Kasteel van Darkestville PS4 recensie - Met zijn duivelse hoofdrolspeler, grappige lijnen en intrigerende puzzels, is Darkestville Castle een verademing (nou ja, stinkende) lucht in zijn streven om de point-and-click-avonturen van vroeger na te bootsen. Hoewel het op geen enkele manier baanbrekend of genre-schokkend is, doet Darkestville Castle desalniettemin een lovenswaardige taak om die point-and-click-avontuur-jeuk te krabben op een manier die maar weinig titels de laatste tijd hebben geprobeerd te doen.
Darkestville Castle PS4-recensie
Een niet-ambitieuze maar plezierige terugkeer naar de point-and-click-avonturen van weleer
Als de demon Cid, een bekende grappenmaker en algemene allround schurk die een aanzienlijke hoeveelheid voldoening haalt uit het toebrengen van ellende aan anderen, merken spelers dat ze de hoorns sluiten met de lokale weldoener Dan Teapot die een bende demonenjagers heeft opgeroepen om hem te verslaan serieus. Wat volgt is een met grinniken gevulde odyssee die Cid volgt terwijl hij probeert zijn achtervolgers te slim af te zijn. Cid ziet er ook goed uit - met een schijnbaar permanente tandenglimlach en twee gouden knopen waar zijn ogen zouden moeten zijn. Een echte sprookjesschurk dus.
Met zijn kleurrijke levendige achtergronden en verwrongen karakterontwerpen, bloedt Darkestville Castle op de eerste indruk zeker een behoorlijke hoeveelheid visuele inspiratie uit de Tim Burton-school met griezelige gotische esthetiek en combineert dit alles vervolgens met een cartoonachtige presentatie op zaterdagochtend. De vergelijkingen houden daar ook niet op, aangezien Cid zelf een opvallend gelijkaardige vrolijke, ondeugende lucht oproept aan Jack Skellington uit Henry Sellick's tijdloze stop-motion-inspanning The Nightmare Before Christmas.
Naast de visuele kant heeft Darkestville Castle een behoorlijk griezelige, zo niet bijzonder gedenkwaardige soundtrack. Als het echter gaat om de stemacteursprestaties, zijn de dingen hier op zijn zachtst gezegd enigszins gemengd. Terwijl Cid zelf en een paar andere hoofdpersonages de juiste stem hebben (met name Cid's stemacteur die uitstekend werk levert door elke reactie met sarcasme en oneerbiedige humor te injecteren), zijn er andere, meer minder belangrijke personages die niet helemaal worden geuit met sommige het niveau van overtuiging en kwaliteit en kan daardoor onaangenaam overkomen.
Gerelateerde inhoud - Beste PS4-indiegames - Uitstekende games die iedereen zou moeten spelen
Afgezien van de ietwat ongelijke audiovisuele presentatie, doet Darkestville Castle het echter beter in de dialoog en puzzeloplossende aspecten waar het point-and-click-avonturengenre zo vaak van afhangt. Een consequent grappige aangelegenheid waar veel van de grappen vaker wel dan niet terechtkomen, Darkestville Castle bewandelt hetzelfde soort slappe koord tussen slapstick en oneerbiedige humor die Tim Schafers eerdere point-and-click-avonturen ook met succes hebben beheerd.
De inspiratie uit The Secret of Monkey Island en andere vruchtbare avonturentitels waar Schafer aan werkte tijdens zijn tijd bij LucasArts, komt ook enigszins tot uiting bij het oplossen van puzzels. In dezelfde geest als die point-and-clickers van weleer, moeten spelers gesprekken met andere personages voortzetten en items in de omgeving ontdekken en combineren die vervolgens elders kunnen worden gebruikt om Cid in staat te stellen verder te gaan door het hoofdstukverhaal van Darkestville Kasteel.
Over het algemeen zijn de vele raadsels die je tegenkomt vrij logisch en voor het grootste deel relatief eenvoudig op te lossen, hoewel een select aantal puzzels later in het spel inderdaad behoorlijk uitdagend worden en een behoorlijk stuk out-of-the-box vereisen denkend om voorbij te komen, gaat het nooit over in pixelkammen voor aanwijzingen. Vanwege de zachtere moeilijkheidsgraad dan de meeste moeilijkheidsgraden, blijft Darkestville Castle een verleidelijk vooruitzicht voor met name point-and-click-nieuwkomers.
Met een enkele playthrough die tussen de vijf en zeven uur duurt, is Darkestville Castle niet de langste game van dit genretype die er is, en ook niet de beste (de fantastische thimbleweed Park heeft die eer), maar het is op passende wijze gevuld met allerlei eye-openende locaties, goed geanimeerde personages, fatsoenlijke puzzels en een flinke dosis komedie om op te starten. Bovendien heeft de game een mooie en gemakkelijke selectie trofeeën om te verzamelen, naast een vrij eenvoudige platina-trofee, dus dat heeft het ook te bieden.
Ook al slaagt Darkestville Castle er nooit echt in om de hoogte te bereiken van de genreklassiekers waar het zo diep door geïnspireerd is, het blijft toch nooit welkom en biedt een licht verteerbaar, uiteindelijk charmant en lachwekkend avontuur dat bij uitstek geschikt is voor point-and-click-veteranen en nieuwkomers. gelijk.
Review code vriendelijk verstrekt door uitgever.
Darkestville Castle is nu verkrijgbaar op PS4.
De post Darkestville Castle PS4-recensie verscheen eerst op PlayStation Universe.
