In Watch Dogs Legion, Głównym bohaterem jest DedSec. Nie ma jednej postaci, która poprowadzi cię przez historię od początku do końca, nie ma samotnej centralnej postaci z osobistymi stawkami i dramatem, nie ma wiodącego mężczyzny lub damy, którzy znaleźliby się w centrum uwagi. Zamiast tego DedSec i opór, który tworzy, aby uwolnić Londyn od opresyjnego reżimu, zajmują centralne miejsce, a dzięki swoim ambitnym systemom rozgrywki, Watch Dogs: Legion z powodzeniem udaje mu się wciągnąć cię do miasta, które wydaje się, że faktycznie staje się coraz bardziej wyzywające, stopniowo odzyskuje wolność i spotyka się, by walczyć przeciwko wspólnemu wrogowi.
Możesz grać jak każdy – to było główne boisko Ubisoftu Watch Dogs: Legion od dnia, w którym ogłosili grę, i co zrozumiałe, cieszy się ona sporym zainteresowaniem. Po krótkim prologu, który kończy się masowym atakiem terrorystycznym na Londyn przez nieznaną partię nazywającą siebie Zero Day, DedSec zostaje oskarżony o atak i ścigany, podczas gdy prywatna firma wojskowa Albion przejmuje miasto i jego administrację – która szybko prowadzi do opresyjnego, dystopijnego stanu nadzoru wyjętego prosto z najgorszego koszmaru George'a Orwella.
„Zamiast czuć się jak różne skórki, które tu i tam mają niewielkie różnice w statystykach, postacie w Legion wpadają w szeroki wachlarz archetypów, które różnią się od siebie w znaczący sposób, torując drogę unikalnym mocnym i słabym stronom, które są natychmiast widoczne”.
Teraz DedSec musi się podnieść, oczyścić swoje imię i uwolnić Londyn ze szponów tyranii – a Ty grasz tak, jak dosłownie każda osoba rekrutowana przez DedSec, czyli dosłownie każda postać, którą możesz zobaczyć w całej grze i jej otwarty świat. Pomysł jest na tyle ambitny, że jest mniej lub bardziej gwarantowany, aby zwrócić na siebie uwagę – ale czy wykonanie jest zgodne z koncepcją? Czy jest to coś, co znacząco zmienia sposób, w jaki grasz, czy ostatecznie jest to tylko chwyt? Czy jest wystarczająco dużo, aby utrzymać graczy zaangażowanych w trakcie długiej przygody w otwartym świecie, czy też nowość nosi się po pewnym czasie?
Na szczęście gra jak każdy mechanik jest daleka od sztuczki. Watch Dogs: Legion traci coś w dziale opowiadania historii bez centralnej osobowości, do której można by się przyczepić, ale wtedy historia nigdy tak naprawdę nie była tym punkt of Oglądaj psy. Punkt Watch Dogs jest mieszanką hakerskiej rozgrywki, skradania się i chaosu w otwartym świecie oraz tego, jak łączy te elementy, aby stworzyć systemowe wrażenia, w których gracze faktycznie mają pewien wybór, w jaki sposób chcą grać. I to są właśnie te obszary, na których czerpiesz największe korzyści Legion graj jak każdy mechanik.
W grze najważniejsza jest najważniejsza rzecz - postacie, które rekrutujesz i przełączasz między nimi, są znacząco różne od siebie. Zamiast czuć się jak różne skórki, które tu i tam mają niewielkie różnice w statystykach, postacie w Legion wpadają w szeroką gamę archetypów, które różnią się od siebie w znaczący sposób, torując drogę unikalnym mocnym i słabym stronom, które są natychmiast widoczne. Pracownik budowlany niekoniecznie musi mieć najlepszą broń lub być najbardziej zwinny, ale może zapewnić ci dostęp do placów budowy, które są ograniczone dla wszystkich innych, a także mieć drona, na który możesz wskoczyć i w zasadzie używać go do latania całą mapę. Z drugiej strony, awanturnik z gołymi knykciami, którego mam w swoim składzie, nie byłby moim pierwszym wyborem na misję, która wymaga skradania się i finezji, ale kiedy wiem, że mam zamiar wdać się w bójkę, jest facetem, którego chcę.
