एल्डन रिंग, फ्रॉमसॉफ्ट आणि जॉर्ज आरआर मार्टिन यांचा वर्षानुवर्षे प्रलंबीत खेळ. या वर्षी रिलीज झालेल्या सर्व गेमच्या तुलनेत, एल्डन रिंगने केलेल्या मेटाक्रिटिक स्कोअरला कोणीही हिट करणार नाही, ज्याचा मला विश्वास आहे की ते कधीही पात्र नव्हते, PC वरील फ्रेम रेटसारख्या अनेक समस्यांमुळे, जे FromSoftware आणि त्यांच्या चाहत्यांच्या मानकांपेक्षा कमी आहे. प्रत्येक प्रकाशन आणि त्यांनी दर्शविलेल्या प्रत्येक माहितीसह.
जॉर्ज आरआर मार्टिन गेम ऑफ थ्रोन्ससाठी लिहिणे थांबवेल आणि त्याऐवजी फ्रॉमसॉफ्टवेअरच्या नवीन गेमसाठी लिहील, यावर विश्वास ठेवणे कठीण आहे, फक्त कथा ब्लडबॉर्न, डार्क सोल 1 किंवा डार्क सोल 3 सारखी महान नसावी. ही खूप लाजिरवाणी गोष्ट आहे, पण तरीही, ते जे आहे ते आहे.
अनुक्रमणिका
गेमप्लेच्या
मी आधी सांगितल्याप्रमाणे, हे फक्त डार्क सोल 3 आहे परंतु अधिक यांत्रिकी आणि नवीन गोष्टींसह, त्यामुळे एकट्याच्या लढाईने तुम्हाला असे वाटले पाहिजे की तुम्ही नुकतेच डार्क सोल 3 पुन्हा विकत घेतले आहे.
यात एकूणच कोणत्याही नवीन गोष्टी जोडल्या जात नाहीत, जे तुम्हाला NPCs शी बोलून किंवा फक्त व्यापाऱ्यांकडून खरेदी केल्यावर मिळालेल्या नवीन समन्स व्यतिरिक्त, ते अशा परिस्थितीसाठी चांगले आहेत जिथे तुम्ही भारावून जाल आणि ते काही शत्रूंना स्वतःहून बाहेर काढतील. त्यामुळे ते उपयुक्त आहेत, आणि अर्थातच तुम्ही उडी मारू शकता, ज्यामुळे सर्वकाही आणखी सोपे होते आणि तुम्ही बॅकस्टॅब्स सोपे करून एकट्याने उडी मारून अनेक शत्रूंना चिज करू शकता, AI इतके स्मार्ट नाही जे ते आणखी सोपे करते.
परंतु या गेममध्ये कोणत्याही गोष्टीचा पराभव करणे कठीण नाही कारण हा मालिकेतील सर्वात सोपा सोल गेम आहे, ज्यामध्ये कोणतीही फाशीची शिक्षा नाही याचा अर्थ असा आहे की आपण काहीतरी लढू शकता, मरू शकता, येऊ शकता. परत जा, तुझे रुन्स घेऊन जा आणि तिथून टेलिपोर्ट करा, हे बरोबर आहे, यात घाबरण्यासारखे काहीच नाही, कारण मी स्वतः ट्युटोरियल बॉसला मारले आहे, ज्यामध्ये मी थोड्या वेळाने प्रवेश करेन, मी कोणत्याही गोष्टीशी लढण्यास कधीही मागेपुढे पाहिले नाही. खरं तर ट्री सेंटिनेलशी माझी पहिली गाठ पडली, ती खूप वाईट झाली कारण त्याने मला लगेच मारायला सुरुवात केली, मी पळून जाऊन माझे अवशेष मिळवू शकलो, जवळच्या लॉस्ट ग्रेसमध्ये गेलो आणि विश्रांती घेतली, जे त्याला त्याच्या सुरुवातीच्या ठिकाणी परत आणले, तिथे खरोखर घाबरण्यासारखे काहीही नाही आणि ते म्हणजे, दुर्दैवाने, खूप निराशाजनक.
बॉस ही एकमेव चांगली गोष्ट आहे जी प्रत्येक नवीन शीर्षकातून जाते; ते खरोखरच त्यांच्याशी चूक करू शकत नाहीत, विशेषत: गॉडफ्रे आणि मलिकेथ सारखे बॉस; ते फक्त प्रत्येक गेमसह चांगले होत राहतात.
वर्ल्ड
जग सुंदर आहे, विशेषत: जेव्हा तुम्ही ट्यूटोरियलमध्ये गुहा सोडता आणि फ्रॉमसॉफ्टने तयार केलेल्या सुंदर वातावरणाकडे लक्ष द्या. जवळजवळ प्रत्येक मार्ग त्यांच्या स्वत: च्या विशेष NPCs सह मनोरंजक आहे जे तुम्ही त्यांचे शोध पूर्ण केल्यानंतर किंवा त्यांच्याशी फक्त काही वेळा बोलल्यानंतर गोलमेज होल्डवर परत जातात आणि एक चांगले उदाहरण म्हणजे रॉड्रिका जी तिचा शोध पूर्ण केल्यानंतर तुम्हाला तुमचे समन्स अपग्रेड करण्यास सक्षम करेल, आणि अर्थातच, रोमिंग बॉस आहेत.
हे एक खुले जग असल्याने येथे अन्वेषण आणखी चांगले आहे. हे फ्रॉमसॉफ्टला खरोखरच गोल्डन रुन्स आणि स्मिथ स्टोन्ससह खेळाडूंना चांगले बक्षीस देण्यास अनुमती देते. तुम्ही दोन +2 स्मिथ स्टोन्स आणि बरेच सामान्य स्मिथ स्टोन्स देखील मिळवू शकता आणि ट्री सेंटिनेलला न मारता सुरुवातीला +4 शस्त्र देखील मिळवू शकता, या प्रकारासाठी हे विकसक मोठ्या नकाशासह काय करू शकतात हे खरोखर दर्शवते. गोष्टी,
राउंडटेबल होल्ड हे देखील एक चांगले हब वर्ल्ड आहे. माझ्या मते माजुला किंवा फायरलिंक श्राइनइतके चांगले नसले तरी, त्यात अजूनही खूप मनोरंजक NPCs आहेत ज्यांच्याशी बोलणे आणि अर्थातच तुम्हाला जगात आढळणारे NPC जोडणे, आणि तुम्ही कधीही न थांबता त्यावर टेलिपोर्ट करू शकता. लॉस्ट ग्रेस, एकूणच हे अनेक अनपेक्षित स्थानांसह चांगले आहे जे तुम्ही जितके जास्त खेळता तितके उघडतात.
VerdicT
एकंदरीत मी म्हणेन की एल्डन रिंग हा एक चांगला खेळ आहे, परंतु त्यांनी त्याच जुन्या सूत्राला चिकटून राहण्याऐवजी काहीतरी नवीन करण्याचा प्रयत्न करावा अशी माझी इच्छा आहे.
जर तुम्ही काहीतरी अनोखे शोधत असाल आणि तुम्ही आधी सोल गेम खेळला असेल तर हा गेम तुमच्यासाठी नक्कीच नाही.
