Ratchet & Clank przez całą swoją kadencję działał w dwóch odrębnych segmentach. Pierwszym z nich jest bardziej fragmentaryczne opowiadanie historii era PS2 było to w istocie opowiadanie w stylu Monster of the Week z kwitnącą więzią między tytułowymi bohaterami. Drugi segment to fabuła w stylu głównego łuku PS3, skupiona wokół ostatniego z lombaxów. Ponowne uruchomienie PS2016 4 jest odstające jako dziwne powtórzenie oryginału. Rozłam, z drugiej strony jest mieszanką tych dwóch tożsamości, łączącą obie epoki serialu w piękny sposób, jak nigdy dotąd. Nie boi się dotrzeć do nowej publiczności, zapraszając jeszcze więcej osób do tej spektakularnej opowieści o przyjaźni i rodzinie.
Od samego początku ta mieszanka jest widoczna. Dosłownie. Jasne, technicznie wszystko zaczyna się od Rivet w mieście Nefariousa i całego tego jazzu, ale szybko uchodzi na paradę, prezentując historię Ratchet & Clank, mówiąc przede wszystkim: „To jest kontynuacja starej osi czasu, a nie restart”. W tym momencie widzimy trójkę kultowych postaci na podium, wszystkie z mikrofonami, które prowadzą tę paradę. Jest Qwark i Skid McMarx, dwa urocze okręty flagowe, które są z nami od pierwszego dnia w 2002 roku, aczkolwiek z nowym aktorem głosowym za wesołym zielonym gigantem, ale jest też Rusty Pete. Po raz pierwszy pojawił się w erze PS3, a zobaczenie go stojącego tam ze Skidem było niewiarygodne. Qwark, podobnie jak Ratchet i Clank, wykracza poza epoki. Zawsze był w pobliżu. Nie jest nierozerwalnie związany z grami na PS2 lub PS3. Jest nierozerwalnie związany z marką. Poślizg? To inna historia, podobnie jak piraci. Widzenie ich we współpracy umocniło tę fuzję.
To połączenie jest chyba najbardziej widoczne w czymś namacalnym, przedstawionym na zewnątrz. To „złoczyńcy”, a raczej dwie walczące frakcje, które nieustannie się pojawiają, walcząc o ogon lombaxa i twojego robota-partnera. Od samego początku walczysz z Goons4Less i powracającymi piratami. nie widzieliśmy Goons4Mniej, następnie nazwana Thugs4Less, od czasów PS2 i PSP, podczas gdy piraci byli podstawą ery PS3, do tego stopnia, że zdobyli własną grę, tymczasową powiązaną Quest for Booty. Obie reprezentują konsole, z których pochodzą, więc kiedy widzimy ten moment w Rift Apart, w którym obaj walczą, a następnie łączą siły, jest to spektakl – metaforyczny pokaz pokrewieństwa między początkami Insomniac a tym, gdzie jest teraz. Zawsze wydawało się, że era PS2 była tym zabawnym, małym eksperymentalnym początkiem, który wprawił w ruch, podczas gdy Insomniac chciał przejść dalej, aby opowiedzieć bardziej spójną, spójną i emocjonalną historię. To uczciwe. Era PS3 wyróżniała się narracją w sposób, w jaki pierwotna trójka nigdy nie była w stanie, ale Rift Apart łączy ich razem i udaje się zrobić jedno i drugie.
Na pozór są oczywiste rzeczy, które łączą obie epoki, ale są też subtelne, przeplatające się powiązania – ton, tematy, prezentacja. Sednem Rift Apart jest historia pochodzenia Riveta i Kita, nieco znajoma, ale dziwnie odległa wersja. Widzimy, że bez drugiej połowy Ratchet i Clank nigdy nie odnieśliby takiego sukcesu jak oni. Są tak samo ważni jak inni, jeśli chodzi o bohaterstwo, więc dzięki temu, że Rivet i Kit nigdy się nie spotykają, otrzymujemy wgląd w to, jak wyglądałby świat, a jest to świat zdominowany przez nikczemność z rebeliantami trzymającymi się słomek, próbującymi swoich cholera, żeby utrzymać się na powierzchni. Obie są nieodłączną parą, więc wracamy do tego centralnego punktu pierwszych trzech gier, przyjaźni i znaczenia dwóch połówek, co było integralną częścią oryginalnej fabuły gry z 2002 r., aczkolwiek z kolesiem na deskorolce zabarwić głos Ratcheta.
Własna podróż Riveta i Kita jest równoległa z erą PS2, podczas gdy Ratchet przechodzi podobną dynamikę i walkę z tym, przez co przeszedł w erze PS3, czy Dimensionator jest wart zachodu, czy może znieść znalezienie własnych ludzi, czy będą z niego dumni lub spełnią jego oczekiwania. W międzyczasie wszystkie cztery postacie próbują powstrzymać coś w kosmicznych proporcjach, radząc sobie z zagrożeniem na dużą skalę, na poziomie tkaniny z rzeczywistości, polegającym na tym, że cały wieloświat dosłownie zapada się na siebie z powodu niewłaściwego użycia tego narzędzia stworzonego przez ludzi Ratcheta. . To kolejna opowieść o spuściźnie jego gatunku, która pozostała po nim, by pozbierać kawałki.
To motywy PS3, ich narracja, soczysta, emocjonalna historia, połączona z prostotą ery PS2, w której zły dyktator zostaje obalony przez dwoje obcych, którzy zamieniają się w przyjaciół, a nawet kłócą się na chwilę. Te dwie historie są idealnie ze sobą powiązane i nie zadziałałyby bez Riveta i Kita, ale to właśnie oni i bardziej oczywiste, powierzchowne treści, takie jak piraci i bandyci, wnoszą do stołu. Oglądanie połączenia Insomniac ze sobą to prawdziwa przyjemność, ponieważ nie tylko jest to cholernie nostalgiczne, ale sprawia, że jest to doskonały punkt wyjścia dla nowicjuszy i idealna kontynuacja dla starszych, jeśli możesz nazwać 20-letniego gracza, takiego jak ja staruszek.
Dalej: Wygląda na to, że Angela Ratcheta i Clanka nie jest Lombaxem… Znowu
