آه، مگس روی دیوار در آن جلسه بودم که در آن یک نفر ایستاد، نفس عمیقی کشید و یک تیرانداز اول شخص با پورتال ها راه انداخت.
چگونه می‌خواهید کسی را متقاعد کنید که تنها چیزی که در محصول اخیر تیراندازی‌های اول شخص وجود ندارد، ستاره سرگرمی بدخواه GLADoS، تفنگ پورتال است؟ من، فکر نمی کنم حتی تلاش کنم – و مطمئن نیستم که کسی بتواند مرا متقاعد کند. خوب. تا اینکه واقعا نشستم و Splitgate بازی کردم، یعنی.
برای آنچه ارزش دارد، بخشی از من وجود دارد که به طور غریزی (بخوانید: احمقانه) در برابر مدها و بازی های "ویروسی" عقب نشینی می کند. علیرغم توسعه ذائقه بازی یک نوجوان 12 ساله در سالهای آخرم (تمام کاری که این روزها می‌خواهم انجام دهم این است که از چیزها عکس بگیرم و منفجر شدن چیزها را تماشا کنم)، ازدواج Splitgate از FPS و پورتال‌ها حیله‌انگیز به نظر می‌رسید - شاید حتی یک گچ لمسی. با این حال، پس از چندین ساعت شادی با آن، می توانم با اطمینان تأیید کنم که هذل انگاری اصلاً هذلولی نیست: Splitgate به طرز شگفت انگیزی سرگرم کننده است.
