Oostwaarts, de aankomende 2D-RPG van het 10-koppige Shanghai-team Pixpil, is een heleboel dingen. Het verhaal van een norse man van middelbare leeftijd die een begaafd jong meisje door een prachtige pixel-art post-apocalyps leidt, het is de ontwapenende botsing van The Last of Us en Earthbound, en het speelt zich af als Capcom's gespierde kijk op The Legend of Zelda op de Game Boy Advance. Wat me na 30 minuten verslaafd heeft gemaakt aan een gedeelte van iets minder dan een dozijn uur in dit avontuur, is hoe briljant het het uiterlijk van dat meest extravagante tijdperk van 2D-games vastlegt.
Daarvoor is er echter nog veel meer Zelda gaande in de manier waarop Eastward zich ook afspeelt. De actie is gestript en er is een nette crunch in het gevecht, terwijl de puzzels veel schuiven met kratten en het bombarderen van gammele oude muren inhouden. De monteur met twee karakters zorgt voor een bepaalde draai: mijnwerker John heeft een vertrouwde braadpan bij de hand en brengt explosieven in de mix, terwijl de jonge Sam toegang heeft tot een energiestoot die de weg naar voren kan verlichten en tegelijkertijd vijanden verlamt, met beide met een druk op de knop de hoofdrol in- en uitschakelen. Je kunt het team ook opsplitsen om bepaalde puzzels op te lossen en ze vervolgens weer aan elkaar te binden.
En vanuit die basis kan Pixpil extrapoleren veel. In het korte gedeelte dat ik speelde, is er een kookmonteur die liefdevol optilt uit Breath of the Wild, een minigame voor jeepraces en tussen dat alles wat fijn afgestemde kerkerskruipt. Ik wil niet te veel details geven, want er is niet zo lang te wachten tot het volledige en laatste ding — Eastward is bevestigd voor release in iets meer dan een maand op Switch en pc — maar neem even de tijd om waardeer het artwork dat misschien wel het sterkste punt van de game is.