Sytuacje takie jak te pojawiają się organicznie w Watch Dogs Legion, gdzie postacie udowadniają swoją przydatność na kilka różnych sposobów. Szpieg z mojej listy ma samochód, który może stać się niewidzialny i strzelać rakietami, a także zegarek szpiegowski, który odpala impuls EMP. Pszczelarz wykorzystuje pszczoły nanotechnologiczne do roju wrogów i jest odporny na ataki szokowe. Profesjonalny zabójca jest niesamowicie zwinny i skuteczny w walce, zarówno przy użyciu broni palnej, jak i walki wręcz. Recepcjonista w jednym z hoteli w mieście nie jest niczym wyjątkowym, ale kiedy go zwerbowałem, mogłem bez problemu dostać się do obszarów o ograniczonym dostępie w tym hotelu. Oficer Albionu pozwala mi na dostęp do kilku ściśle strzeżonych sekcji i budynków w mieście, o ile trzymam się w pewnej odległości od innych w mundurze, którzy mogą przejrzeć moje przebranie.
"Legion dodaje kolejną imponującą warstwę głębi do tej całej sieci, dając każdej postaci własną historię, własne cechy i relacje, własne harmonogramy i motywacje.
A to tylko zarysowanie szerokiej gamy dostępnych opcji - od dziennikarzy i lekarzy po architektów i blogerów, od taksówkarzy i członków zorganizowanych grup przestępczych po przemytników i hakerów, istnieje absurdalna liczba różnych rodzajów ludzi, do których można rekrutować Twoja sprawa i graj jak w Watch Dogs: Legion, z których każdy przynosi coś innego do stołu. Postacie często poruszają się i zachowują się inaczej - niektórzy pewniej celują, niektórzy atakują szybkimi seriami ciosów w walce wręcz, niektórzy potrafią wykonywać uniki, niektórzy są lepszymi kierowcami. I tak jak w prawdziwym życiu, nie wszyscy są zwycięzcami.
Legion dodaje kolejną imponującą warstwę głębi do tej całej sieci, dając każdej postaci własną historię, własne cechy i relacje, własne harmonogramy i motywacje. Korzystając z Deep Profiler, możesz wykorzystać te informacje na swoją korzyść, próbując zrekrutować ich do swojej sprawy. Postać, która może nie być zbyt chętna do przyłączenia się do DedSecu z powodu osobistej niechęci do grupy, może chętniej cię wysłuchać, jeśli pomożesz jej w inny sposób, który może nawet nie zostać przedstawiony w grze jako oczywisty wybór.
Na przykład Głęboki Profiler może powiedzieć Ci, gdzie znajduje się przeciwnik osoby, którą próbujesz zrekrutować, w którym to momencie możesz wybrać się do tej lokalizacji i, powiedzmy, zhakować konto e-mail tego przeciwnika i ujawnić poufne dane. Osoba, którą próbowałeś zrekrutować, będzie bardziej chętna do przyłączenia się do Twojej sprawy, a wszyscy znajomi, których mają, będą wspierać DedSec po usłyszeniu o tym, jak im pomogłeś. Jednocześnie osoba, której dane ujawniłeś, będzie miała teraz urazę do DedSec, podobnie jak wszyscy współpracownicy lub powiązania one mają.
Oznacza to, że twoje działania w Watch Dogs: Legion ciągle mają te efekty, które rozprzestrzeniają się na zewnątrz, sprawiając, że wydaje się, że miasto dynamicznie reaguje na twoje działania i zmienia się, gdy grasz więcej. Osoby, których być może nigdy nie spotkałeś, mogły już być dotknięte twoimi działaniami – ta osoba, którą bezmyślnie przejechałeś podczas jazdy po otwartym świecie swoim sportowym samochodem, mogła być po prostu siostrą wysokiej rangi policjanta, która mogła się przydać Twoja sprawa, ale teraz nienawidzi DedSec.
