Opstarten overgebleven voor de eerste keer kan een tikkeltje overweldigend zijn. Je wordt met je hoofd op een vreemde, schijnbaar dorre planeet geslingerd met niets anders dan een paar trucjes om je op weg te helpen. Je stapt vanuit het comfort van je schip in de harde, meedogenloze 2D-omgeving en dat kan ook daadwerkelijk zien uw honger- en uithoudingsvermogen nemen voor uw ogen af. In het begin veroorzaakt het paniek, maar zoals bij veel geweldige overlevingsspellen werpt verkenning vruchten af; na slechts een korte periode zul je overladen zijn met gereedschappen, voedsel, hulpbronnen en meer terwijl je werkt aan een manier om van de planeet af te komen.
Het leuke is dat je niet de enige bent in je zoektocht om te overleven. Je wordt vergezeld door de wijze, zwevende Personal Disaster Bot (of kortweg PDB), die advies geeft over hoe je je gezondheid kunt behouden, welke middelen je moet verzamelen en hoe je door de procedureel gegenereerde planeet kunt navigeren. Het zal ook af en toe een gijp in jouw richting gooien, wat na een tijdje een beetje vervelend werd, moeten we toegeven. De voice-over voor PDB klinkt als een voor de hand liggende knipoog naar Claptrap Borderlands, en de robotachtige tonen kunnen je na een tijdje irriteren. Gelukkig kun je met de game specifieke volumes verlagen, zoals omgevingsmuziek, geluid en vervelende robotstemmen.
Je hebt een aantal verschillende ‘zakken’ in je inventaris die je kunt beheren terwijl je over de planeet navigeert: voedsel, gereedschap, items en hulpbronnen, naast een knutselmenu. De gebruikersinterface is eenvoudig, maar tegelijkertijd vreemd verwarrend; items en bronnen hebben zeer vage bijbehorende pictogrammen, dus totdat u goed vertrouwd raakt met het grote aanbod aan beschikbare items, moet u over elke optie bewegen totdat u vindt wat u zoekt.
Om dit enigszins te verzachten, laat de game je in ieder geval geleidelijk kennismaken met nieuwe concepten naarmate je verder komt. Je begint met basismaterialen zoals stokken, wijnstokken, rotsen, enz., en je kunt op elk moment teruggaan naar je schip om mijnbouwapparatuur te maken en grondstoffen zoals metaal en grafiet te verzamelen. Aan het begin van het spel ontvang je ook een draagbaar teleporterapparaat, dat je overal op de kaart kunt inzetten en direct terug naar je schip kunt reizen. Vertrouw ons hierop, u zult hem overal mee naartoe willen nemen.
Landen op het oppervlak van de planeet voelt op zichzelf al afschrikwekkend genoeg, maar als je eenmaal een energiebron hebt gemaakt, kun je de hoofdingang openen naar een ondergronds labyrint vol bizarre wezens, afgesloten doorgangen, vernietigbare rotsen en meer. Het is ook ongelooflijk donker, dus het is handig om fakkels en zelfs kampvuren te maken terwijl je langzaam door het doolhof baant. Er is veel om in je op te nemen, en dit is waar het spel je echt begint te bombarderen met verschillende items en gereedschappen, dus het is raadzaam om de tijd te nemen en altijd terug te gaan naar je schip, als dat nodig is.
Terwijl u op verkenning gaat, moet u natuurlijk uw honger- en uithoudingsvermogen nauwlettend in de gaten houden. Het verzamelen van voedselresten zoals bessen en sinaasappels is essentieel voor je overleving, maar dat geldt ook voor een goed dutje. Je kunt uitrusten bij elk kampvuur dat je hebt gemaakt, of je kunt gewoon teruggaan naar je schip en je hoofd op een comfortabel kussen leggen, maar de vereiste om dit te doen komt naar onze smaak iets te vaak voor. De enige manier om dit echt te verlichten is door de in-game tijdsnelheid te vertragen via de opties.
Naast de basisvaardigheden om te overleven, moet je ook overwegen op wat voor soort planeet je woont. Omdat de game volledig procedureel is gegenereerd, is de kans groot dat je op een planeet terechtkomt die maar een klein beetje ook ver van de zon, wat betekent dat het dankzij de langere nachten moeilijker is om de functies van uw pak via zonlicht te behouden. Dit soort kleine dingen maken een groot verschil, maar dragen ook veel bij aan het aanmoedigen van meerdere speelsessies.
De beweging van het door jou gekozen mannelijke, vrouwelijke of niet-binaire karakter voelt voor het grootste deel relatief bruikbaar, maar het is even wennen. Je kunt niet erg hoog springen, en daarom zul je vaak tegen richels aan klauteren, waarbij je de springknop ingedrukt moet houden als je de rand nadert. Op dezelfde manier voelt het klimmen en slingeren op wijnstokken niet zo natuurlijk aan als het misschien zou moeten; springen wordt standaard toegewezen aan ‘X’, maar als je op een liaan zit, moet je ‘A’ gebruiken om eraf te springen. Het druist in tegen het spiergeheugen, dus we moesten vaak naar de juiste knop zoeken. Slechts voor een microseconde, hoor, maar het is genoeg.
Dit alles zit vervat in een visuele ervaring boordevol persoonlijkheid. De planeet zelf ziet er geweldig uit, met kleurovergangen die de lucht verlichten en de flora en fauna het oppervlak van de planeet bedekken. De diepe grotten zijn van nature bijna pikdonker, maar als je een fakkel aansteekt of nabijgelegen lichtbronnen activeert, ontdek je een aantal werkelijk prachtig ogende omgevingen. De zware pixelstijl is misschien niet naar ieders smaak, maar hier werkt het goed.
Conclusie
Residual is een uitgebreide overlevingservaring waar fans van het genre absoluut dol op zullen zijn. Het verkennen van de procedureel gegenereerde planeten voelt in eerste instantie een beetje intimiderend, maar wanneer het spel zich opent en essentiële hulpbronnen begint uit te delen, wordt het een stuk beter beheersbaar. Er zijn een paar kinderziektes waarvan we hopen dat ze in de loop van de tijd zullen worden opgelost, zoals de verwarrende inventaris-UI, de te frequente behoefte om te eten/slapen, en de enigszins onbetrouwbare navigatieknoppen, maar over het algemeen is Residual een leuk, meeslepend 2D-overlevingsspel dat zit trots naast genre-zwaar zoals Minecraft en Niet starve.
