Phoenix Wright ve arkadaşlarını son gördüğümüzde, dünyanın yıldızları. Ace Attorney imtiyaz, Khura'in adlı uydurma bir ülkedeydiler. Adalet ruhu 3'da 2016DS için çıktı ve Nispeten bölücü — pek çok eleştirmen onu yüksek derecelerde derecelendirdi, ancak diğerleri sorun buldu "acımasız" mekaniği ve uydurma tasavvufa aşırı bağlılığıyla. Aynı zamanda Ace Attorney oyunlarında da oldukça büyük bir değişiklik oldu: her zaman nerede kuruldukları konusunda oldukça çekingen olsalar da, Amerika Birleşik Devletleri'ni (ya da safsanız Japonya'yı) hiçbir zaman gerçekten terk etmediler. en azından, hikayenin önemli bölümlerinin kurgusal bir ülkede geçtiği Adaletin Ruhu'na kadar.
Büyük As Avukat Günlükleri, birçok hayranın zaten bildiği gibi, Meiji dönemi Japonya'sında ve Viktorya İngiltere'sinde geçiyor, bu da onu Adaletin Ruhu'nun neredeyse tam tersi yapıyor: uydurulmak yerine, tarihi gerçeklere sıkı sıkıya bağlı ve yerel dilde demlenmiş. zaman. Phoenix Wright'ın (bir anda bir kızı evlat edinen ve sihirli bir bileklikle duyguları okuyabilen bir yardımcıya sahip olan adam) genellikle hafif kalpli, aptal kurgusal dünyasından, tuhaf bir şekilde gerçek dünyasına gitmek oldukça sarsıcı olabilir. Wright'ın atası, Ryunosuke Naruhodo - özellikle de ikincisi aynı zamanda çok, çok Japon olduğu için.
The Great Ace Attorney, Japon kültürüne, diline ve tarihine o kadar çok güveniyor ki, Japon yazarlar tarafından yapılmış bir Japon oyununun tonunu yumuşatmasını istemek gülünç olsa da, zaman zaman yabancılaştırıcı hissedebilir. Bu kimsenin hatası değil ve düzeltilmesi de kimsenin sorunu değil; Sadece ne olduğudur. Yerelleştirme harika ve ister Soseki Natsume'nin (bir zamanlar 1000 yenlik banknotta yer alan çok ünlü bir Japon romancı) yazıları, isterse de bilgi gerektiren bir kelime oyunu olsun, ilerledikçe her şeyi açıklamak için harika bir iş çıkarıyor. Japon dilinin incelikleri, ama tüm bunlara rağmen, ara sıra çok nazik bir arkadaşın sana içten bir şakayı açıklıyormuş gibi geliyor; tüm bağlamı elde edersiniz, ancak hala şakanın tam içinde değilsiniz.
Yine de yazmaktan zevk alacak o kadar çok şey var ki, çoğu zaman bu gerçekten bir sorun değil. Japonca konuşmadan bile metne ne kadar düşüncenin, özenin ve araştırmanın girdiğini anlayabilirsiniz. Dumanlı eski Londra'dan gelen karakterler gerçekten İngiliz hissediyor: dünyadan bıkmış, alaycı, soğuktan ve sisten tamamen bıkmış ve biri çaydan her bahsettiğinde bir şeyler içerseniz, birkaç dakika içinde karaciğer yetmezliğiniz olur.
Buna karşılık, Japon karakterler gergin, geniş gözlü ve aşırı kibar görünüyor; bunların hepsi karakterlerinin bir parçası, elbette, özellikle yabancı ve pek de hoş karşılanmayan bir ülkede, karşı karşıya kaldıkları açık ırkçılıktan bahsetmiyorum bile, kökenleri nedeniyle onlara anında güvenmeyen jüri üyeleri veya sürekli suçlayan belirli bir savcı gibi. etnik kökenlerine göre onlara kötü dikenler.
Oyunla ilgili hemen hemen her şey benzer şekilde mükemmel. Arka planlar şaşırtıcı derecede ayrıntılı ve benzersiz diyalog için yalnızca çok küçük bir miktarının incelenebilmesi neredeyse bir utanç. Aynı şekilde, detaylı animasyonlardaki ve karakterli kişiliklerdeki kalite seviyesi, uzun süredir bir hayranın taşıyamayacağı kadar duygusal, çünkü dizinin ne kadar ilerlediğini ve 20 yılda ne kadar saygı ve hayranlık kazandığını gösteriyor. ilk çıktı. Şemsiyeyle nazik dürtmelerden, efendisinin kucağına çay döken bir hizmetçiye, ona çenesini kapamasını söylemenin pasif-agresif bir yolu olarak, karakterlerin birbirleriyle etkileşime girdiğini görmek gerçekten inanılmaz.
