Tannenberg PS4-recensie - Ondanks wat videogames ons zo vaak vertellen, is oorlog zoveel meer dan alleen een reeks veldslagen die worden uitgevochten vanaf het zakelijke einde van een geweer, mes of bajonet. In plaats daarvan is het een onderling verbonden reeks van conflicten en tactische gambits die worden geregeerd en gedicteerd door de kapiteins, majoors, kolonels en generaals die het grotere geheel zien. Dit is dan ogenschijnlijk oorlog; een complexe en geavanceerde moordende motor die robuuste meedogenloosheid en efficiëntie vereist in elk aspect van zijn ontwerp.
Dit is het niet Battlefield 1. Dit is geen Hollywood-film verfraaid met slecht opgeblazen spektakel. Dit is Tannenberg en net als zijn voorganger Verdun, er is nog steeds niets dat erop lijkt op PS4.
Tannenberg PS4 recensie
Tannenbergs obsessieve en slaafse streven naar authenticiteit is ongeëvenaard
De tweede vermelding in de WW1-gameserie franchise, een gevestigd continuüm van tactische first-person shooters tijdens de Eerste Wereldoorlog door ontwikkelaars M2H en Blackmill GamesTannenberg bezit een verfrissend unieke en slaafse obsessie voor authenticiteit die dient om het te onderscheiden van de meer bombastische en dramatische shooters die tegenwoordig op de markt te zien zijn.
Er zijn zeker geen verhalende campagnemissies die het platgetreden verhaal van een eenzame soldaat die zich terloops een weg door de vijand schiet, of een met explosies beladen achtervolgingsscènes of iets dergelijks, herhalen. Tannenberg is dat spel niet.
In zijn niet aflatende streven naar authenticiteit, stelt Tannenberg spelers in staat om rollen te spelen in de Russische, Roemeense, Letse, Oostenrijks-Hongaarse, Duitse en Bulgaarse legers van die tijd, terwijl ze deelnemen aan een verscheidenheid aan veldslagen die de breedte en breedte van de oostelijke Voorkant. Het is duidelijk dat ontwikkelaars M2H en Blackmill Games hier ook hun huiswerk hebben gedaan, aangezien de uniformen die op maat zijn gemaakt voor elk leger zeer gedetailleerd zijn en volledig representatief zijn voor wat die troepen meer dan honderd jaar geleden in de strijd droegen.
Naast nauwgezet gedetailleerde uniformen streeft Tannenberg ook naar een gevoel van authenticiteit bij de nationaliteiten van de troepen zelf, waarbij elke soldaat daadwerkelijk de taal van zijn moedertaal spreekt op het slagveld; iets dat een wereld verwijderd is van het geaccentueerde Engels dat te zien is in andere oorlogsspellen. Dergelijke stappen naar realisme zijn ook op veel andere plaatsen binnen Tannenbergs overkoepelende ontwerp te zien.
De dood komt bijvoorbeeld extreem snel in Tannenberg, omdat er geen van de kogel-soakery is die andere shooter-shooters doordringt. Als je in Tannenberg wordt neergeschoten, ga je dood - zo simpel is het. Over neergeschoten worden gesproken, bij zoveel andere schutters wordt de betrouwbaarheid van je vuurwapen vaak als vanzelfsprekend beschouwd, maar in Tannenberg kan je vuurwapen vastlopen, waardoor je het snel moet opheffen. Stel je de horror voor terwijl je over de top van een artilleriekrater tuurt, het Arisaka Type 30-geweer stevig in je hand geklemd, je een kill-shot maakt en dan *klikt*, het geweer blokkeert en dan wervelt de vijand rond op je positie. Opwindend, ja. Angstaanjagend? Ja, dat ook.
Dan is er het ongelooflijke audiowerk dat ontwikkelaars Blackmill Games en M2H hier hebben gedaan. Of het nu de kenmerkende kraak van het Martini Henry-geweer is dat aangeeft dat het geweer zijn grimmige weddenschap uitdeelt, of de hartverscheurende, snelle knal van het Steyr-Hahn-pistool, alle vuurwapens in Tannenberg voelen, zien er en klinken indrukwekkend uit als het echte werk.
Battlefield-tactieken en realistische FPS-mechanica komen samen met zelfvertrouwen in Tannenberg
Net als Verdun daarvoor is Tannenberg zoveel meer dan alleen een first-person shooter die zich tijdens de Grote Oorlog afspeelt. Zonder een campagnemodus voor één speler om van te spreken (hoewel de game in sommige modi AI-bots toestaat), is Tannenberg resoluut een online multiplayer-shooter en het is hier dat het absoluut moet worden gespeeld om er maximaal van te genieten.
Hoewel Tannenberg het gebruikelijke beetje deathmatch en competitieve multiplayer-modi biedt, is het aantoonbaar in de nieuwe manoeuvre-modus dat de nieuwste poging van Blackmill Games erin slaagt het verschil tussen zichzelf en andere shooters te benadrukken.
In theorie en uitvoering vergelijkbaar met een normaal territorium-beroepsspeltype, heeft manoeuvres twee kanten die worstelen om controle over belangrijke districten en gebieden in sleutelscenario's die de conflicten van het oostfront overspannen. Waar Tannenberg echter verschilt, is hoe elk district en gebied voor elke kant zinvolle prikkels biedt. Als je een militaire buitenpost bezet, krijg je extra munitie voor je troepen, terwijl een artilleriepositie bijvoorbeeld de afkoeling vermindert wanneer je de volgende keer beschietingen of verkenningsvliegtuigen kunt inroepen.
