द डार्क पिक्चर्स: हाऊस ऑफ अॅशेस रिव्ह्यू - द बेस्ट यट

द डार्क पिक्चर्स: प्लेस्टेशन 5 वर ऍशेसचे घर

आम्ही आता तिसऱ्या वर्षात आहोत द डार्क पिक्चर्स अँथोलॉजी 2021 च्या हाऊस ऑफ अॅशेसच्या प्रकाशनानुसार. पासून सुरू होत आहे मॅन ऑफ मॅडन, 2019 मध्ये परत रिलीज झाली, सुपरमॅसिव्ह गेम्सने विकसित केलेली ही मालिका चांगल्या प्रकारे प्राप्त झालेल्यांसाठी आध्यात्मिक उत्तराधिकारी आहे डॉन पर्यंत. हे गेम 'टूल डॉन' च्या वॉटर-डाउन आवृत्त्या आहेत ज्या मजेदार आहेत परंतु त्याच उंचीवर कधीही पोहोचल्या नाहीत. खरं तर, किमान या समीक्षकांच्या मते, गुणवत्ता मॅन ऑफ मेडनपासून दुसऱ्या गेममध्ये, लिटल होपपर्यंत खाली गेली.

या पुनरावलोकनात जाताना, हाऊस ऑफ ऍशेस पेक्षाही चांगला असेल हा एक अगोदरचा निष्कर्ष आहे असे मला कधीच वाटले नाही. छोटी आशा. सुदैवाने माझी शंका चुकीची ठरली. द डार्क पिक्चर्सच्या चाव्याच्या आकाराच्या स्वरूपाने हाऊस ऑफ अॅशेसला तोपर्यंत डॉन सारखे मांसाहारी पॅकेज बनवण्यापासून रोखले असताना, त्याच्या कथा आणि पात्रांच्या नातेसंबंधांची जटिलता याला एक भक्कम भयपट बनवते आणि आतापर्यंतच्या संकलनातील सर्वोत्तम.

हाऊस ऑफ अॅशेस 2003 मध्ये अमेरिकेने इराकवर केलेल्या आक्रमणादरम्यान झाला. एरिक किंग या उपग्रह पाळत तज्ज्ञाच्या नेतृत्वाखालील सैनिकांचा एक छोटासा गट गुप्तहेर माहितीवर कार्य करत आहे ज्यावर एरिकचा विश्वास आहे की ते त्यांना लपविलेल्या रासायनिक शस्त्रास्त्रांच्या सायलोकडे नेतील. अर्थात, 2003 मध्ये अमेरिकेने ज्या गुप्तहेरांवर कारवाई केली होती त्यातील बरीचशी बुद्धीमत्ता बंक झाली होती हे आपल्याला माहीत आहे, परंतु सर्व सैनिक सद्भावनेने वागत असल्याचे दिसून येते, ज्या मिशनवर ते विकले गेले होते त्यावर खरोखर विश्वास ठेवत होते. .

हा गट मात्र फारसा खडतर आहे. वैयक्तिकरित्या ते सभ्य लोक आणि चांगले सैनिक असल्यासारखे वाटत असले तरी, त्यांच्यात काही समस्या आहेत. सार्जंट निक केचे सीआयए फील्ड ऑफिसर रॅचेल किंग, एरिकची पत्नी यांच्याशी संबंध होते, जिच्यापासून ती सुमारे एक वर्षापासून विभक्त होती. गेमच्या सुरूवातीला एरिक घटनास्थळी येईपर्यंत रॅचेल या गटाची कमांड होती; हे सांगण्याची गरज नाही, त्यांच्यात गोष्टी खडकाळ आहेत.

संघाचे हृदय फर्स्ट लेफ्टनंट जेसन कोल्चेक आहे, जे तुमचे बाय-द-बुक GI जो-प्रकारचे पात्र आहे. तो एक मरीन आहे ज्याला एरिकची बुद्धिमत्ता सदोष असल्याचे स्पष्ट झाल्यावर मिशनवर त्याचा विश्वास ठेवू शकतो; अरेरे, आणि जेव्हा ते भूगर्भातील राक्षस बॅट राक्षसांद्वारे शिकार करणे सुरू करतात, परंतु थोड्या वेळात असलेल्यांवर अधिक.