Karakter etkileşimleri The Great Ace Attorney'in kalbidir, çünkü yeni hileler - her As Avukat en az bir tane ekler - büyük ölçüde diğer insanlarla etkileşime giren insanları içerir. Oyunun mahkemeye dayalı bölümlerinde, aynı anda birden fazla tanık görünebilir ve müvekkilinizi savunmak için kullanacağınız yöntemlerin bir kısmı, tanıkların başka birinin ifadesine nasıl tepki vereceğini içerecektir.
Ardından, birçok As Avukat tarzı tuhaflığın eklenmesine rağmen gerçek hayattaki İngiliz hukuk sisteminden çekilen jüri var (örneğin, davayla doğrudan ilgili kişiler jüride olabilir). Jüri herhangi bir noktada kararını açıklayabilir ve eğer hepsi müvekkilinizin suçlu olduğuna karar verirse, görüşlerini birbirine karşı kullanarak desteklerini (veya en azından kayıtsızlıklarını) geri almanız gerekir.
Son olarak, yasal olarak farklı ama yine de tanınabilir dedektif Sherl'in - üzgünüm, HERLOCK SHOLMES'in bir sürü gözlem yaptığı ve ardından Ryunosuke'nin onu hatalı bir Roomba gibi nazikçe doğru sonuçlara yönlendirmesi gereken bir soruşturma hilesi var. halıya yapıştı.
Bunların hepsi teoride karmaşık gelebilir, ancak pratikte güzelliklerle dolu yepyeni bir oyuncak kutusu gibidir; Hem oyunun soruşturma bölümleri hem de mahkeme davaları, yalnızca metin kutularına tıklamak yerine Ryunosuke'ye sürekli yeni şeyler veriyor. Ve çoğunlukla fevkalade çalışıyorlar: sadece ya çok ileride olduğunuz ya da ne yapacağınız konusunda hiçbir fikriniz olmadığı korkunç sıkıcı kısımlar olmadan, bir sonraki adımda ne yapacağınızı anlamanın kolay olduğunu gösteren yeterli işaret levhası. Hatta bazı kısımlar, oldukça heyecan verici mantık sıçramaları yapmanızı bile gerektirebilir, ancak bunlar nispeten küçük sıçramalardır; aynı şekilde, kendinizi akıllı hissedeceksiniz.
Karakterlerin üzerinizde büyümesi biraz zaman alıyor, özellikle de Herlock Sholmes'un kişiliğinin hayranı değilseniz - ki bu da David Tennant'ın Doctor Who'su, Douglas Adams'ın Dirk Gently'si ve kendine aşırı güvenen bir golden retriever'ın kesiştiği bir yerde yatıyor. Ryunosuke, gerçeği bulmak için aşırı hevesli girişimlerle yanlışlıkla müvekkillerini tekrar tekrar suçladığı için büyüleyici bir şekilde ciddidir; yardımcısı Susato, uzak ama bilgili bir asistan olarak başlar ve işinde çok daha iyi olan bir Maya versiyonuna olgunlaşır (üzgünüm, Maya).
Oyundaki erişilebilirlik seçenekleri, kendilerine ait bir notu hak ediyor: Metin boyutunu değiştiremeseniz de, hızı, metin kutusu şeffaflığını değiştirebilir ve hatta Otomatik Oynat'a ayarlayabilirsiniz (bu, metnin içinden otomatik olarak geçer, ancak yine de gerektirir). girişleri yapmanız) veya her şeyi otomatikleştiren Öykü Modu, hiçbir düğmeye basmanız gerekmez. Dilerseniz titreşimi ve ekran flaşlarını da kapatabilirsiniz. Ayrıca, bir DVD seçim menüsü gibi, kasanın çeşitli bölümlerinden kasaları herhangi bir sırayla oynatabilirsiniz; bu, başarıları elde etmeyi kolaylaştırır. Değildi Baştan sona oyunun neden başarıları olduğundan emin, ancak birçoğu, her merdiveni incelemek için bir başarı gibi (uzun süredir hayranlar için) Ace Attorney serisinin aptallığına güzel bir şekilde katkıda bulunuyor.
