Zanim zaczniemy, pozwólcie, że poruszę jedną kwestię: reprezentacja w mediach jest ważna. Zawsze był, zawsze będzie, ale wielu zadaje sobie pytanie, dlaczego. Ilekroć pojawia się ten temat, komentarze typu "dlaczego to ma znaczenie? Dlaczego nie możesz po prostu zagrać w tę grę?” się pojawić i jeśli kiedykolwiek o tym pomyślałeś, jest duże prawdopodobieństwo, że zawsze byłeś dobrze reprezentowany. W ostatnich latach branża gier stała się bardziej włączająca i chociaż postęp jest nadal potrzebny, na szczęście nie zwalnia on. Jednak pomimo pozytywnych kroków wysiłki te w dalszym ciągu napotykają silny opór.
Kiedy Nintendo nie może zarysować niezwykle podstawowe inicjatywy na rzecz różnorodności bez oskarżeń o „pandering” czy „sygnalizowanie cnoty” jest to problem. Straciłem rachubę, jak często widziałem reprezentację POC (ludzi kolorowych) opisywaną jako „wymuszona” lub „polityczna” i to samo dotyczy LGBTQ + postacie. Dla takich krytyków samo omawianie tych kwestii to za dużo. Mówią nam, że lepiej będzie dla nas, jeśli pozostaniemy cicho, i że podkreślanie tych kwestii tylko pogłębia podział, co byłoby dziwacznym podejściem, gdyby nie było tak całkowicie przejrzyste. Nie ma nic politycznego w tym, że ludzie istnieją lub chcą grać sobą w grach wideo, wkraczanie w te światy jest częścią eskapizmu. W końcu jak często wszyscy replikowaliśmy się (lub przynajmniej próbowaliśmy!) w kreatorze postaci?
Jako mieszkaniec Wielkiej Brytanii i Karaibów chcę po prostu zobaczyć reprezentowane postacie POC. Nie potrzebujemy wielkich wyjaśnień, rozbudowanych uzasadnień fabularnych i, na miłość boską, żadnych stereotypów. Po prostu pozwól im tam być jako normalny członek obsady i robota wykonana. To nie jest nierozsądna prośba. Czasami — nie cały czas, koniecznie, ale czasami – chciałbym zagrać kimś, kto wygląda jak ja, aby zobaczyć postacie, które mogą mieć wspólne doświadczenia. Wiele gier nie potrzebuje historii, ale często angażujemy się w nią, gdy tak się dzieje, i wtedy staje się to czymś więcej niż „tylko grą”. Biorąc pod uwagę obecną sytuację, ważne jest, aby zdać sobie sprawę, jaką reprezentację już mamy, a w ciągu ostatnich kilku lat Nintendo powoli się poprawiało.
Nie mam zamiaru uważać Nintendo za bastion reprezentacji POC i nie mogę ignorować tego, gdzie wcześniej poszło nie tak. Być może najnowszym przykładem jest Mr. Game & Watch wykorzystujący sylwetkę rdzennych Amerykanów (przed szybkim usunięciem) w Super Smash Bros. Ultimate. Oryginalny projekt Pokémona, Jynx, słynnie przypominał czarną twarz, a japoński projekt Skull Kida pierwotnie spotkał się z podobną krytyką. Nie zapomnijmy Dziurkacz !! albo posługując się stereotypami, takimi jak początkowe nadawanie rosyjskiemu wojownikowi imienia „Wódka Pijańska”, przed zmianą na Soda Popinski.
Breath of the Wild dał nam Lady Urbosę, nieustraszonego, ale współczującego wodza, zabranego zbyt wcześnie przez Calamity Ganon
To prawda, że większość wymienionych tutaj przypadków ma charakter historyczny, a ostatnie czasy pokazały bardziej pozytywne działania korporacyjne. Obok prezesa Nintendo Shuntaro Furakawy niedawne potwierdzenie we wspieraniu różnorodności, w zeszłym roku dołączyło Nintendo Microsoft, Sony i inni wydawcy w dzieląc się swoim wsparciem dla społeczności Czarnych i BLM na całym świecie. Ponadto według A teraz usunięty tweet, jeden z pracowników Nintendo zasugerował, że firma tak podwójne dopasowywanie darowizn na powiązane cele, wykraczający poza swój standard polityka prostego dopasowania darowizn. Oczywiście, jak w przypadku każdej firmy lub sprawy, można argumentować, że mogła zrobić więcej – i pod pewnymi względami jestem skłonny się z tym zgodzić – ale fakt, że faktycznie widzimy widoczne działania, oznacza poprawę.
Do ostatnich lat w swoich grach reprezentacja POC była raczej niewielka, a godnym uwagi „wcześniejszym” występem było plemię Gerudo w serii Zelda. Chociaż Ganondorf był królem Gerudo, seria dostarczyła nam mocnych przykładów Gerudo, który ostatecznie mu się sprzeciwił, takich jak Okaryna Czasu Naboruu, Mędrzec Ducha. Niedawno, Breath of the Wild dał nam Lady Urbosę, nieustraszonego, ale współczującego wodza, zabranego zbyt wcześnie przez Calamity Ganon. Jeśli chodzi o następczynię Urbosy, Riju, znaleźliśmy interesującą postać – taką, która wspięła się na swoje stanowisko zbyt młodo, pełna wątpliwości, ale ostatecznie zdolna przywódczyni.
