Het volgende artikel bevat zware spoilers voor: Shang-Chi en de legende van de tien ringen.
De MCU blijft zichzelf opnieuw uitvinden door dieper in te gaan op specifieke filmgenres die de magische formule om geld te verdienen, die Marvel Studios meer dan tien jaar geleden ontdekte, nog steeds bijna intact houden. Shang-Chi's als het natuurlijk vechtsportfilms zijn.
Zelfs voordat de film in première ging, waren de critici het erover eens dat als er één ding was dat maakte... Shang-Chi onderscheiden van elke andere Marvel-film die eerder kwam, het was de actie. Het is niet zoals eerdere MCU-films, of zelfs de recente Disney Plus-shows ontbraken precies op die afdeling, in de kern kunnen Marvel-films worden beschouwd als actie-joyrides met superheldenthema; in plaats van, het is omdat Shang-Chi's actie is zo uniek in een wereld waar iedereen kleurgecodeerde energiestralen op elkaar schiet.
VERWANT: Shang-Chi-sterren beoordelen de merchandise van de film in deze leuke video
. terugkijkend op de grootste gevechten van MCU, de massale CGI-aangedreven botsingen tussen de goeden en de schurken overtreffen veel kleinere confrontaties die kunnen profiteren van gechoreografeerde dijgevechten. Dat is eigenlijk logisch in een wereld vol gepantserde miljonairs, Asgardiaanse goden, de Hulk, magie en almachtige ruimtewezens zoals Thanos of zelfs Captain Marvel, maar het resulteert ook in de betere helft van Shang-Chi ongelooflijk verfrissend zijn.
De meeste Shang-Chi beoordelingen beschrijven momenteel de film als verdeeld tussen de vechtsportshow die voorafgaat aan het derde bedrijf, en de wereldbedreigende strijd die begint zodra Wenwu de Dweller in Darkness bevrijdt. Hoewel dit laatste is wat Shang-Chi echt verbindt met de rest van de Avengers, doen het script en de gevechtsorkestratie daarvoor wonderen om het verhaal vooruit te helpen en dingen spannend te houden terwijl het publiek bij het verhaal van deze familie komt.
Helaas is onlangs een van de mannen die verantwoordelijk was voor het uitvoeren van dit visioen overleden, maar het feit dat... Shang-Chi is opgedragen aan wijlen Brad Allan spreekt nog steeds boekdelen over het belang van zijn werk. Allan was lid van het Jackie Chan Stunt Team en zijn werk als stuntexpert in Hollywood zal voortleven in films zoals Scott Pilgrim vs. the World, Kick-Ass, Wonder Woman, Kingsman en Rush Hour.
Het spreekt vanzelf dat Shang-Chi heeft onmiskenbaar veel Jackie Chan- en vechtsport-DNA, maar het meest verbazingwekkende aan deze MCU-kaskraker is hoe het dat in zijn meest interessante facet verandert, zozeer zelfs dat wanneer de film uiteindelijk loslaat met Marvel CGI tegen het einde, men niet de schuld kan krijgen voor het verlangen naar al die trappen, salto's en stoten die daarvoor kwamen. Shang-Chi is -op zijn best- een perfecte mix van beide stijlen, een doel bereikt dankzij mensen als Allan, evenals de cameraman van de film Bill Pope wiens credits het hele Matrix Trilogie en baby Driver.
Nu iedereen precies weet wat hij van de MCU kan verwachten, Shang-Chi's De grootste prestatie is misschien wel de introductie van iets nieuws om eer te bewijzen aan de vechtkunstfilms die de inspiratie vormden voor de creatie van het personage in 1973, precies op het hoogtepunt van de kungfu-rage onder leiding van Bruce Lee. Ook al is dit geen verloren kunst, Shang-Chi bewijst hoe efficiënt het kan zijn wanneer het op het grote podium van de MCU wordt geplaatst.
De vechtscène waar Shang-Chi's ouders, Wenwu en Ying Li, elkaar ontmoeten, lijkt bijna op iets dat in Crouching Tiger, Hidden Dragon; terwijl de epische busgevechtscène velen zal herinneren aan Oldboy's beroemde gangreeks in één take. Zelfs beelden van Shang-Chi, Xialing en Katy die op een bamboesteiger in Macau vechten, getuigen van de invloeden van de film uit de Hong Kong-cinema, die elke keer dat de grote Tony Leung op het scherm verschijnt perfect worden afgedekt.
Als iets, Shang-Chi is een bewijs van hoe cool het kan zijn om helden en schurken te hebben die geen superkrachten hebben, wat ironisch genoeg precies was wat mensen als de Falcon en Hawkeye tot het mikpunt van de grap maakte tijdens de Infinity Saga. De valk en de wintermilitair heeft al bewezen dat het ontbreken van superkrachten zelf een geweldig plotapparaat is voor veel helden en dit is iets dat de MCU moet omarmen om vooruit te komen.
Toegegeven, met Zwarte weduwe weg zijn er minder normale menselijke Avengers, maar toch zoiets als Hawkeye opent de deuren voor Clint Barton en Yelena Belova om te schitteren met een ander soort actie dan fans gewend zijn te zien. Hetzelfde uitgangspunt kan worden toegepast op personages als: Shuri in Black Panther: Wakanda voor altijd en Oscar Isaac's Moon Knight, of als en wanneer Marvel Studios besluit om Red Netflix's Waaghals For Spider-Man: Geen weg naar huis.
CGI maakt een superheldenwereld mogelijk die decennia geleden alleen bestond in strippagina's en de verbeelding van mensen, maar soms kan het net zo opwindend zijn om te zien hoe twee vijanden (of broers en zussen) het uitvechten met niets meer dan hun eigen eerste. Shang-Chi is Marvel's eerste martial arts-film, maar gelukkig belooft de postcredits-scène van de film dat het niet de laatste zal zijn.
MEER: De 25 snelste Pokemon aller tijden
