Spider-Man 2018 heeft veel dingen genageld. De besturing, de personages, het uitstekende levende portret van een modern New York City, de lijst gaat verder. Maar een van de meer meeslepende momenten in het spel was de introductie van Miles Morales als niet alleen een vriend van Peter Parker, maar ook als een mede-spiderman. Wat een snelle knipoog was naar het grotere spinnenvers aan het einde van de eerste game in deze nieuwe serie, is nu de belangrijkste focus van een nogal stevige uitbreiding ernaar in Spider-Man: Miles Morales. Deze uitbreiding blijft wijselijk bij het raamwerk van het originele spel, maar geeft je er een nieuwe smaak van met een nieuwe reeks personages, zijmissies, bewegingen, past bij mods en gadgets die niet alleen de systemen van het originele spel in de traditionele zin uitbreiden, maar verbetert aantoonbaar ook op hen.
Sommigen hebben vergeleken Miles Morales naar Uncharted: The Lost Legacy, maar dat snap ik helemaal niet. Dit is echt veel meer in lijn met wat Eerste licht was Beroemde Tweede Zoon, maar op steroïden. Deze uitbreiding is gebouwd op de basis van het basisspel, maar voegt een nieuw personage en hun smaak van de mechanica van dat spel toe, samen met een nieuwe reeks personages die zijn leven ongeveer op dezelfde manier beïnvloeden als Mary Jane en Doctor Octavius Peter beïnvloedden. Daarmee is de overgrote meerderheid van visuele effecten en artistieke beslissingen hetzelfde als in 2018, wat wil zeggen dat ze er geweldig uitzien.
De stad is natuurlijk bekend, maar voelt net anders genoeg in de winter. Zelfs op de nederige PS4-versie zijn reflecties en schaduwen vloeiend en heeft de framerate nauwelijks problemen met stabiliteit, ondanks wat ik erop gooide. Ik was echter verrast om bij verschillende gelegenheden een behoorlijke hoeveelheid pop-in met textuurdetails en lichteffecten te zien, en merkte zelfs dat ik bij één gelegenheid vastzat in een object dat leidde tot een herstart, maar het was slechts die ene keer . Over het algemeen werken de 30 frames op PS4 over het algemeen prima, net zoals ze deden in 2018. Dat is de versie die ik hier aan het beoordelen ben, dus ik kan niet spreken over de 60 frames-modus of de ray tracing voor de PS5, maar ik heb het op goed gezag komen ze ook goed uit.
"De stad is natuurlijk bekend, maar voelt net anders genoeg aan omdat het in de winter is. Zelfs op de eenvoudige PS4-versie zijn reflecties en schaduwen vloeiend en heeft de framerate nauwelijks problemen met stabiliteit, ondanks wat ik erop gooide. "
Net als de 2018 Spider-Man spel, Miles Morales voelt opwindend en soepel aan als je buiten rondzwaait. Het is hier zelfs een beetje beter gemaakt met de toevoeging van nieuwe trucs die je in de lucht kunt uitvoeren voor XP en Miles' flare bovenop alle toch al gelikte animaties. Hoewel, net als de game van 2018, het verplaatsen van binnen of in kleinere ruimtes een beetje lastig kan zijn. Het kan moeilijk zijn om preciezere bewegingen in krappere gebieden te krijgen zoals jij dat wilt met een bedieningsschema dat zo duidelijk is ontworpen om jezelf met één druk op de knop over meerdere stadsblokken te slingeren. Sommige binnensecties veroorzaken automatisch een langzamere wandeling voor Miles dan dit drastisch vermindert, maar veel van hen doen dat niet, dus de game heeft een goede oplossing, maar past deze slechts ongeveer de helft van de tijd toe die zou moeten.
Dit kan gevechtssecties in krappere ruimtes ook een beetje vervelend maken, omdat je wild rondspringt en door de kamer vliegt naar verschillende vijanden, net zoals je zou doen op een dak of op straat, maar binnenshuis kan dit ertoe leiden dat je vecht met de camera bijna net zoveel als de handlangers van de knutselaar. Het zou leuk geweest zijn om ofwel een soort aangepaste cameramodus voor binnengevechten te hebben gezien, of binnenomgevingen die iets consequenter rond dit probleem waren ontworpen. Het overgrote deel van je tijd wordt echter niet in deze situaties doorgebracht, dus deze ergernissen zijn gelukkig zeldzaam. Er zijn echter nog enkele andere problemen die ik zou kunnen noemen, zoals dat R1 dezelfde knop is voor veel van de QTE-momenten, evenals het gadgetmenu dat niet is uitgeschakeld tijdens sommige van de meer filmische sequenties.
Dit kan ervoor zorgen dat sommige anders gespannen momenten plat vallen, omdat je per ongeluk de gadgets opent wanneer je probeert te voorkomen dat een brug instort en niet meteen begrijpt waarom. Vijanden kunnen ook, net als in het hoofdspel, vaak als blokkerige sponzen aanvoelen. Deze gevechten maken een groot deel uit van de kerngameplay, dus het zou leuk geweest zijn om te zien dat de basisschurken herhaald waren met een beetje meer en meer variatie in het algemeen zou hier een lange weg zijn gegaan. Zoals het is, voelen de meeste van deze groepsgevechten vrijwel hetzelfde aan buiten hen, ze worden alleen maar zwaarder bewapend en sponsachtiger naarmate het spel vordert.