युद्ध हे दुतर्फी आहे, अर्थातच, आणि हाऊस ऑफ ऍशेस तुम्हाला सलीम ओथमन, एक निष्ठावान पण थकलेला सैनिक, जो युद्ध संपले आहे हे माहीत असतानाही लढत राहण्यास नाखूष आहे, याच्या नजरेतून तुम्हाला थोडासा इराकी दृष्टीकोन मिळवू देतो. त्याला फक्त त्याच्या सामान्य जीवनात परत जायचे आहे परंतु त्याच्या कॅप्टनने शेवटच्या वेळी त्याला पुन्हा लढाईत ओढले.

ही सर्व पात्रे पटकन गुंफायला लागतात आणि कालांतराने त्यांचे संबंध कसे वाढतात किंवा बिघडतात हे संपूर्ण गेममध्ये तुम्ही केलेल्या निवडींवर अवलंबून आहे, ज्याचा कथेवर महत्त्वपूर्ण परिणाम होईल. उदाहरणार्थ, एरिक आणि रॅचेल एकतर एकमेकांपासून दूर जाऊ शकतात किंवा तुम्ही त्यांच्या कुंपण दुरुस्त करण्याचा मार्ग शोधू शकता.

जेसन आणि निक सलीमला शत्रू म्हणून पाहू शकतात किंवा मोठ्या धोक्यात टिकून राहण्यासाठी त्याच्यासोबत काम करणे निवडू शकतात. विशेषत: दोन विरोधी सैनिकांमधील हे नाते एक मोठे यश आहे आणि माझ्यासाठी कथेचे एक आकर्षण होते. मला ते अधिक मिळू शकले असते अशी माझी इच्छा आहे.

नॉन-हॉरर ड्रामाचा हा सर्वात वरचा थर जो वर ठेवला होता तो मला खूप आवडला पारंपारिक भितीदायक गोष्टी यावेळी हाऊस ऑफ अॅशेसमध्ये. द डार्क पिक्चर्स गेम्समध्ये नेहमीच परस्पर नाटकाचा घटक असतो, या युद्धाचा दबाव पात्रांच्या व्यक्तिमत्त्वाला ज्या प्रकारे आकार देतो ते कार्य करते खरोखर हाऊस ऑफ अॅशेसमध्ये चांगले. खरं तर, मला कदाचित, नाही तर, अलौकिक गोष्टींपेक्षा तो कोन कसा चालतो हे पाहण्यात अधिक रस होता. याचा अर्थ असा नाही की भयपट काही चांगले नाही, या वेळी तो फक्त एक आधार देणारा घटक आहे.

ठीक आहे, अगदी बरोबर, मी उल्लेख केलेल्या संतप्त बॅट राक्षस. म्हणून, चकमकीच्या वेळी, भूकंप होतो आणि सर्व प्रमुख पात्रे एका मोठ्या भूमिगत सुमेरियन अवशेषात पडतात जिथे बहुतेक खेळ घडतात. हजारो वर्षांपासून, या शापित अवशेषांवर लढा दिला गेला आहे, आणि जेव्हा त्रास होतो, तेव्हा भयानक पशू जागे होतात आणि ज्यांनी त्यात प्रवेश करण्याचे धाडस केले त्यांना शिक्षा करतात.

तुम्ही अवशेषांवरून मार्गक्रमण करत असताना, तुम्ही त्यावर नियंत्रण ठेवण्याचा/अन्वेषण करण्याचा प्रयत्न करणाऱ्या लोकांचे काय झाले याच्या काही अंशी कथा तुम्हाला मिळतील आणि जर तुम्ही पुरेसे हुशार असाल, तर तुम्हाला एक धार देण्यासाठी तुम्ही वेळेपूर्वी संपूर्ण चित्र एकत्र करणे सुरू करू शकता. मुख्य पात्रांना जिवंत ठेवण्यात मदत करण्यासाठी. The Dark Pictures मध्ये जसे अनेकदा घडते, डोळ्यांना भेटण्यापेक्षा बरेच काही आहे.