Pomiędzy tymi dwoma wpisami Zeldy zaskakujące źródło reprezentacji POC również pochodzi z 2010 roku Metroid: Inne Mi choć nie będę udawał, że nie ma uzasadnionych krytyki co do roli Samusa w tej grze, Zespół Ninja wykonał świetną robotę z żołnierzem Federacji Galaktycznej, Anthonym Higgsem, jednym z jej starych przyjaciół. Po ponownym spotkaniu na pokładzie BUTELKOWEGO STATKU Higgs nie tylko udowodnił, że jest dobrym żołnierzem, ale jest jedną z niewielu postaci, które podczas tej przygody okazały Samusowi prawdziwy szacunek. Bez wątpienia ich przyjaźń była jedną z najważniejszych atrakcji Other M.
Higgs nie tylko udowodnił, że jest dobrym żołnierzem, ale jest jedną z niewielu postaci, które podczas tej przygody okazały Samusowi prawdziwy szacunek
Fire Emblem jest jednak kolejnym wybitnym przykładem Trzy domy która nigdy nie wykraczała poza pomniejsze postacie, które można rekrutować. Obok Edelgarda i Dymitra, Claude był naprawdę intrygującym przywódcą Sojuszu Leicester, na pozór spokojnym, ale pod spodem przebiegłym strategiem. Rola Dedue nie może być niedoceniana i chociaż nie jest on tak wybitny, jego pozycja jako lojalnego sługi Dymitra uwypukliła uprzedzenia, jakie wielu członków Świętego Królestwa Faerghus miało wobec jego ojczyzny, Duscur. Również Petra, życzliwa księżna koronna Brygidy, która jest zakładniczką polityczną Imperium Adrestian, po tym jak jej państwo zostało zmuszone do poddania się wasalstwu.
Szczególnie na Switchu biblioteka Nintendo stale się udoskonala w tym obszarze. Chwila Pokémon Słońce i Księżyc przedstawił kilka postaci POC, takich jak Kapitanowie Prób Ilima i Kiawe — nie zapominając o Kahunie Olivii z wyspy Akala — Miecz i tarcza opierając się na tym, oferując kluczową reprezentację z naszym rywalem Hopem, Liderką Sali Nessą i mistrzem regionu Galar, Leonem. Splatoon 2 przedstawił nowego DJ-a z Mariną oraz partnera zespołu Pearl, witając Cię za każdym razem, gdy odpalisz grę, podając szczegóły meczu RAMIONA' Twintelle stał się popularnym wyborem wśród graczy, do których dołączył Misango w szerszym składzie.
Samo posiadanie tych postaci jest krokiem bliżej normalizacji wyglądu POC, ale niewielu może argumentować, że niezależni twórcy regularnie przyćmiewają Nintendo (i większość głównych wydawców), eksplorując niedostatecznie reprezentowane kultury. Raji: An Ancient Epic stworzony w zeszłym roku jako godna pochwały przygoda, oferująca krótkie, ale intrygujące założenie oparte na mitologii hinduskiej. Aerial_Knight's Never Yield niedawno dał nam stylową platformówkę akcji osadzoną w futurystycznym Detroit, podczas gdy nadchodzące Zapomniani bogowie Aztech wyobraża sobie Mezoamerykę, która nie została skolonizowana przez mocarstwa europejskie.
To nie zapominanie Dandara: Próby strachu, przygodowa platformówka akcji czerpiąca z brazylijskiego folkloru. Kilka miesięcy temu rozmawiałem z João Brantem z Long Hat House i zapytałem, co zainspirowało twórców do wybrania tego ustawienia. Potwierdził, że po zaprojektowaniu rozgrywki chcieli „dodać pewnym brazylijności” naszym grom, mając nadzieję, że pokażą ludziom, jak wygląda ich kraj. Przyglądając się konfliktom brazylijskim, czerpali inspirację z Quilombo dos Palmares, stopniowo przechodząc od bezpośredniego podejścia historycznego do alegorii.
Zdając sobie sprawę, że musi to dotyczyć niewolnictwa, Brant przyznał, że jest to „bardzo trudny temat do poruszenia”, który wymaga „wiele badań, aby podejść do niego z szacunkiem”, mówiąc mi, że jego zdaniem Brazylia źle traktuje swoją historię związaną z niewolnictwem. W końcu zwrócili się w stronę afro-brazylijskiego wojownika Dandara, omawiając symbolikę tych legend i zestawiając ją z niewielką ilością informacji znanych o jej życiu. Ostatecznie wybrali imię Dandary „w ramach hołdu”, przechodząc do nowych pomysłów na historię, włączając jednocześnie elementy historii Brazylii. Chociaż nie miało to na celu pełnego edukowania graczy, Brant poinformował mnie, że to podejście zostało zaprojektowane jako „zaproszenie” dla graczy do dowiedzenia się więcej, a kryje się w nim fascynująca historia.
Badając te niedostatecznie reprezentowane kultury, niezależni programiści pokazali nam dokładnie, co mogą osiągnąć gry. Wysiłki Nintendo nie osiągnęły jeszcze tego etapu — i chociaż może to być adaptacja komiksu, nie widzieliśmy jeszcze, aby zajęły się tą sprawą w sposób, w jaki niedawno Sony Milesa Moralesa gra – ale faktem jest, że POC w końcu zyskują większą widoczność w głównych tytułach, co jest fantastyczne.
Nie chodzi tu o to, abyśmy chcieli postrzegać siebie jako Mario, chodzi o to, aby twórcy uznali fakt, że istniejemy, że nie jesteśmy tylko postaciami pobocznymi lub przemyśleniami. Akt prostego istnienia nie jest „polityczny” i nie wszystkie przykłady są doskonałe, ale szersza branża podejmuje właściwe kroki. Stopniowo Nintendo poszło w ich ślady i mam nadzieję, że będzie dalej na tym bazować.
