Fatale lijst: Maiden of Black Water is een teleurstellend en slordig ontworpen budgetspel; de nieuwste poort kan deze niet verbeteren. Er was veel potentieel met deze vijfde inzending van de grotendeels afwezige op fotografie gebaseerde horrorserie. Ergens onderweg negeerden de jongens van Koei Tecmo veel van de vorderingen die met modern game-design zijn gekomen.
Er was geen manier dat Fatale lijst: Maiden of Black Water zou zijn tank-horror spel zoals de PlayStation 2-titels. Gemiddelde gamers verwachten dat alle third-person horrorspellen een bepaalde standaard van gameplay volgen; waarbij de rechter joystick vloeiend de POV bestuurt en de linker joystick voor beweging is. op de een of andere manier, Maagd van Zwart Water kreeg dit niet eens goed.
De originele Wii U-versie van Maagd van Zwart Water liet veel ruimte voor verbetering voor de onvermijdelijke havens die er nu zijn. Helaas is er bijna niets gedaan om de speelbaarheid van het basisspel te verbeteren, en de enige verbeteringen zijn een paar technische upgrades en extra kostuums; waarvan vele betaalde DLC zijn.
Fatale lijst: Maiden of Black Water
Ontwikkelaar: Koei Tecmo Games
Uitgever: Koei Tecmo
Platformen: Windows-pc, Nintendo Switch (beoordeeld), PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X|S, Wii U
Releasedatum: 28 oktober 2021 (22 oktober 2015 voor Wii U-versie)
Spelers: 1
Prijs: $ 39.99 USD
De berg Hikami is een plek die suïcidale mensen aantrekt. Iedereen die dit vervloekte toevluchtsoord voor verlaten heiligdommen en geesten bezoekt, zal zich al snel aan het einde van een strop bevinden of van een klif springen. Alsof dat nog niet erg genoeg was, spoken de geesten van heiligdommaagden rond in het gebied, evenals de verloren zielen van de suïcidale bezoekers; en ze willen allemaal dat elke levende indringer zich bij hen aansluit.
Yuri Kozukata, die al geen onbekende is in zelfmoordneigingen, moet door de regenachtige hellingen van de berg Hikami wandelen op zoek naar haar vermiste werkgever en cliënt. Ze zal niet de enige zijn die het opneemt tegen de wraakzuchtige geesten; Ren Hojo voelt zich aangetrokken tot de berg voor zijn onderzoek, maar hoe dieper hij kijkt, hoe meer hij geheimen over zichzelf ontdekt.
Miu Hinasaki is de derde hoofdrolspeler in Maagd van Zwart Water, en zij is de link naar de afgelopen games. Alle drie de speelbare personages kunnen een camera obscura gebruiken; een spirituele filmcamera die geesten uitdrijft, en het enige middel om de verschijningen te bestrijden.
Er is een geheim vierde personage dat geen camera obscura krijgt en op ninjutsu moet vertrouwen om in leven te blijven. Het spel moet echter worden verslagen om het recht te verdienen om als haar te spelen.
Fatale lijst: Maiden of Black Water heeft wel een echt meisje van zwart water. Ze verschijnt af en toe als een baasgevecht en soms als een doodsbedreiging met één klap. Dit is de belangrijkste antagonist, en zoals elke Fatal Frame groot slecht, haar achtergrondverhaal is tragisch en deprimerend.
Als er één ding is dat consistent is geweest met alle inzendingen in deze serie, is het de zwier van hoe somber en triest de smaaktekst kan zijn. De scenarioregisseur heeft een heel goed oog voor emotionele verhalen en weet zo goed een spookverhaal te schrijven. Het zou niet verwonderlijk zijn als hij geesten zou kunnen zien.
Voor alle zorg besteed aan de bovennatuurlijke elementen, het menselijke deel van Maagd van Zwart Water's verhaal komt over als zwak en onderontwikkeld. Veel hiervan heeft te maken met de regie van de scène en hoe de meeste personages buitengewoon onuitsprekelijk en eentonig zijn. Vooral Ren heeft hier last van. Hij komt over als een leegte van persoonlijkheid, en heeft geen verklaring waarom zijn karakter zo saai is gemaakt.
Maagd van Zwart Water is gestructureerd met een episodisch formaat, wat de stroom van het verhaal en het tempo van de gameplay verder ondermijnt. Effectieve horrorscenario's zouden de speler idealiter zo vaak mogelijk in het moment moeten houden zonder onderbreking. In eerdere vermeldingen van Fatal Frame, het was altijd aan de gebruiker om een opslagpunt te bereiken en handmatig de voortgang vast te leggen. Dit is niet meer het geval.
