Klasa Magick Archer w Dragon's Dogma 2 sprawia, że ​​mam ochotę grać solo

Wczoraj się rozpłakałem pierwsza z emocjonującej trylogii Dragon's Dogma 2, koncentrując się na praktycznym czasie z „powołaniem” lub klasą Mystic Spearhand w grze. Wypatrujcie części 2 i 3 w nadchodzącym tygodniu. Podczas części praktycznej spędziłem także 45 minut w butach innego zaawansowanego Dragon’s Dogma 2 klasa, Magia – przepraszam, Magick Łucznik. Być może pamiętacie to powołanie z oryginalnej Dragon's Dogma; zarówno wtedy, jak i teraz, łączy w sobie stosunkowo prostą walkę z łuku z różnymi rodzajami zaczarowanej amunicji, tworząc zaskakująco techniczny zestaw umiejętności, przy którym przyjemnie się bawić.

Magiczny Łucznik może szybko wystrzelić serię magicznych strzał z biodra, które fruwają i rozpraszają się jak motyle, dlatego najlepiej jest ich używać z bliskiej odległości przeciwko grupom. Możesz także narysować strzałę i wycelować w dół szybu (100% nie wykryto żadnych eufemizmów), aby pomalować wrogów w dziesiątkę, a następnie wystrzelić serię samonaprowadzających bełtów w krótkich odstępach czasu, co jest świetne przeciwko większym, latającym lub mniejszym, zwinnym potworom. Istnieje umiejętność Konwersji, która, jeśli dobrze czytam moje notatki, dodaje ci mocy i pozwala ci malować więcej dziesiątek na wrogach. Tymczasem Rivet Shot wbija w cel strzałę, która eksploduje po trafieniu. Jest też Strzała Płomiennego Kła, wolno wystrzeliwany, wolno poruszający się wybuchowy pocisk, którym możesz zdalnie sterować, przytrzymując spust.

Dragon's Dogma 2 – Rozgrywka w trybie powołania: Magiczny Łucznik

Wszystkie te umiejętności to świetna zabawa, a eksperymentowanie z nimi to świetna zabawa, zwłaszcza gdy symulacja staje się nieco zapętlona. Na przykład w pewnym momencie atakującego gryfa udało się utknąć pod mostem, uniemożliwiając nam dokończenie spotkania. Katastrofa! Ale na szczęście udało mi się wypędzić potwora i zyskać wieczne uznanie PR Capcomu, przelatując Strzałą Płomiennego Kła pod mostem i chwytając kwadrat gryfa w szeregach. Podobnie jak w Ghost Reconie.

Jednak moimi ulubionymi umiejętnościami Magicznego Łucznika są Remedy, magiczna strzała defibrylatora, którą można naładować, aby ożywić cel po KO, oraz Ricochet Seeker, który wypluwa lawinę fioletowych odłamków, które, jak sama nazwa wskazuje, odbijają się od ściany i dach i wielokrotnie przebijaj cel. Ożywienie strzałą leczniczą wymaga, abyś stał nieruchomo i unikał przerywania podczas przygotowywania strzału, co jest satysfakcjonujące, gdy wybierzesz właściwy moment, i potencjalnie rujnujące w przeciwnym razie. Tymczasem Łowca Rykoszetów sprawia, że ​​Magiczny Łucznik staje się jeszcze bardziej skuteczny w teoretycznie nieprzyjaznych łucznikom jaskiniach. W pewnym momencie użyłem go do stopienia nerwowego, mieszkającego w tunelu bossa szczuro-ogra, mimo że miałem tylko jednego sojuszniczego pionka jako wsparcie.

Chociaż prawdopodobnie można powiedzieć to samo o większości klas Dragon's Dogma 2, czuję, że Łucznik Magii będzie nadawał się do zabawnych rozgrywek bez pionków, zarówno dlatego, że jest dość elastyczny, jak i dlatego, że ma oczywiste ograniczenia – mniej umiejętności walki wręcz lub obrony ruchy – praca nad nimi sprawia satysfakcję. Jedną z możliwości, których jeszcze nie zbadałem, jest: czy mogę zdalnie sterować strzałami Płomiennego Kła do obozów bandytów i przeprowadzać bardzo hałaśliwe zabójstwa? Czy mogę używać Płomiennego Kła do zwiadu w lochach? To przypomina mi o Bez ścieżki, w którym łucznictwo łączy się z ruchem, oraz radosne, oparte na sztuczkach, podwójne A, takie jak starożytna adaptacja Rogue Trooper z 2000 roku naszej ery – najlepsza gra na świecie 7/10 – w którym masz jedną broń, którą można modyfikować i przekształcać w wszystkie bronie.

Przywodzi mi to oczywiście na myśl Hawkeye’a. Nie chcę życzyć wszechświatowi kolejnej gry wideo Marvela, ale może jest tu podstawa do gry Hawkeye?