"Net als de 2018 Spider-Man spel, Miles Morales voelt opwindend en soepel aan als je buiten rondzwaait."
Leunend op de Batman: Arkham gevechts- en vijandelijk variëteitsysteem, dit zwaar in 2020 begint naar mijn mening een beetje dun te worden. Dat gezegd hebbende, denk ik dat het niet echt de taak van een uitbreiding is om de boel op te schudden, en meestal kun je je eigen variëteit injecteren met hetzelfde fatsoenlijke stealth-systeem uit het basisspel, Miles' bio-elektriciteit Venom-krachten, en een nieuwe reeks gadgets die aantoonbaar beter zijn dan die van Peter, waarbij de Gravity Well de favoriet is voor mij. Alle schurken om je heen dicht bij elkaar brengen en vervolgens een goed geplaatste Venom Smash volgen, wordt nooit oud.
Het upgraden van Miles' moveset is een gestage oefening in progressie en breidt zijn movesset wel uit, maar er is hier niets revolutionairs, dus het is onwaarschijnlijk dat je een dwingende reden zult vinden om buiten je comfortzone te gaan, maar in plaats daarvan vast te houden aan de bewegingen die je leuk vindt en ze te upgraden. Toch, met alles wat deze uitbreiding bovenop het raamwerk van het originele spel stapelt, is het moeilijk om dit niet als een kleine verbetering in het algemeen te zien. De gameplay-loop van rondzwaaien naar verschillende verhaalmissies, het controleren van je app op misdaden om op te lossen en het upgraden van je vaardigheden is absoluut niets nieuws fundamenteel, maar het is een van de beter uitgevoerde en leuke versies van die gameplay-loop die ik in vrij veel ben tegengekomen. een tijdje. De Venom-krachten en interessantere gadgets maken het voor mij overdreven als een betere gevechtservaring dan het basisspel, ondanks overbodige vijanden en janky indoorgevechten die grotendeels onopgelost blijven.
Miles Morale's verhaal zit onmiskenbaar vol met MCU tropen die op dit moment onvoorspelbaar zijn geworden, en als je niet weet hoe het zich zal ontvouwen binnen de eerste 30 minuten of zo, dan let je gewoon niet op. Maar dat wil niet zeggen dat het hoe dan ook niet goed uitgevoerd of leuk is om te zien ontvouwen, vooral als je niet echt op zoek bent naar iets bijzonder innovatiefs. Het is door en door troostmaaltijden uit een stripverhaal, maar dat hoeft niet per se slecht te zijn. Vanwege de kortere lengte van de games dan die van 2018 Spider-Man, besteedt het een hoger percentage van zijn tijd aan het op zinvolle manieren vooruitschuiven van het plot in plaats van rond te hangen met dingen die geen extra aandacht verdienen.
"De Venom-krachten en interessantere gadgets maken het voor mij overdreven als een betere gevechtservaring dan het basisspel, ondanks overbodige vijanden en janky indoorgevechten die grotendeels onopgelost blijven."
Ik wil niet zeggen dat een kortere game de voorkeur heeft boven een langere, maar het is leuk om te zien hoe gestaag deze zich ontvouwt met wat voelt als in wezen geen opvulling vanwege de beperkingen. Ondanks dat deze game korter en goedkoper was dan de volledige game bij de lancering, kon ik het niet helpen dat het tempo hier bevredigender was vanwege de bewuste focus om altijd vooruit te gaan naar de volgende grote ontwikkeling. Ook, Miles Morales houdt de langzamere, verhaalgestuurde segmenten tot een passender minimum dan de basis Spider-Man spel deed, en als ze hier gebeuren, zijn ze korter, pittiger en voelen ze zich altijd belangrijker dan in het hoofdspel. Neem dat allemaal en zet de jongere Miles er bovenop en je hebt wat ik beschouw als een aantoonbaar beter verhaal in deze uitbreiding dan wat we in het hoofdspel kregen, zowel qua inhoud als hoe het wordt verteld.
Spider-Man: Miles Morales is een uitbreiding waarvan het je zou kunnen worden vergeven dat je je af en toe voor een vervolg vergist. Het neemt vaak de houding aan van een vervolg op de mechanica van het basisspel door ze toe te voegen en te verbeteren. De persoonlijkheid van Miles is in alles terug te zien, van zijn minder zelfverzekerde swingende animaties tot het kleurenpalet van de menu's, en dat is het kenmerk van een game met doel en richting. Als het een paar kernirritaties van het originele spel niet onopgemerkt had gelaten en een beetje meer originaliteit in zijn botten had, had het een totaal nieuw vervolg kunnen zijn. Dat gezegd hebbende, er is niets mis met een geweldige uitbreiding te zijn naar een al geweldige Spider-Man spel, en dat Miles Morales dat is het zeker.
Deze game is beoordeeld op de PlayStation 4.