„Graj jak ktokolwiek” jest chwytliwym terminem dla mechaniki, z pewnością, ale także nadmiernie upraszcza, jak rozległa i złożona jest naprawdę”.
To wschodząca rozgrywka w najlepszym wydaniu, doskonały przykład gry, która pozwala graczom tworzyć i tkać własne historie za pomocą sieci systemów rozgrywki. „Graj jak ktokolwiek” jest chwytliwym terminem dla mechaniki, z pewnością, ale również zbytnio upraszcza, jak bardzo jest ona rozległa i złożona. Tak, grać może każdy – ale jest też tyle więcej, co ciągle dzieje się za kulisami. Sprawia, że gra i jej świat wydają się żywe i niezwykle wrażliwe na gracza, co zapewnia znacznie większe zanurzenie, niż się spodziewałem.
Coś, co jest o wiele bardziej schematyczne, ale wciąż godne pochwały, to ogólnopolowy cel, jakim jest uwolnienie Londynu od jego opresyjnych władców, przyjęcie celów pobocznych, aby zakłócić propagandę i szerzyć świadomość oraz wyzwolić całe miasto, jedna dzielnica na raz. Za każdym razem, gdy wykonujesz czynności poboczne w jednej dzielnicy, odblokowujesz ostatnią misję stałą, a gdy ją ukończysz, wyzwalasz tę dzielnicę, która odblokowuje różne nagrody, takie jak specjalni rekruci.
Nie jest to do końca najbardziej pomysłowa struktura dla gry z otwartym światem, zwłaszcza gry Ubisoft z otwartym światem – do diabła, Assassin's Creed Syndicate zrobił prawie to samo w Londynie – ale działa dobrze i dodaje do postępowania wciągającą warstwę długiej progresji. Za każdym razem zajęcia poboczne w gminie są również przyjemnością, dzięki czemu możesz podejść do różnych wyzwań z różnymi postaciami i różnymi strategiami. Co więcej, ostatnie misje dla każdej dzielnicy są zawsze mnóstwo zabawy i oferują mnóstwo różnorodności, od pościgu samochodowego z dużą prędkością po ulicach po sekwencję platformową, w której prowadzisz Spiderbota przez wnętrzności Big Bena na misję na czas, w której musisz zestrzelić za pomocą drona bojowego kilka pojazdów opancerzonych rozsianych po całej dzielnicy.
Tymczasem zwykłe zamieszanie w otwartym świecie i próba wywołania jak największego chaosu jest nadal tak bezmyślnie uzależniające, jak powinno być w otwartej grze tego rodzaju. Jest jeszcze lepiej w legion, w rzeczywistości, niż było w Oglądaj psy 2, ponieważ jest tak wiele radości z odkrywania różnych sposobów siania spustoszenia w otwartym świecie różnymi postaciami. Szukanie punktów technicznych w mieście może być również przyjemne, a czasami sprytnie rozpraszać uwagę od czasu do czasu, podczas gdy sterowanie pojazdem znacznie się poprawiło Watch Dogs 2 także. W grze jest również spory wybór pojazdów (z których wiele w pełni obejmuje Legion o wiele bardziej hardkorowe otoczenie cyberpunk), a jazda nimi zawsze jest świetna.
„Parkour jest nadal nieco szorstki na krawędziach, tak jak było w Watch Dogs 2."
