पीसी गेमर्सना क्रॉस-प्ले आणि चीटर्स का आवडत नाहीत – वाचकांचे वैशिष्ट्य

एक वाचक सहमत आहे की कन्सोल आणि पीसी गेमर ऑनलाइन नेमबाजांच्या बाबतीत मिसळू नयेत आणि त्याची अंमलबजावणी करण्यासाठी प्रकाशकांना दोष देतात.

एक पीसी गेमर म्हणून मला माझ्या कन्सोल खेळणार्‍या प्रतिस्पर्ध्याची वेदना देखील जाणवते जेव्हा क्रॉस-प्लेचा विचार केला जातो, जसे अलीकडे वर्णन केले आहे वाचकांचे वैशिष्ट्य.

1980 च्या दशकात, जॉयस्टिक सारख्या कंट्रोलरचा वापर करून, फर्स्ट किंवा थर्ड पर्सन शूटर खेळणे अर्थपूर्ण होते [80 च्या दशकात खरोखर एकतर नव्हते; Wolfenstein 3D 1992 पर्यंत नव्हते – GC]. याने खेळाडूचा दृष्टिकोन निश्चित दराने हलवला. स्लो, आणि अंदाज लावता येण्याजोगा, स्क्रीनवर इमेज काढण्यासाठी आणि आवश्यकतेनुसार अपडेट करण्यात सक्षम होण्यासाठी गेम पुरेसा आहे, त्यामुळे तुम्ही फर्स्ट पर्सन शूटर कोणत्या प्रकारचे हार्डवेअर खेळले याने काही फरक पडत नाही; अनुभव अंदाजे समान असेल.

आताही, कन्सोलवर, जिथे प्रत्येक मॉडेल मूलत: सारखे असते, समान इनपुट डिव्हाइस असल्‍याने सर्वांसाठी समान परिणाम मिळतात, त्यामुळे नैसर्गिकरित्या प्रत्येक खेळाडूसाठी समान अनुभव असतो. पण आता, जिथे बहुतेक लोक प्रतिक्रिया देऊ शकतात तितक्या वेगाने दृष्टिकोन बदलला जाऊ शकतो, फर्स्ट पर्सन शूटर खेळण्यासाठी जॉयपॅड सारख्या इनपुट डिव्हाइसचा वापर करून, आपल्यापैकी बहुतेकांसाठी हा एक भयानक, प्रतिबंधात्मक आणि निएंडरथल अनुभव आहे. तुम्ही कंट्रोलरशिवाय दुसरे काहीही वापरून खरोखर खेळले नसेल तर ते ठीक आहे आणि तुम्ही जे गेम खेळता ते ट्यून केले जाण्याची शक्यता आहे की याचा विचार करण्यासाठी मंद प्रतिक्रिया वेळ अपेक्षित आहे.

पात्राची हालचाल अॅनिमेशन बहुतेक वेळा खेळाडूंच्या क्रियांशी समक्रमित असते, म्हणजे जर तुम्ही एखाद्या अडथळ्याला सामोरे जात असाल तर ते अनेकदा सेट अॅनिमेशन असते जे जंप बटण दाबण्यापासून ते तुम्ही दुसऱ्या बाजूला उतरता तेव्हापर्यंत स्क्रिप्ट केलेले असते. पीसी वापरकर्त्यांना उद्देशून असलेल्या फर्स्ट पर्सन शूटरमध्ये, तुम्ही शत्रू पाहिल्यास मिड-जंप थांबवू शकता, मागे फिरू शकता आणि कव्हरच्या मागे मागे पडू शकता. आणि मल्टीप्लेअर गेममध्ये ती धार महत्त्वाची असते, जसे की तुम्ही (कायदेशीरपणे) मिळवू शकता अशा प्रत्येक किनाराप्रमाणे.

