लोचलन्नर्गची अंधारकोठडी म्हणजे अंधारकोठडीसारखे काहीच नाही. तो अगदी खोडकर नाही, खरोखर. बाहेर, दारांजवळ, शांत पाणी एका कांस्य कलशातून दुसर्‍यावर शांततापूर्ण ओव्हरस्पिलिंग बर्बलमध्ये पडते. हे व्यावहारिकदृष्ट्या आमंत्रित आहे: एक स्पा. आतमध्ये, गडद राखाडी दगडात परिधान केलेल्या वाहिन्यांमधून जेडच्या नद्या, डोलणाऱ्या पेंढ्यांच्या छोट्या बेटांमधली वाहतात. लोकलनार्ग मंदिराच्या आत, वरच्या बाजूला वाट पाहत आहे - मी वैयक्तिकरित्या म्हणतो, परंतु ते एक प्रकारचे कान नसलेले दगड मांजर-राक्षस आहेत जे स्नान करण्याच्या कृतीत अडकले आहेत. कदाचित तो खरोखर एक स्पा आहे? असं असलं तरी, दगडी टब झोम्बींनी उंचावला आहे. लोचलनार्गने मला आश्चर्यचकित केले, मी त्यांना पहिल्यांदाच भेटलो, विजेच्या झटक्याने, ज्याची मला दूरून अपेक्षा नव्हती आणि ज्याने माझा बळी घेतला.
हा एक खास खेळ आहे. मी त्यावर भयंकर आहे, आणि त्या बदल्यात, ते माझ्यासाठी भयंकर आहे, आणि तरीही मी पुढे ढकलत राहिलो, पुन्हा पुन्हा देवाकडे परत येत आहे. पहिल्यांदा जे विचित्र कल्पनांच्या गोंधळासारखे वाटले होते ते पूर्णपणे वयात रॉग्युलाइक्स आणि सोलस्लाइक्सच्या बाबतीत घडणाऱ्या सर्वात आशादायक गोष्टींपैकी एक बनले आहे. मला विचाराल तर लोचलनार्गने ती वीज कमावली आहे. आणि ते स्नान. मला त्यांच्यासाठी काकडीचे तुकडे करण्याचा मोह होतो.
ही कथा आहे आठ मित्रांची, ज्यांनी देवांचा गुच्छ मारण्याचा निर्णय घेतला. अंतराळ राक्षसांच्या श्रेणी विरुद्ध एक सेल्टिक टोळी. याचे कारण अगदी सोपे आहे - देवता भ्रष्ट आणि नीच आणि भयानक आहेत. कंकाल कोळी आणि कोबी-पंखांचे हाडांच्या काटेरी शेपटी असलेले पतंग, भयपट प्राणी, प्रत्येकजण प्राणी, भाजी किंवा खनिज म्हणून घालवलेल्या दिवसासाठी कपडे घालायचे की नाही हे वरवर पाहता अनिश्चित होते आणि प्रत्येकजण दुःख आणि मृत्यूच्या बदलत्या अंधारकोठडीच्या मध्यभागी बसला होता. प्रत्येक वेळी जेव्हा तुम्ही नव्याने सुरुवात करता तेव्हा मित्रांना पद्धतशीरपणे स्क्रॅम्बल केले जाते आणि त्यांना एका बेटावर टाकले जाते जेथे दहा देवांचे निवासस्थान आहे, सर्वांना सर्वशक्तिमान शूइंगची आवश्यकता असते. हे बेट स्वतःच्या वाऱ्याने वेढलेले खडखडाट, गोलाकार बरोज आणि दगडी दरवाजे, थंडगार किनारे आणि काम केलेल्या दगडाचे बोगदे यामध्ये सुंदर आहे. सर्व दरवाजे त्यांच्या मागे असलेल्या भयानक प्राण्याचा इशारा देतात.