Parkour jest nadal nieco szorstki na krawędziach, tak jak było w Watch Dogs 2. Jest o wiele mniej zautomatyzowany w legion, więc wydaje się to trochę mniej niepewne, ale ruch postaci nadal wydaje się trochę zbyt niereagujący i powolny podczas próby czasami wspinania się po ścianach i przeszkodach, a od czasu do czasu natkniesz się na ścianę, która jest wystarczająco niska, abyś mógł się wspiąć , ale gra Ci nie pozwoli. Podobne problemy pojawiają się również w przypadku mechaniki okładki gry, która może być zarówno zbyt lepka, jak i wręcz przeciwna. Wiele razy byłem zmuszany do ciasnych sytuacji podczas strzelanin z powodu mechaniki okładki gry, co było frustrujące. Przynajmniej walka w zwarciu uległa znacznej poprawie, co jest miłe dla oka.
Jak jednak wspomniałem wcześniej w tej recenzji Watch Dogs: Legion wyróżnia się w powstających opowiadaniach dzięki złożonym systemom rozgrywki, a jego rzeczywista oskryptowana historia nie jest niczym, o czym można by pisać. Właściwie nie mogę powiedzieć, ile razy zgubiłem drobiazgi, dlaczego powinienem się nimi przejmować i jakie w ogóle było ich miejsce w historii. Jest to historia, z której łatwo się wyłączyć, a brak jakichkolwiek prawdziwych głównych postaci lub obsady, w które można by zainwestować lub uchwycić się, pogarsza sytuację. Cała historia w większości wydaje mi się trochę zamazana. Pomaga to, że gra jest niesamowicie zabawna poza fabułą, więc jeśli nic więcej, przynajmniej Watch Dogs: Legion jest w porządku, że całkowicie ignorujesz główną narrację i robisz własną zabawę.
Należy również omówić pewne kwestie techniczne. Watch Dogs: Legion to solidnie wyglądająca gra. Zalane neonami ulice cyberpunkowego Londynu w niedalekiej przyszłości są oszałamiające do oglądania i doskonałe do przemierzania, a miasto wygląda jeszcze lepiej w nocy lub gdy pada deszcz. Niektóre szczegóły nie układają się jednak z bliska – twarze postaci w szczególności wyglądają dość nienaturalnie i plastycznie – podczas gdy są też dziwne problemy z synchronizacją ust i irytujące animacje w puszkach. Zbyt często postacie również nie brzmią tak, jak można by sądzić, że brzmią na pierwszy rzut oka, chociaż biorąc pod uwagę szerokość i głębokość puli, z którą Ubisoft miał do czynienia z dosłownie tysiącami postaci, w pewnym sensie sprawia to, że Czuć, że nie każdy z nich może być idealnym połączeniem audiowizualnym.
Jest kilka drobnych, odległych problemów z wyskakującymi okienkami, ale nic nie jest zbyt zauważalne (chociaż tekstury dronów transportowych wydają się czasami ładować dość długo, z jakiegoś powodu). Czasy ładowania są jednak długie i częste, a ja zdecydowanie nie mogę się doczekać gry na sprzęcie nowej generacji, aby pozbyć się tej irytacji. W końcu wystąpiły również dwa przypadki, w których gra całkowicie się zawiesiła, uruchamiając mnie na ekranie głównym mojej konsoli i zmuszając mnie do ponownego uruchomienia.
„W przeciwieństwie do tego, jak zaczęła się ta seria, Watch Dogs: Legion nie tylko składa wielkie i ambitne obietnice – w rzeczywistości je spełnia”.
Watch Dogs: Legion jest zdecydowanie najlepszą grą z tej serii – i ośmielę się powiedzieć, że jest to jedna z najbardziej wciągających i pomysłowych gier z otwartym światem, w jakie grałem od lat. Jego gra, jak każdy mechanik, jest genialna w swoich założeniach i imponująca w wykonaniu, ukrywając absurdalną ilość głębi, w której można się zagubić na dziesiątki godzin. W przeciwieństwie do tego, jak zaczęła się ta seria, Watch Dogs: Legion nie tylko składa wielkie i ambitne obietnice – w rzeczywistości je spełnia.
Ta gra została zrecenzowana na Xbox One.