एक क्रॉस-प्लॅटफॉर्म किंवा कन्सोल पोर्ट गेम खेळणे जिथे प्रत्येक अॅनिमेशन तुम्ही दुसरे काहीतरी करण्याआधी पूर्ण केले पाहिजे, जसे की शूट, ग्रेनेड फेकणे, दिशा बदलणे इ. हे चिडवणारे आहे आणि खूप जबरदस्ती आणि अनैसर्गिक वाटते. कंट्रोलर इनपुट पद्धती प्रत्येक प्लॅटफॉर्मवर समान परिणाम आणून पीसी गेमिंगमधून सर्व मजा घेते.

गेमिंग पीसीची मालकी असणे, तुम्ही तरुण असताना कार घेण्यासारखे आहे. ट्वीकिंग, अपग्रेड करणे, ब्लिंग जोडणे आणि निरुपयोगी स्पॉयलर इ. कोणतीही गोष्ट जी कार्यप्रदर्शन चांगली, नितळ, अधिक आनंददायक बनवते आणि सिद्धीची भावना प्राप्त करते. जोपर्यंत तुम्ही निर्मात्याकडून तयार-निर्मित सिस्टीम विकत घेत नाही आणि अतिरिक्त सॉफ्टवेअर कधीही अपग्रेड किंवा इंस्टॉल करत नाही तोपर्यंत तुमचे मशीन इतर कोणाच्याही विपरीत असेल. दुःखाची गोष्ट म्हणजे, रस्त्यावरून फिरणाऱ्या सुबारू इम्प्रेझापेक्षा संभाव्य भागीदारांकडून ते कमी कौतुकास्पद नजरेकडे आकर्षित करते.

फर्स्ट पर्सन शूटरमध्ये शूहॉर्निंग कन्सोल आणि पीसी गेमर्सला एका आभासी जगात आणणे कधीही कोणासाठीही यशस्वीरित्या कार्य करणार नाही.

जर कन्सोल खेळाडूंनी टाक्या आणि विमाने वापरली असतील आणि पीसी खेळाडू पायदळ असतील, तर माझ्या मते हा एक चांगला सामना असेल. प्रत्येकाकडे काहीतरी आहे जे त्यांच्या खेळण्याच्या शैलीवर योग्य प्रतिक्रिया देते.

असे म्हटले आहे की, रेसिंग गेममध्ये आणि इतर कोणत्याही गोष्टीमध्ये जेथे कंट्रोलर ही लॉजिकल इनपुट निवड असते, तेव्हा आपल्या सर्वांनी एकत्र खेळणे आणि त्याचा आनंद घेणे ही काही वास्तविक समस्या नसावी!

येथे मोठी अडचण आहे, नावाजलेले प्रकाशक आणि देव कारखाने, जिथे नफा हाच प्रेरक शक्ती बनला आहे. तुम्ही तुमच्या गेममध्ये जितके जास्त खेळाडू मिळवू शकाल तितके सर्व्हर जास्त लोकसंख्येतील आणि खेळण्यासाठी मॅचमेकिंगची आवश्यकता असलेल्या गोष्टींसाठी तुम्हाला कमी प्रतीक्षा वेळ लागेल. कदाचित कॉल ऑफ ड्यूटी 4 पासून खेळ खेळाडूंच्या स्वतःच्या अनुभवाबद्दल नाही.

आणि गेम सर्व्हरच्या विषयावर, बहुतेक आता लोकांच्या हातातून काढून घेतले गेले आहेत आणि एका समर्पित ऑनलाइन वस्तुमानात ठेवले आहेत, जे स्वतः कंपन्या किंवा मान्यताप्राप्त तृतीय पक्षांद्वारे चालवले जातात. त्यांच्यासाठी आता कोणतेही व्यक्तिमत्व राहिलेले नाही आणि बहुतेक ते स्वयंचलित आहेत. पुन्हा, कन्सोल प्लेयर्ससाठी, सर्वत्र समान असणे चांगले आहे, अगदी आश्वासक. पण विशेषत: आमच्यासाठी जुने स्कूल गेमर, क्लॅन सर्व्हर या सर्वांचे स्वतःचे व्यक्तिमत्व, मोड, नियम आणि बारकावे आहेत जे त्यांना वेगळे बनवतात.

