एक व्हॅम्पायर एका तरुणाची हत्या करून आणि त्याच्या मंगेतराला गर्भधारणा करून स्मशानातील प्रतिबद्धता तोडतो. ती स्त्री रक्त शोषणाऱ्या बाळाला जन्म देते. ते बाळ मोठं होऊन वडिलांना मारण्यासाठी त्याचा शोध घेण्याचा प्रयत्न करते; ते यांच्यात मिसळल्यासारखे वाटते रोझमेरी बेबी (1969), ब्रेकिंग डॉन पं. 2 (2012), आणि Castlevania (2017). जॉन हेचा 1972 चा हॉरर चित्रपट व्हॅम्पायरची कबर दहशत, विचित्रपणा आणि कधीकधी खूप आनंदी असण्याच्या मिश्रणासह एक उल्लेखनीय विचित्रता आहे. 1970 च्या दशकातील शोषण आणि व्हॅम्पायर चित्रपटांचे चाहते हे विसरलेले रत्न गमावू इच्छित नाहीत.
व्हॅम्पायरची कबर ऑक्टोबर 1972 मध्ये केवळ $50,000 च्या बजेटमध्ये रिलीज झाला. फक्त 15% वर येत सडलेले टोमॅटो एका पुनरावलोकनाने याला "व्हॅम्पायर्सबद्दल हास्यास्पद कमी-बजेट गोरी हॉरर थ्रिलर" म्हटले आहे, या चित्रपटाला संधी देण्याचा विचार कोणी करू शकत नाही. बहुधा, हा चित्रपट विस्मृतीत गेलेल्या सिनेमाच्या विळख्यात इतका खोलवर दडलेला आहे की त्याला एक अनोखी आणि झणझणीत भूमिका म्हणून योग्य ती ओळख मिळाली नाही. हा भयपट उपशैली.
संबंधित: हे क्लासिक व्हॅम्पायर अॅनिम कॅस्टलेव्हेनिया चाहत्यांसाठी पाहणे आवश्यक आहे
चित्रपटातील कलाकार मायकेल पत्की (पदवी दिवस), विल्यम स्मिथ (रेड डॉन) आणि यांनी लिहिलेले आहे Sopranos निर्माता डेव्हिड चेस. हा चित्रपट कालेब क्रॉफ्ट (पटाकी) या कुप्रसिद्ध व्हॅम्पायरच्या मागे आहे, जो कारमध्ये एका तरुण जोडप्याच्या मेकअप सत्राची झलक पाहण्यासाठी स्मशानात झोपेतून जागे होतो. क्रॉफ्टने लेस्लीला गर्भधारणा करण्यापूर्वी त्या माणसाला ठार मारले ज्याचा अजूनही अर्थ नाही (ज्याला फक्त “अनविल्लिंग मदर” म्हणून श्रेय दिले जाते). दुस-या दिवशी लेस्ली भयंकर वेदनांनी रुग्णालयात आहे. गर्भपात करण्याच्या तिच्या डॉक्टरांच्या शिफारशी नाकारून, कारण हे बाळ “मानवी नाही” आहे, ती एका बाळाला जन्म देते जी दूध नाकारते आणि त्याची त्वचा धूसर असते.
एका विशिष्ट दृश्यात, लेस्लीला कळले की तिचे बाळ तिचे दूध पिणार नाही कारण त्याला पूर्णपणे वेगळ्या गोष्टीची तहान लागली आहे: रक्त. दृश्यात, लेस्ली स्वतःचे स्तन कापते जेणेकरून तिच्या बाळाला तिच्या रक्ताची चव चाखता येईल. तिचे बाळ अक्षरशः तिचे रक्त पीत असताना तिची शांततापूर्ण लोरी गाणे हा एक थंड पण मनमोहक क्षण आहे. लेस्लीचा क्लोज-अप चाकू वापरून तिचे स्तन कापून एका बाळाच्या चाटणार्‍या ओठांवर रक्त पडत असताना ते क्लोज-अप करण्यासाठी हे दृश्य कापले जाते.
