Recenzja The Eternal Castle Remastered PS4: tytuł inspirowany stylem retro z fantastyczną oprawą wizualną powstrzymywaną przez desperacko przestarzały projekt

Odświeżony Wieczny Zamek PS4 Review Wierzcie lub nie, ale The Eternal Castle Remastered nie jest w rzeczywistości remasterem niczego. The Eternal Castle Remastered jest przedstawiany jako odświeżenie gry MS-DOS z 1987 roku, ale gra nigdy nie istniała. Przyznaję, że marketing stojący za tytułem jest świetny, ale niestety jego inspiracja i projekt nie pomagają w budowaniu jego obudowy i dowodzi, dlaczego nikt już tak naprawdę nie mówi o wielkości gier MS-DOS.

Recenzja Eternal Castle Remastered PS4

Historia opowiedziana wyłącznie poprzez ekspozycję

Opowieść o Wiecznym Zamku jest ułożona w gigantycznej ścianie tekstu, która używa czcionek tak kiepsko, że całość równie dobrze mogłaby być napisana hieroglifami. Nie mogłem przeczytać połowy tego i musiałem wejść do sieci, aby zrozumieć, o co chodzi w grze. Przejmujesz kontrolę nad Adamem lub Ewą, wracając na Ziemię, aby uratować jednego lub drugiego, w zależności od tego, z kim zdecydujesz się grać. Niestety ekosystem jest zniszczony, a ostatnie resztki ludzkości żyją w kosmosie. To w zasadzie cała historia, którą dostajesz, a resztę musisz rozgryźć sam, korzystając z dzienników i innych podobnych środków prezentacji.

Twój statek rozbija się, a po poziomie samouczka możesz wybrać, do której z czterech lokalizacji chcesz się udać, aby zebrać części do naprawy swojego statku i udać się do Wiecznego Zamku, w którym była moja sprawa, Ewa. usytuowany.

Każda z czterech lokacji jest wyjątkowa i wymaga bardzo odmiennej mechaniki rozgrywki. Na przykład jeden obszar to pejzaż miejski spustoszony przez wojnę, zmuszając cię do wielu strzelanin. Inną lokalizacją jest nawiedzony dom, w którym miały miejsce potworne eksperymenty, zmuszając cię do skradania się i ogólnie trochę bardziej ostrożnego niż w przeciwnym razie.

Rozgrywka pozostaje wierna grom MS-DOS na lepsze i gorsze

Każda lokalizacja zapewnia różne przeszkody do pokonania i ulepszenia do odkrycia. Ulepszenia mają postać lepszej zbroi i większej ilości zdrowia, są ukryte na wszystkich mapach i mają unikalną 2-bitową animowaną grafikę CGA, co sprawia, że znalezienie tych przedmiotów jest niezwykle trudnym zadaniem.

Przeszkody mają też różne kształty i rozmiary. Każdy etap zawiera różnorodne platformy, walkę wręcz i strzelaninę, ale niestety żadna z nich nie działa dobrze, a walka szczególnie okazuje się katastrofą. Walka w zwarciu sprowadza się do zwykłego wciskania przycisku ataku, dopóki nie wygrasz lub nie przegrasz. Jeśli jest w tym jakaś strategia, nie mogłem jej znaleźć. W jednym momencie załatwiłbym wroga jednym uderzeniem, innym razem wymaga to prawie dziesięciu ciosów.

Jeden z bossów, których próbowałem pokonać, musiał zostać pokonany w walce wręcz, a po kilkunastu próbach i niepowodzeniach udało mi się pokonać bossa jednym ciosem tuż po rozpoczęciu walki przy mojej trzynastej próbie. Jak to zrobiłem? Nie mam pojęcia.

Strzelanie jest tak samo złe jak walka w zwarciu. Za każdą znalezioną broń dostajesz ograniczoną amunicję, co nie stanowiłoby problemu, gdybyś nie miał tylu wrogów do pokonania w różnych momentach gry. Niestety, po wyczerpaniu amunicji, wciąż byłem zmuszony walczyć z wieloma przeciwnikami z bronią. Musiałem oczywiście spróbować, a potem podbiec i wykończyć wrogów atakami wręcz. Wystarczy powiedzieć; Dużo umarłem.

Istnieją przeszkody, których można użyć, aby uniknąć pożaru, ale to ledwo utrzymuje cię przy życiu. Gdy chowasz się za osłoną, kucając, można by pomyśleć, że to faktycznie cię ochroni, ale tak nie jest. Chociaż jesteś za osłoną, kule wciąż cię trafiają. Pewnie, że niektóre z nich są zablokowane, ale nie przez cały czas. Kule ogłuszają cię również za każdym razem, gdy zostaniesz trafiony. Więc próba ucieczki lub przejechania obok wrogów tak naprawdę nie pomoże, gdy zostaniesz zatrzymany po każdym trafieniu pocisku.

Platformy wykonane nadmiernie trudnym, przestarzałym projektem

Przeszkodą jest również przemierzanie środowiska. Jeśli kiedykolwiek grałeś w oryginalnego Prince of Persia, wiesz, że kiedy przeskakujesz przeszkody i pułapki w tej grze, musisz nacisnąć przycisk skoku prawie całą sekundę lub dwie, zanim faktycznie dojdziesz do skoku; w przeciwnym razie spadniesz na śmierć; dzięki opóźnieniu tkwiącemu w animacjach rotoskopowych. To samo dotyczy Wiecznego Zamku.

Jedyną różnicą jest to, że prawdopodobnie nie zobaczysz większości skoków nadchodzących z powodu 2-bitowej animowanej grafiki CGA. Na przykład na jednym etapie uciekałem przed gigantycznym głazem. Niestety, moja postać była tak blisko krawędzi ekranu, że nigdy nie widziałem skoku, który musiałem wykonać – problem spotęgowany wspomnianym opóźnieniem w skoku.

Po śmierci kilkanaście razy musiałem zapamiętać czas, aby wykonać te skoki, zanim jeszcze zobaczyłem je na ekranie. Innym razem platforma, na której stałem, jest tak krótka, że nie mogłem nawet dobrze przebiec przed skokiem i zamiast tego musiałem po prostu z niej zbiec.

Unikalny styl wizualny oddziela tytuł od wszystkiego innego na rynku

2-bitowa animowana grafika CGA nie pomaga w rozgrywce, ale dodaje świetnego wizualnego polotu. Podobał mi się styl artystyczny i użycie ograniczonych, odważnych kolorów. Animacje są również całkiem dobre, ale tak naprawdę nie zobaczysz, jakie są wspaniałe, dopóki nie pojawi się ostateczny boss gry, gdzie animacje są przenoszone na inny poziom i trzeba je zobaczyć, aby w nie uwierzyć.

Dużą wadą jest również projektowanie dźwięku. Muzyka elektroniczna brzmi świetnie, kiedy faktycznie gra. W rzeczywistości pamiętam, że grałem tylko podczas bitew z bossami, a pozostała część projektu dźwięku jest ograniczona, podobnie jak w grze MS-DOS.

The Eternal Castle Remastered to świetna imitacja gry MS-DOS, ale ta imitacja niesie ze sobą wszystkie problemy i problemy, które wynikały z tych gier. Doceniam próbę przybliżenia współczesnym graczom beztroskich dni ery MS-DOS, ale jedyne, co udało się zrobić The Eternal Castle Remastered, to pokazać wszystkim, jak złe były kiedyś gry.