Rozmawiając z Jean-Maxime Morisem i Jeffem Spockiem, producentem wykonawczym Amplitude i reżyserem narracji przy filmie Humankind, nie mogę powstrzymać się od poczucia poczucia winy za natychmiastowe poruszenie tematu Civilization. Jest więcej gier 4X niż Civ – i to starszych – co oznacza, że porównywanie z nią każdej nowej gry 4X może wydawać się więcej niż banalne. Ale wpływ Sida Meiera pozostaje niezmienny. Jest to także zdecydowanie najbliższe temu, do czego Amplitude, twórca Endless Space i Endless Legend, dąży w przypadku Humankind: historycznej, różnorodnej i głęboko optymistycznej gry o cudownym postępie rasy ludzkiej.
Nie jest idealna – na pewno jeszcze nie, ponieważ kompilacja, w którą grałem, wciąż czekała na sfinalizowanie lub w ogóle zaimplementowanie kilku dość kluczowych systemów – ale to, co sprawia, że ludzkość od razu wyróżnia się na tle swojego znakomitego kuzyna, to podejście do jednego z największe frustracje gatunku. Ludzkość próbuje rozwiązać problem kultury, tej dziwnej i koncepcyjnie delikatnej mieszaniny, która wydaje się niezbędna w każdej grze o historii ludzkości, ale jak dotąd okazała się zmorą serii Civilization i innych podobnych – oraz zespołu Amplitude's Paryskie studio może rzeczywiście coś wskórać.
Podejście Amplitude do ludzkości polega na tym, że za każdym razem, gdy wkraczasz w nową erę, wybierasz nową kulturę dla swojej cywilizacji. Nie wybierasz cywilizacji na początku i nie bawisz się nią przez cały czas, zamiast tego wszyscy zaczynają od tej samej czystej karty – z konfigurowalnym awatarem przedstawiającym cię jako swego rodzaju oderwanego „przywódcę” na przestrzeni wieków. Scenariusz, w który grałem, trwał kilka godzin, maksymalnie do 60 tur lub dwóch er, mniej więcej od samego początku gry, co oznaczało, że mogłem przyzwoicie zorientować się, jak przebiegało przeskakiwanie kulturowe . Od razu rzuca się w oczy to, w jaki sposób odwzorowuje to rzeczywistą historię ludzkości. Społeczeństwa – mówiąc tu bardzo ogólnie – mają tendencję do ewolucji zgodnie z otoczeniem naturalnym i społecznym, zatem te z mniejszą liczbą rywali militarnych w pobliżu i dużą ilością bujnych gruntów ornych mogą skierować się bardziej w stronę pokojowego społeczeństwa rolniczego, takiego jak Harappanie (lub Dolina Indusu) Cywilizacja), które miały swoją siedzibę na terenach dzisiejszego północno-wschodniego Afganistanu, Pakistanu i północno-zachodnich Indii około 3300–1300 p.n.e.