लेस्लीच्या बाळाच्या वाढत्या विलक्षण मॉन्टेजनंतर, चित्रपट महाविद्यालयाच्या वर्गात अंधुक प्रकाश असलेल्या दृश्यावर कट करतो. कॅमेरा जेम्स (स्मिथ) वर झूम इन करतो, रक्त शोषणारे बाळ जे आता सर्व मोठे झाले आहे. हे उघड झाले आहे की त्याने आपल्या वडिलांचा शोध घेण्याच्या प्रयत्नात अनेक वर्षे घालवली आहेत, सर्व काही स्वत: ला तिरस्कार करणारा अर्ध-व्हॅम्पायर असताना. कोणालाच आश्चर्य वाटले नाही (हा चित्रपट अत्यंत अंदाज करण्यायोग्य आहे म्हणून), क्रॉफ्ट रात्रीच्या वेळी पौराणिक कथा शिकवणारा प्रोफेसर आहे आणि जेम्स याकडे शेवटी आपल्या वडिलांना मारण्याची संधी म्हणून पाहतो. त्याच वेळी, ते दोघेही अॅन (लिन पीटर्स) या त्यांच्या वर्गातील एका मुलीच्या प्रेमात पडतात, जी क्रॉफ्टच्या मृत व्हॅम्पायर पत्नी, सारासारखीच असते.
व्हॅम्पायर चित्रपट असला तरी, व्हॅम्पायरची कबर कोणीही त्यांच्या कौटुंबिक इतिहासापासून कसे सुटू शकत नाही, कुरूप किंवा नाही हे देखील दाखवते. जेम्सला सामान्य माणूस व्हायचे आहे, परंतु त्याची रक्तरेषा (शब्दशः) त्याला अपयशी ठरत आहे. हे अनेक उदाहरणांमध्ये दर्शविले आहे, विशेषत: अॅनसोबतच्या त्याच्या नातेसंबंधात. तो संपूर्ण चित्रपटात तिच्या प्रेमात पडतो परंतु त्याच्या अर्ध-व्हॅम्पायर मुळांमुळे तो सतत पछाडलेला असतो. तो तिच्या शरीराची लालसा बाळगत असताना, दुःखाची गोष्ट म्हणजे, तो तिच्या रक्ताचीही लालसा बाळगतो.
चित्रपटाच्या निस्तेज आणि झणझणीत फर्स्ट हाफसह, दुसरा हाफ आणखी विलक्षण आहे. क्रॉफ्ट जेम्स आणि अॅनला, त्यांच्या इतर काही मित्रांसह, त्याची मृत पत्नी साराचा मृतदेह अॅनमध्ये हस्तांतरित करण्यासाठी सीन्स करण्यासाठी आमंत्रित करतो. नंतर रात्र होते रक्त स्नान, क्रॉफ्टने जेम्स आणि अॅन व्यतिरिक्त, प्रत्येक व्यक्तीचे खून आणि रक्त शोषून घेतले, जे वरच्या मजल्यावर प्रेम करण्यात खूप व्यस्त आहेत. जेम्स खाली आल्यावर, तो वर्षानुवर्षे जे करू इच्छित होता ते करतो: त्याच्या वडिलांचा खून करा. त्याच्या कौटुंबिक इतिहासातून पुन्हा सुटू न शकल्याने, चित्रपटाचा शेवट जेम्सच्या चेहऱ्याच्या क्लोज-अपसह होतो आणि त्याचे व्हॅम्पायर दात वाढतात.
चित्रपट अत्यंत कमी बजेटचा असल्याने कलाकार आणि क्रू यांनी आकर्षक काम केले. मेकअप, सूक्ष्म प्रभाव आणि सेट्स अस्पर्शित असल्यासारखे वाटतात, ज्यामुळे चित्रपट कधीकधी होम व्हिडिओसारखा दिसतो. 70 च्या दशकातील इंटिरियर डिझाइन्स, दशक-विशिष्ट कपडे आणि केस, संपूर्ण सेपिया/रेड कलरिंगसह, चित्रपट अत्यंत आनंददायक बनवते. मंद गती, विचित्र पण उन्मादपूर्ण वन-लाइनर्ससह, बनवते व्हॅम्पायरची कबर हॉरर चित्रपटापेक्षा अधिक गडद कॉमेडी आहे, परंतु असे असले तरी, तो स्वतःच एक उत्कृष्ट आहे.
व्हॅम्पायरची कबर विचित्र कथानक, भिंतीबाहेरील पात्रे आणि तंग बजेट असलेला हा एक विलक्षण चित्रपट असू शकतो, परंतु दिग्दर्शक जॉन हेसने या कल्ट क्लासिकद्वारे त्याच्याकडे जे आहे त्याचा पुरेपूर उपयोग केला आहे. हे कॉमेडी, रक्त आणि गोर यांचे परिपूर्ण मिश्रण आहे आणि कोणत्याही व्हॅम्पायर चाहत्याला यात दात पाडावे लागतील.
अधिक: पहिले इराणी व्हॅम्पायर वेस्टर्न इज अ मस्ट सी हॉरर जेम
