Jutsu Oyunları' sığır hırsızı bizi, birkaç iyi fikir ve ayar seçiminde çok fazla potansiyele sahip olan "tarihsel olarak yanlış" bir ortaçağ boğuşmasıyla erken GTA oyunlarının kaotik yukarıdan aşağıya çılgınlığına geri götürmeye çalışıyor, ancak daha sonra bunun büyük çoğunluğunu mülayim ile israf ediyor. görevler, hantal kontroller ve tuvalet mizahı.
Klasiğin kaosunu taşıma fikri Grand Theft Auto bu son derece saygısızlığa eski dünya ayar, Rustler'ı ilk duyduğumuzda kesinlikle bizi heyecanlandıran bir şeydi. Güvenilir atımızla orta çağ kasabalarını ve şehirlerini sallamak, her türlü yaramazlığın üstesinden gelmek ve ardından kırmızı-mavi polis atlarının öfkemize bir son vermeye kalkışması, umutsuzca aşağı inmek istediğimiz bir şey. Ancak, pratikte, hepsi çok hayal kırıklığı yaratıyor.
Rustler, büyük bir turnuvaya girmek için sahte kimlikler yapmayı planlayan, oradaki tünekleri yöneten ve zenginlik ve servetle yola çıkan iki ahbap, Guy ve Buddy'nin hikayesini anlatıyor. güzel kızlar yeni bir yerde daha iyi bir hayata. Bu, kısa hikayeyi burada ilerletmek için fazlasıyla yeterli olan, yeterince adil bir anlatı kibridir, ancak temel düzeyde başarısız olur, çünkü Guy ve Buddy, hiçbir zaman herhangi bir çekicilik göstermeyen, hemen son derece sevimsiz karakterler, uygun kötü niyetli kişilerdir. Bunun yerine, tüm bu mutlak delikanlıların yapmak istedikleri, bütün gün içmek, etrafta suistimal etmek ve bir şapka damlasında cinayettir.
Buradaki mizah, osuruk şakaları ve geğirme karışımıdır - hatta bir osuruk ve geğirme düğmesi bile vardır - duvarlara basit bir şekilde bulaşan kötü dil, aşırı kilolu anne şakaları, ot, içki ve biraz daha osuruk sesi. Adil olmak gerekirse, karışıma atılan bir veya iki Monty Python başıyla onay var ama bunların beklenmedik neşesi, çocuksu, vahşi, beyin ölümü gerçekleşmiş bir saçmalık denizi tarafından neredeyse anında boğuluyor. Kısacası, burada bir Rockstar ekleminde bulacağınız hikaye anlatımı veya mizah zekasının hiçbiri yok ve ana karakterlerle zaman geçirmeyi veya onların kaderlerini önemsemeyi uygun bir angarya haline getiriyor.
Ama hey, bekle, bu demek Kısık, yetişkin temalı bir oyun olmasını anlıyoruz. Guy ve Buddy demek beklenmedik derecede kaba olmak; onlar ortaçağ delileri. Yeterince adil ve burada tamamen teknik bir düzeyde, sanki genel olarak hoş olmayan bir deneyim yaratan çok daha fazla sorun olmadığı gerçeği olmasaydı, muhtemelen mizahtaki korkunç tanımlamaların ve zayıf girişimlerin kaymasına izin verebilirdik. çoğu cephede minimum çaba sarf ediyor.
İster yaya ister at sırtında olsun, özellikle de at sırtında olsun, karakterinizi kontrol etmek, oldukça gergin hissettiriyor. Kampanya sırasında basit sahne parçalarına takılarak, atımızı döndüremeyerek ve sonuç olarak onu terk etmek zorunda kalarak çok zaman harcadık. Basit dövüş de oldukça isabetli. Bazen bir saldırgan kalabalığını dilimler ve zar atarsınız, bazen de düşman silahından bir vuruş anında ölümle sonuçlanır.
Bu daha sonra, sizi genellikle bir seviyenin başlangıcına geri götüren ve öldüğünüzde her şeyi tekrar yapmanızı sağlayan sinir bozucu görev kontrol noktalarına beslenir. Rustler'da bir savaş sahnesinden canlı çıkamadığımız için aynı görevi birden çok kez oynamak zorunda kaldığımız birkaç aşama vardı; Zor ya da zorlu olduğu için değil, hantal, hantal şeyler olduğu için.