DVD seçim menülerinden bahsetmişken, The Great Ace Attorney'in de birçok özel özelliği var ve bunlar göz atmaya değer. İkinci oyun için DLC kostümlerinden, kullanılmayan ses kayıtlarına, konsept sanatına, hurdaya çıkarılan müziğe ve oyunu tanıtmak için kullanılan tüm fragmanlara, animasyonlara ve tuhaf küçük skeçlere kadar, kontrol edilecek çok şey var ve neredeyse hepsi var. geliştirici yorumu da. Hatta kendimizi tüm oyun için bir geliştirici yorumu isterken bulduk… ama bu muhtemelen çok fazla iş.
Ayrıca, skor harika. Orijinal şarkılar kadar akılda kalıcı ve ikonik olup olmadığını söylemek zor, çünkü çok daha zengin ve daha karmaşık ve 20 yıldır buna maruz kalmadık; yine de, bildiğimiz ve sevdiğimiz müziği alır ve onu tanıdık ama yeni bir şeye dönüştürür.
Ancak incelemenin sonuna yaklaşıyoruz ve bunun ne anlama geldiğini artık biliyorsunuz: kötü haberler, can sıkıcı kısımlar, özetin sağındaki olumsuz noktalar. İşte başlıyor.
Birincisi, tekrar eden karakterlerin kadrosu tuhaf bir şekilde küçüktür ve zaman zaman Victoria Londra'sının nüfusunun bir Sainsbury's'teki (eğer bilmiyorsanız süpermarket) insan sayısından daha fazla olmadığı hissine kapılacaksınız. Salı akşamı. Aynı bir avuç insan çeşitli rolleri oynayacak: tanık, kurban, şüpheli ve gerçek katil, prodüksiyon şirketinin sadece üç oyuncuyu karşılayabildiği bir oyun gibi. Bazı açılardan garip bir seçim ama Gerçekten mi o insanları ve onların zaaflarını ve amaçlarını tanıyın.
İkinci olarak, oyun, oyunun çok, çok geç saatlerine kadar cevaplarının birçoğunu saklıyor - ki bununla ikilikteki ikinci oyunu kastediyoruz - ilk oyun çıktığında garip olmalıydı, çünkü bir garanti yoktu. devamı. İki davanın bir arada olması daha az önemli, sadece daha büyük sırlardan bazılarını biraz uzatılmış hissettiriyor.
Üçüncüsü, tarihsel ortam, oyunu zaman zaman biraz geride tutabilir. Pek çok şey ya yoktur (parmak izi, DNA testi, Luminol) ya da var sadece icat edildi (fotoğrafçılık, hukuk sisteminin resmileştirilmesi). Bunu aşmak için, Herlock Sholmes genellikle sadece bir çeşit… bulmak İnançsızlığımızı gerçekten askıya almaya hazır olduğumuz teknoloji; ne de olsa o bir dahi ve anakronik olsa bile parmak izlerini bulmak için yüzeylere sprey sıkabilmek çok daha eğlenceli.
Ve… bu kadar. Özetlemek gerekirse: tüm Japon kültürel referanslarını ve şakalarını takip etmek bazen zordur; oyuncu kadrosu biraz küçük geliyor; oyun sırları konusunda sinir bozucu bir şekilde çekingen; tarihsel doğruluğa güvenme ihtiyacı, modern adaletin pek çok temel unsurunun bulunmadığı anlamına gelir. Ama yeni ne var? Bunların çoğu, daha küçük dozlarda da olsa, uzun süredir Ace Attorney serisinin bir parçası olmuştur; Bize aynısından daha fazlasını vermek için hikayenin bu güzel, düşünceli genişlemesine karşı birinin gerçekten tuttuğunu hayal etmek zor.
Ve hayranların tam olarak istediği şey bu: aynısından daha fazlası, ama daha iyisi. Muhteşem bir şekilde yeniden düzenlenmiş hikayelerden oluşan bu içerikle dolu tampon paketi, tam olarak umduğumuz şey ve daha fazlası.
Sonuç
The Great Ace Attorney Chronicles, tek oyun fiyatına iki harika oyun ve bize sadece sevdiğimiz şeylerden daha fazlasını vermekle kalmıyor, aynı zamanda bize görsel, anlatısal ve tarihsel olarak her zamankinden daha derin bir şey veriyor. Oyunun bulunduğu yere ulaşmak için üstesinden gelmeniz gereken bir miktar öğrenme eğrisi var, ancak dürüst olmak gerekirse, yıllardır istediğimiz oyunun daha iyi bir versiyonunu isteyemezdik.
