Final Fantasy 14 to wymagająca gra. Nie mam na myśli sprzętu wymaganego do jego uruchomienia – toster poradziłby sobie z tak dużą ilością – ale zamiast tego czas potrzebny na poznanie jego historii i godziny, które musisz przeznaczyć na zapoznanie się z jego wyborem klas, są ogromne. Włożyłem setki godzin w MMORPG, podczas gdy członkowie mojej wolnej firmy już dawno przekroczyli granicę tysiąca z wieloma pracami, które wciąż wymagają awansu na wyższe szczeble.
Poza radosną grą, Square EnixInternetowy moloch w inny sposób wymaga czasu, zwłaszcza jeśli grasz jako Tank lub Healer. Jest to jeden z nielicznych gatunków, w których wydajność graczy jest krytyczna, a oczekiwania są brane pod uwagę tym, którzy muszą chronić, wzmacniać lub leczyć drużynę w razie potrzeby. Zawsze tkwiłem przy zajęciach DPS, wiedząc, że mogę nauczyć się rotacji umiejętności, które są idealne do obalania bossów i wspierania mojego zespołu bez wkręcania się w węzeł niepokoju.
Związane z: The Owl House właśnie miał swój najbardziej gejowski odcinek w historii
Dla kogoś, kto zmaga się z irracjonalnym nastawieniem, że ludzie zawsze osądzają wszystko, co robię, wchodzenie na talerz i angażowanie się w takie role zawsze wydawało się niemożliwe. Bawiłem się kilka razy, ale kilku zaprzyjaźnionych członków drużyny zapytało mnie, czy wykonałem zadania związane z rolą. Zrobiłem to, ale najwyraźniej nie wykonywałem właściwych ruchów ani nie kierowałem moim zespołem we właściwy sposób.
Moi koledzy wojownicy byli pod tym cudowni, ale gula w moim gardle wciąż nie ustępowała, więc zdjąłem zbroję Paladyna i schowałem ją do szafy, aby nigdy więcej mnie nie widziałem. Nie jestem pewien, czy kiedykolwiek wrócę do roli obrońcy, ale jestem dziwnie optymistycznie nastawiony do swoich szans z bardziej tradycyjnym uzdrowicielem, takim jak Biały Mag. Nawet jeśli sama klasa nie jest dla mnie, chcę się wykazać i wznieść się ponad przeszkody związane ze zdrowiem psychicznym, które sprawiają, że ta gra nie jest tak wciągająca, jak mogłaby być. W końcu czekanie w kolejce jako DPS trwa wiecznie, więc dlaczego nie nauczyć się klasy i przezwyciężyć moje głupie nieporozumienia, abym mógł zrobić więcej, grać więcej i ostatecznie dowiedzieć się więcej o tej grze, którą już tak bardzo kocham?
Moje zaburzenie lękowe jest częściowo powodem, dla którego tak bardzo wybieram gry wieloosobowe, często wybieram szybkie lub bardziej wybaczające strzelanki, takie jak Call of Duty lub Overwatch, gdzie każdy z moich mniejszych błędów jest pomijany, ponieważ szerszy krajobraz jest zawsze wypełniony innymi graczami i tak dużo działania, że rozpamiętywanie rzeczy jest stratą czasu. Z wyjątkiem Nalotów Sojuszu, Final Fantasy 14 jest nieskończenie bardziej ograniczony. Większość lochów zwykle składa się z zaledwie czterech graczy (dwóch DPS, jeden Tank, jeden Healer) i wszyscy macie do odegrania kluczową rolę. Jeśli uzdrowiciele nie nadążą za obrażeniami zadawanymi przez ich drużynę, nieuchronnie zginiemy i będziemy potrzebować ożywienia, co czasami zajmuje trochę czasu.
Czołgi są równie ważne, mają znacznie więcej zdrowia i szereg umiejętności, które mogą przyciągnąć uwagę wrogów, zanim zmiażdżą twoich towarzyszy w pył. Jeśli nie uda ci się zaatakować wszystkich wrogów na polu bitwy, ktoś znajdzie się w tarapatach, więc twoim zadaniem jest czytać pomieszczenie i przekierowywać ataki, jednocześnie zadając duże obrażenia. DPS musi po prostu pokonać wszystko, zapewniając spójne rotacje, dzięki czemu możesz aktywować kombinacje i specjalne ruchy, które zadają ogromne obrażenia każdemu przechodzącemu potworowi. I główny Red Mage, który jest miłym balansem między atakiem a obroną. Mogę użyć kilku umiejętności, które zwiększają możliwości mojej drużyny, podczas gdy często jestem wzywany do wskrzeszania poległych uzdrowicieli i obrońców w lochach wyższego poziomu.
Ta ostatnia odpowiedzialność zajęła mi trochę czasu. Ilekroć proszono mnie o wskrzeszenie kogoś, wpadałem w panikę, dopóki kilku członków mojej gildii nie zabrało mnie do prywatnych lochów, żeby poćwiczyć. To typowy objaw niepokoju, zapadające się uczucie w klatce piersiowej, że natychmiast coś pójdzie nie tak i zostaniesz za to obwiniony. W Final Fantasy 14 nie da się uciec od tego scenariusza, nie wyglądając jak idiota i nie zawiedzie swojego zespołu, więc nie miałem innego wyjścia, jak się dostosować, wziąć głęboki oddech i odepchnąć uczucia, że nie byłem wystarczająco dobry. Nawet gdybym nie był, to jest gra i przyjechałem tutaj, żeby się zabawić, więc pieprz to, co myślą inni.
Pokonanie tej traumy i jej znaczącego wpływu na uwielbianą przeze mnie serię było niezwykle satysfakcjonujące, nawet jeśli pozostały jej niewielkie fragmenty. Miałem przyjaciół, którzy prowadzili mnie przez większe naloty, aby doświadczyć narracyjnych bitów, które przegapiłem, podczas gdy nabrałem wystarczającej pewności siebie, aby rzucić się do lochów i ratować towarzyszy, gdy tylko potrzebują mojej pomocy. Nie jestem pewien, czy kiedykolwiek będę w miejscu, w którym zmierzę się z takimi postaciami jak Healer i Tank, ale Final Fantasy 14 cieszy mnie bardziej niż kiedykolwiek wcześniej i pomogło mi to wzmocnić element społeczności wśród graczy, którzy są , częściej niż nie, witając tych, którzy mogą mieć problemy lub nie chcą angażować się w treści końcowe.
Lęk nie jest czymś, co kojarzy się tylko z pracą, to coś, co dotyka każdy aspekt twojego życia, nawet rzeczy, które lubisz. Przezwyciężenie tego nie jest łatwe, ale nauka pogodzenia się z tym i tego, jak najlepiej podchodzić do gier, filmów, programów lub fandomów w sposób, który nie powoduje pojawiania się wyzwalaczy, jest częścią procesu. Byłabym o wiele lepsza bez tego wszystkiego, ale jestem z siebie dumna, że pokonuję przeszkody i staję się dla nich lepszą osobą. Kiedy Endwalker jest tuż za rogiem, być może w końcu zaryzykuję i spróbuję czegoś nowego.
Dalej: Trylogia Final Fantasy 13 była naprawdę cholernie dobra