Als zodanig wordt succes bij manoeuvres bepaald door veel meer dan alleen hoe snel (en nauwkeurig) u de trekker over kunt halen. Of je nu in eenheden opdracht geeft om een vijandelijke positie aan te vallen, een aangevallen positie consolideert, gasaanvallen uitvoert op een vijandelijke positie of je veroverde gebied gebruikt om je vijanden te overvleugelen, de tactische kansen die Tannenberg de speler biedt, zijn bevredigend en lonend uitgestrekt. Tannenberg is evenzeer een verstandhouding als een fysieke kracht.
En echt, er is niets zo bevredigend als het bevel geven aan je eenheid om over een heuvel te stormen naar een versterkt vijandelijk bolwerk dat enkele seconden eerder zwaar onder vuur is genomen door je eigen artilleriebatterijen, of de overwinning uit de kaken van de nederlaag rukken door een vastberaden vijand af te weren speler vooruit in een centrale positie met een uitgeputte eenheid van troepen. Tannenberg is gevuld met dit soort momenten, waar tactische besluitvorming en vuurgevechten samensmelten om een soort slagveldtheater te creëren waar alles kan gebeuren en waar, nog belangrijker, het spektakel gegrond aanvoelt, in plaats van oogverblindend overdreven.
Voor lange dienstverband Verdun spelers, kondigt Tannenberg ook een hele reeks andere welkome nieuwe functies aan. Binnen elk leger bestaan gespecialiseerde squadrons met speciale vaardigheden, zoals verbeterde cooldowns en uithoudingsvermogen, terwijl er meer beschikbaar komen, naarmate de speler ervaring opdoet door vijanden te doden en doelen te voltooien. Dit betekent dat vooruitgang door de verschillende legerrangen van Tannenberg de moeite waard is, omdat je toegang krijgt tot betere vaardigheden, voordelen en uitrusting.
Ook nieuw voor Tannenberg is een dynamisch weersysteem dat het slagveld volledig kan transformeren met sneeuwstormen, verblindende regen, verduisterende mist en nog veel meer, die allemaal een aanval in een chaotische nachtmerrie kunnen veranderen, of een vindingrijke kracht in staat stellen een betere verdediging op te zetten dan ze anders hadden gekund.
Ondanks het aanbieden van een ongeëvenaarde WW1 tactische schietervaring, zal Tannenberg niet voor iedereen zijn
Hoewel Tannenberg een enorm plezierige tactische shooter-inspanning is die streeft naar authenticiteit, zoals zijn voorganger Verdun, zal het duidelijk niet voor iedereen zijn.
Om te beginnen is de visuele presentatie een duidelijke stap terug ten opzichte van andere shooters (en zeker een stuk lager dan de pc-versie die vorig jaar werd uitgebracht), met enkele janky karakteranimaties en vrij eenvoudige gebouwen en omgevingsoriëntatiepunten. Ondanks dergelijke visuele gebreken levert Tannenberg niettemin een lovenswaardige taak om de belangrijkste slagvelden van het oostfront te realiseren en het is belangrijk om te onthouden dat het team achter Tannenberg in wezen een indie-outfit is die lang niet in de buurt komt van hetzelfde niveau van personeel of hetzelfde budget als een studio zoals EA dat doet.
Iets anders dat we al hebben aangeroerd, is dat Tannenberg geen verhaalcampagne voor één speler heeft, wat betekent dat mensen die op zoek zijn naar een verhaalgedreven shooter teleurgesteld zullen zijn. Nogmaals, Tannenberg is niet zo'n spel - het is een tactisch gedreven, slimme shooter die echt de nadruk legt op authenticiteit en bredere strategieën op het slagveld.
Naast de visuals, is een ander gebied waar Tannenberg worstelt om gelijke tred te houden met de pc-versie van het spel, het aantal spelers dat het spel toestaat voor zijn selectieve manoeuvres in de spelmodus. Op pc ondersteunt manoeuvres 64 spelers, terwijl op PS4 slechts 40 worden ondersteund - een aanzienlijke afname van 24 spelers. Je kunt alleen maar hopen dat een patch in de niet al te verre toekomst dit verhelpt, want hoewel de gevechten nog steeds behoorlijk episch aanvoelen, zijn ze een stuk lager op de schaal wat betreft intensiteit wanneer ze worden vergeleken met de pc-versie van de spel.
Een ander probleem is de manier waarop met 3D-audio wordt omgegaan. Als je met een degelijke headset speelt, kan het extreem moeilijk zijn om voetstappen van de vijand te plaatsen, waardoor je verwoed rondkijkt (en vaak rent) in een poging om vijanden te lokaliseren. Voor deze krabbelaar op zijn minst zorgt Tannenbergs behendige mix van realistische FPS-actie en macro-slagveldtactieken ervoor dat ik nog veel, veel meer uren aan het oostfront kan voorzien. Maar de rest van jullie zat op het hek - kijk eens langs de gebreken van Tannenberg en je zult misschien verrast zijn met wat je ontdekt.
Tannenberg is nu uit op PS4.
Review code vriendelijk verstrekt door uitgever.
De post Tannenberg PS4 recensie verscheen eerst op PlayStation Universe.