Automatisch opslaan is de vloek van Maagd van Zwart Water, en zal alle spanning die er is tijdens het verkennen laten leeglopen. Samen met een onzinnig winkelsysteem dat beschikbaar is tussen hoofdstukken, is er nooit een moment waarop survival-horror-gameplay ooit een factor wordt. Punten verdienen door geesten te schieten is ook erg genereus; waardoor het heel gemakkelijk is om extreem krachtige filmvoorraden en genezingsartikelen in bulk te kopen.
de munteenheid Maagd van Zwart Water wordt niet uitgelegd. Het zijn abstracte punten verdiend door geesten uit te drijven, zeldzame opnamen van geesten te maken voor het compendium en voor de rangschikking tussen hoofdstukken. Hierdoor voelt de ervaring meer aan als een arcadespel dan zou moeten, maar zonder de gepolijste bedieningselementen.
Maagd van Zwart Water'De speelbaarheid voelt alsof het oorspronkelijk tankbesturing zou hebben, maar iemand had er geen vertrouwen in. Vervolgens geprobeerd om er een modern bewegingsschema van te maken met 360 camera, maar het is niet gelukt om het te programmeren. Ergens onderweg besloten ze om beschietingsstijlcontroles te implementeren, maar gaven het op en brachten het in kaart als een schakelaar door de linkerbumper vast te houden.
Yuri en zijn gezelschap bewegen heel onhandig en langzaam. Als je probeert de camera te bewegen terwijl je beweegt, worden animatie en beweging geblokkeerd, omdat de camerabediening ook aan de zaklamp is gekoppeld. Deze game moest echt genoegen nemen met beschietingsstijlcontroles; omdat de zaklamp en de first-person-modus waarin de camera obscura wordt gebruikt, ook afhankelijk is van het typische beschietings-/schietbesturingsschema.
Na aanpassing aan de trage en vertraagde bewegingen van Maagd van Zwart Water, er is geen manier om hoe traag het spel is. Het openen van deuren is ijzig en wordt verondersteld te worden gebruikt voor spanning. Na zo vaak wordt het heel snel oud. Terwijl je over het veld beweegt om spoken te vermijden en je opnieuw te positioneren voor een schot, is de speelbaarheid omslachtig en reageert niet door de overdreven uitgesponnen animaties.
Maagd van Zwart Water was oorspronkelijk ontworpen voor de Wii U, die uitgebreid gebruik maakte van gyroscopische bewegingsbesturing. Deze mechanica zijn overgedragen naar de Switch-poort, getrouw nagemaakt in draagbare modus en met een pro-controller. Dit is hoe de fotografie-bedieningselementen worden bereikt, en het voelt vloeiend en responsief wanneer de framesnelheid stabiel is.
Wanneer de bewegingsbediening niet wordt gebruikt, zijn de bewegingen bij gebruik van de camera obscura erg schokkerig. De POV beweegt maar met één snelheid; waardoor vloeiende bewegingen onmogelijk worden, en het bereiken van verticale hoeken door de X- en Y-knoppen worden roterende inputs. Maagd van Zwart Water kan het beste worden gespeeld met bewegingsbesturing, vanwege het gebrek aan zorg dat aan de besturingsopties van deze remaster is besteed.
Spelen Maagd van Zwart Water op Nintendo Switch is een tweesnijdend zwaard. Hoewel het de bewegingsbedieningen voor de camera obscura handhaaft; de technische verbeteringen halen de magere mobiele specificaties niet. Op de andere platforms zoals PlayStation en Xbox, Maagd van Zwart Water krijgt een grote boost voor de beeldkwaliteit en een vloeiende 60 frames per seconde.
Switch-eigenaren lopen vast met minder dan 30 frames per seconde. De drops zijn frequent, en verzanden en al traag spel. Helaas is er geen goede manier om te ervaren Maagd van Zwart Water; maar iedereen die technische tekortkomingen wil oplossen, zal de Switch-poort vinden om de beste speelbaarheid te hebben, dankzij de bewegingsbesturing.
De kernervaring van Fatal Frame is het verkennen van onheilspellende oude Japanse bossen en tempels, terwijl je sleutels vindt of puzzels oplost om verder te komen. Dat is hier niet veranderd, ook al komt de dynamiek van het moeten overleven in het gedrang. De repetitieve episodische structuur zorgt ervoor dat spelers dezelfde gebieden vernieuwen, maar ontmoetingen met het paranormale zijn nog steeds boeiend.
Sommige ontwerpen van de fantomen zijn echt verontrustend, en het uitstekende gebruik van vervormd geluid kan ervoor zorgen dat de haren overeind gaan staan. Het langzaam herladen van film wordt gespannen en stressvol, terwijl deze logge geesten naar voren schieten.
