از مردم، که با علاقه بازی Tekken 3 را در آن روز به یاد می آورند – و تقریباً همین – این یک درخواست مضحک است که نمی توانند به آن متعهد شوند.
و سپس پیچیدگی و درگیری کلی بازی‌های مدرن وجود دارد که مبتنی بر چندین دهه افزودن ویژگی‌های بیشتر و بیشتر به بازی‌ها است که برای اکثر گیمرها عادی به نظر می‌رسد اما برای بقیه کاملاً غیرقابل نفوذ است. من 30 سال است که دارم بازی می‌کنم و با این حال Baldur's Gate 3 در پلی‌استیشن 5 چند روزی بود که من را درگیر می‌کرد، قبل از اینکه آرام آرام به آن دست پیدا کنم. ارزشش را داشت اما در پایان من فقط تسلیم شدم و دوباره شروع کردم، یک بار که فهمیدم همه چیز چگونه کار می کند. این تصور اکثر مردم از زمان خوب نیست.
مشکل این است که نمی‌دانم چگونه می‌توان هیچ یک از این مشکلات را بدون رفتن به مسیر Wii و ساخت یک کنترلر و بازی‌های بی‌حساب برطرف کرد، اما حتی به نظر می‌رسید که این جذابیت فقط برای چند سال دوام داشته باشد، قبل از اینکه مردم علاقه‌شان را از دست بدهند.
من فکر می‌کنم منصفانه است که بگوییم بازی‌های ویدیویی کنسولی همیشه مورد توجه بوده و خواهند بود. میلیون‌ها نفر از بازی چند دقیقه Candy Crush در اتوبوس در خانه خوشحال هستند و بچه‌ها از Minecraft و Roblox (و بعداً GTA Online و Call Of Duty) به‌عنوان یک مرکز اجتماعی آنلاین استفاده می‌کنند، اما این با نشستن با بازی Final Fantasy یا هر چیز دیگری بسیار متفاوت است.
بدیهی است که می توان بازی های ساده تری ساخت، اما من فکر می کنم تنها راه حل مشکل کنسول زمانی است که کنترل ذهن یک گزینه قانونی و قابل اعتماد باشد. ممکن است شبیه داستان های علمی تخیلی به نظر برسد، اما در حال حاضر نسبتاً رایج است، به طوری که GC اخیراً داستان هایی را در مورد آن اجرا می کند اولین پسری که Neuralink داشت و کسی بازی Elden Ring و Halo فقط با ذهنشان.
اینها اساساً فقط نسخه‌های نمایشی فناوری هستند، اما زمانی که همه بتوانند برای هر بازی از آن استفاده کنند، شاید بازی‌های کنسولی شروع به رشد مخاطبان خود کنند. اگر ناشران در این مدت آن را خراب نکرده باشند، که احتمالاً این کار را خواهد کرد.
توسط خواننده Trepsils