सुदैवाने, हाऊस ऑफ अॅशेस गोष्टी भितीदायक ठेवण्यासाठी जंपच्या भीतीवर फारच कमी अवलंबून असतात. मी गंमत म्हणून थोडेसे विचारात नसतानाही, लिटिल होपने त्यांच्याशी इतके कष्ट घेतले की ते अप्रिय आहे.

हाऊस ऑफ अॅशेसमध्ये असे नाही. काही उडी मारण्याची भीती आहे, परंतु या वेळी अधिक अत्याधुनिक नाटक आणि तणावाच्या दिशेने ते खूप जास्त वजनदार आहे कारण राक्षस लोकांच्या समूहावर स्क्रू आणखी घट्ट करण्यासाठी दाखवतात जे भयानक प्राचीन प्राण्यांची शिकार न करताही अविश्वसनीय तणावाखाली असतील. .

जरी हाऊस ऑफ ऍशेस निश्चितपणे लिटल होप आणि मॅन ऑफ मेडनच्या तुलनेत सुधारणा आहे, तरीही ते काही समान, संरचनात्मक समस्यांनी ग्रस्त आहे.

सुरुवातीच्यासाठी, मित्रांच्या गटासह एका संध्याकाळी गेम खेळण्यायोग्य बनविण्याच्या डिझाइनच्या निवडीमुळे कथेची घाई होण्याची भावना निर्माण होते आणि ती तशी विकसित होत नाही. ही निश्चितपणे अजूनही एक सुसंगत आणि पूर्ण कथा आहे, परंतु गेममध्ये अधिक वेळ असल्यास अधिक प्रभावासाठी वर्ण विकास, नातेसंबंध आणि राक्षसांना अधिक हळूहळू छेडले जाऊ शकते.

हाऊस ऑफ अॅशेसला काही खरोखरच क्लंकी कंट्रोल्स आणि कॅमेऱ्यांचा त्रास होतो. घट्ट कॉरिडॉरमधून नेव्हिगेट करणे हा संयमाचा व्यायाम असू शकतो, कॅमेरा चिखलात अडकल्याप्रमाणे फिरणाऱ्या पात्रांभोवती विचित्रपणे फिरतो. प्रत्येकाने आधीच लहान गेममधून धावणे सक्षम व्हावे अशी माझी इच्छा नाही, परंतु आपल्याला आवश्यक असलेल्या आयटमसाठी मोठ्या क्षेत्राकडे पाहणे खरोखर वेदनादायक असू शकते.

दिवसाच्या शेवटी, जर तुम्हाला आधीच द डार्क पिक्चर्स गेम आवडला असेल, तर तुम्ही हाऊस ऑफ अॅशेसचा खरोखर आनंद घ्यावा. त्याची कथा स्वस्त भीतीवर अवलंबून न राहता अनोखी, गुंतागुंतीची, मनोरंजक आणि संशयास्पद आहे. जर तुम्हाला लिटल होप किंवा मॅन ऑफ मेडन आवडत नसेल, परंतु तरीही मालिकेचा आनंद घेण्यासाठी तुम्ही तयार असाल, तर हाऊस ऑफ अॅशेस एक शॉट देण्यासारखे आहे.

पुनरावलोकन ब्लॉक

ट्विनफिनाइट एडिटर चॉइस अवॉर्ड

द डार्क पिक्चर्स: हाऊस ऑफ अ‍ॅशेस

/ 5

ग्रेट

द डार्क पिक्चर्स: हाऊस ऑफ ऍशेस क्रिटिक रिव्ह्यू

समीक्षक: एड मॅकग्लोन | पुरस्कार: संपादकाची निवड | प्रकाशकाने प्रदान केलेली प्रत.

साधक

कमी उडी भीती, अधिक वास्तविक संशय आणि दहशत.
पात्रांची जटिल आणि आकर्षक कास्ट.
अलौकिक भयपट आणि वास्तविक-जगातील नाटक या दोन्हींसाठी काम करणारी सेटिंगची उत्कृष्ट निवड.