Wachten op die laatste seconde om de meest schadelijke en meest waardevolle opname te maken, is stimulerend. Het kunnen draaien van het frame voegt wat extra diepte toe aan gevechten, aangezien geesten meerdere doelen kunnen hebben.
De kerngameplay is solide, hoewel een beetje ruw aan de randen vanwege de slordige besturing en onhandige bewegingen. De belangrijkste gimmick in deze inzending van Fatal Frame is de nattigheidsmonteur, die wordt gebruikt om een beetje uitdaging toe te voegen bij het verkennen en omgaan met geesten.
De berg Hikami is gevoelig voor regen en er zijn tal van watervallen en rivieren in de omgeving. Naast de vele herenhuizen met ernstige overstromingen, zijn er tal van situaties waarin meisjes (en Ren) kletsnat zullen zijn. Als je te nat wordt, vergroot je de schade die je oploopt en loop je het risico om gegrepen te worden door een verdronken geest. Maar hierdoor kan de speler ook meer spirit-punten verdienen.
Dit risico versus beloningsmechanisme moedigt spelers aan om op het scherp van de snede te leven. Het enige probleem is dat Maagd van Zwart Water is erg gul met punten, zelfs als gamers droog blijven. Geesten vermijden in gevechten is eenvoudig, maar er kan niets worden gedaan aan verdronken geesten. Ze verschijnen willekeurig wanneer je een item of document oppakt, en de enige manier om niet gepakt te worden, is door de ophaalanimatie te annuleren.
Dit is lastiger dan het klinkt vanwege de trage en niet-reagerende animatie. Het loslaten van de invoer berust op raden of een verdronken geest zal grijpen voordat ze verschijnen. Dit sleept de handeling van het oppakken van items enorm uit en wordt niet meteen eng.
Maagd van Zwart Water is niet de beste Fatal Frame, maar het ziet er het mooist uit. Het zal zeker niet doorgaan voor een huidige negende console-generatiegame, maar de art direction en zorg voor sfeer en esthetiek zorgen ervoor dat het er aantrekkelijk uitziet. Karaktermodellen zien er bijzonder mooi uit en de topmannen van Koei Tecmo zorgden ervoor dat de vrouwelijke personages er erg aantrekkelijk uitzagen.
Details zoals natte kleding en de watereffecten geven Maagd van Zwart Water een unieke smaak van andere hedendaagse horrorspellen. Er is een grote nadruk op seksualiteit in het verhaal, en wenselijke vrouwelijke kenmerken worden geaccentueerd met glinsterende druppels en vochtige sporen.
Waar karakter aan expressie ontbreekt, maken ze dat tot in detail goed. Jiggle-fysica voegt realistisch gewicht en lichamelijkheid toe aan de vrouwelijke cast, en haar is overtuigend en wordt realistisch nat. De omgevingen zijn eenvoudig, maar ze komen goed over. Dit zijn de dode giveaways van Maagd van Zwart Water's wortels als een Wii U-game, die al specificaties gebruikte van de zevende generatie consoles.
Als remaster, Maagd van Zwart Water op Nintendo Switch stelt teleur. Het is niet veel anders dan het was op de Wii U, en hoewel het veel nieuwe kostuums toevoegt; de kostuums met Nintendo-thema en de sexy bikini-outfits zijn gesneden. Nog frustrerender is dat Maagd van Zwart Water is verrot met DLC-kostuums die veel te duur zijn.
Op de consoles van Sony en Microsoft krijgen spelers verbeterde beelden en een indrukwekkend hoge framesnelheid, maar geen bewegingsbediening. Nintendo-spelers komen vast te zitten met een slordige framesnelheid en beeldkwaliteit die slechts iets boven de Wii U-versie ligt. Het is een "kies je gif"-situatie en het is frustrerend dat de pariteit niet kon worden gehandhaafd.
Het enige voordeel van de hoofdstukstructuur is dat het opnieuw spelen van levels en het verdienen van verschillende eindes replay-waarde toevoegen. Elke andere staking tegen Maagd van Zwart Water- zoals de slordige bediening en ijzige animaties voor deuren en item pick-ups - hadden gecorrigeerd moeten worden voor deze remaster / release.
Het gebrek aan zorg dat aan deze verguisde inzending wordt besteed, suggereert dat hogere mensen bij Koei Tecmo er misschien niets om geven Fataal frame. Misschien moet het worden gelegd om te rusten. Als het niet geweldig mag zijn, dan is het misschien beter af als niets.
Fatal Frame: Maiden of Black Water is beoordeeld op Nintendo Switch met een exemplaar van Koei Tecmo. U kunt aanvullende informatie vinden over het beoordelings-/ethiekbeleid van Niche Gamer hier.