Bu savaş sorunları, oyun taşınabilir modda oynandığında da şiddetleniyor. Rustler'ın yukarıdan aşağıya hareketi Switch için mükemmel bir uyum olmalı, ancak pratikte, her şeyin ne kadar küçüldüğü nedeniyle elde oynarken bir not sırasında neler olduğunu anlamak genellikle zordur. Çok sayıda düşman tarafından kovalanırken veya uygun bir şekilde büyük bir kavgaya girerken sabit kare hızı sorunları, sorunu daha da artırır. Burada çok büyük kavgalar olduğundan değil, Rustler'daki aksiyon, çalışma süresinin çoğu için oldukça topal olduğundan - aynı düşmanlara ve mide bulantısına karşı tekrarlayan, küçük süreli karşılaşmalar.
GTA'dan sadece bir kopya olması gereken aranan sistem de bir karmaşa. Kaçarken duvarlardan posterleri yırtarak istediğiniz seviyeyi düşürebilirsiniz, bu kovalamalar sırasında atınızdan inmenizi gerektiren bir eylemdir, ancak bu posterler oyunun haritasında işaretlenmez, bu yüzden sadece daireler çizene kadar etrafta dolaşmak zorunda kalacaksınız. birini bulursun. Ayrıca oyunun boyahanelerinden birini kullanabilir, atlayabilir ve atınızı boyatabilirsiniz, ancak oyunda bunlardan sadece ikisi var, bu yüzden her seferinde tam olarak aynı yere binmek oldukça tekrarlayan bir durum haline geliyor.
Düşman AI bir kaya kadar aptaldır, sizi kovalayan atlar çok sık yetişecek ve sonra zararsız bir şekilde yanınızda sürtünerek, saldırmayı reddederek, daireler çizerek ve sahnede kapana kısılarak. Ayrıca, bir duvardan bir poster yırttığınız anda, bir grup muhafızın sizinle savaşmaktan hemen ayrılmasını izlemek çok komik. Burada görme konileri hakkında endişelenmenize gerek yok, AI'ya vazgeçmesini ve uzaklaşmasını söyleyen basit bir açma/kapama düğmesi.
Beş saatlik kampanya boyunca ilerleme, oyun tarafından ana hikaye görevlerinin dışına çıkarak yapay olarak uzatılır, bir tane yapmanıza izin verilir ve ardından haritanızda başka bir kritik kritik aşama görünmeden önce sizi belirli miktarda yumuşak yan görevler oynamaya zorlar. Yan aktiviteler de eski tarz GTA'da bulacağınız şeylerin kaba, düz kopyaları, insanları taksiye bindirmek, kavgalara girmek, yarışmak vb. Sadece uğraşmak eğlenceli değil.
Buradan devam edebilirdik. Hikaye donuk ve kopuk, oyun oynamamız sırasında birkaç kez Switch'e geri döndü, açılabilir beceriler size yeni hareketler vermiyor, bu nedenle aksiyon baştan sona aynı kalıyor, ne olduğu için çok pahalı…
Rustler'da bazı iyi fikirler var. Ayarı seviyoruz. Müziği değiştirmek için tokatlayabileceğiniz beat-boks ozanlarını seviyoruz. Dünyanın kendisi yeterince güzel. Burada ve orada bazı eğlenceli pop kültürü referansları var ve bazı geç oyun mızrak dövüşleri vaat ediyor. Ancak, hepsini ağırlaştıran çok fazla sorun var. Sonunda, bu klasik bir kaçırılmış fırsat gibi geliyor - basit, kısa, hantal bir oyuna sarılmış temiz bir konsept, asla çok, çok ortalamanın üzerine çıkmıyor ve ardından performans sorunları tarafından daha da aşağılara sürükleniyor. Taklit etmeye çalıştığı 20 yaşındaki oyunlardan, fiyatın bir kısmı için mevcut olan ve eğlence açısından çok daha fazlasını sunan oyunlardan büyük bir geri adım atıyor.
Sonuç
Rustler, bizi temiz bir ortaçağ ortamında klasik yukarıdan aşağıya GTA aksiyonuna geri götürmeye çalışıyor, ancak zayıf performans, kalitesiz kontroller, zayıf mizah ve donuk, kısa bir kampanya, potansiyeline ulaşmasını engelliyor. Burada iyi şeylerin parıltısı, birkaç eğlenceli pop kültürü referansı, o beat-boks ozanları ve etrafta dolaşmak için güzel görünen bir dünya var, ancak altındaki oyun çok etkileyici ve ilhamsız ve sonunda, hepsi hissettiriyor en bariz ilhamlarından büyük bir geri adım gibi.