काही स्पर्धात्मक आणि गंभीर असतात, आणि खेळ खेळायचा होता त्या भावनेने खेळायचा असतो, काही आनंदी आणि मजेशीर असतात, जिथे खेळापेक्षा विनोद अधिक महत्त्वाचा असतो. प्रत्येकाकडे ऑफर करण्यासाठी किंवा टाळण्यासारखे काहीतरी असते आणि तुम्हाला कसे वाटते किंवा तुमचे मित्र कुठे खेळत आहेत यावर अवलंबून, पब क्रॉल प्रमाणे तुम्ही अनेकदा एका संध्याकाळी अनेक गोष्टींमधून जात असता. तीच बिअर, वेगळं वातावरण.

पण होय, फसवणूक सर्वात वाईट आहे. क्लॅन सर्व्हरवर सहसा त्यांना किक करण्यासाठी मानवी प्रशासक असतो. काही सर्व्हरवर व्होट-किक सिस्टीम असते जेव्हा कोणीही जवळपास नसते, त्यामुळे ते फार काळासाठी क्वचितच खराब असते आणि गेममध्ये स्पष्टपणे फसवणूक करणारा अनुभव आल्याने बाकीच्या खेळाडूंना प्रेमळ द्वेषाने एकत्र आणण्याचा सकारात्मक परिणाम होतो, आपल्या सर्वांना जवळ आणत आहे.

एक बाजू म्हणून, मुख्यतः लिनक्स वापरकर्ता असल्याने (मी आर्क वापरतो) आम्हाला गेम प्रकाशकांकडून फसवणूक करणारे म्हणून स्वयंचलितपणे चिन्हांकित केले जाते आणि त्यावर बंदी घातली जाते, फक्त गेम प्रथम स्थानावर कार्य करण्यासाठी.

म्हणून, पीसी गेमर्सचा तिरस्कार करू नका. फसवणूक करणार्‍यांचा तिरस्कार करा, आणि स्पर्शाबाहेरील डिजिटल करमणूक आणि गुलामगिरी उद्योग मक्तेदारीचा लोभ ज्यांनी आम्हा सर्वांना या अवांछित परिस्थितीमध्ये प्रथम स्थानावर आणले!

वाचक अनॉन यांनी

वाचकांचे वैशिष्ट्य गेमसेंट्रल किंवा मेट्रोच्या दृश्यांचे प्रतिनिधित्व करत नाही.

तुम्ही तुमचे स्वतःचे 500 ते 600-शब्द वाचक वैशिष्ट्य कधीही सबमिट करू शकता, जे वापरले असल्यास पुढील योग्य वीकेंड स्लॉटमध्ये प्रकाशित केले जाईल. नेहमीप्रमाणे, ईमेल gamecentral@ukmetro.co.uk आणि ट्विटर वर आमचे अनुसरण करा.

अधिक: माझ्या मैत्रिणीने मला PS5 ऐवजी Xbox Series S विकत घेतले – वाचकांचे वैशिष्ट्य

अधिक: गेम अवॉर्ड्समध्ये वंडर वुमन ही सर्वोत्कृष्ट घोषणा का होती – वाचकांचे वैशिष्ट्य

अधिक: गेम्समास्टर हा एक भयानक शो आहे – वाचकांचे वैशिष्ट्य

मेट्रो गेमिंगचे अनुसरण करा Twitter आणि आम्हाला gamecentral@metro.co.uk वर ईमेल करा

यासारख्या आणखी कथांसाठी, आमचे गेमिंग पृष्ठ तपासा.

मूळ लेख