Zrobiłem zapowiedź dla nadchodzącego RTS firmy King Art, Iron Harvest, w czerwcu podczas wydarzenia Steam Game Festival. To demo było dość ograniczone i zawierało tylko kilka map do potyczki i trybu wieloosobowego z dwiema z trzech frakcji gry.
Od tego czasu programiści wydali bardziej kompletną wersję beta. Deep Silver wysłało nam zapowiedź z pewną zawartością kampanii, w tym wczesnymi misjami z Imperium Saksonii. Oto moje wrażenia po spędzeniu większej ilości czasu z nowszą wersją gry.
Ponieważ kampania jest dużą nową funkcją, która została dodana od ostatniego demo, to właśnie tam postanowiłem skupić większość mojej uwagi na nowym buildzie. Iron Harvest zawiera trzy frakcje, z których każda ma własną kampanię. Ukończyłem wszystkie misje w Polani, które są obecnie w grze, co wydaje się być mniej więcej połową tego, z czego będzie składać się ostateczna kampania.
Iron Harvest jest osadzona w alternatywnym wszechświecie historii 1920 +, świat, który powstał jako cykl obrazów polskiego artysty Jakuba Różalskiego. Popularność jego sztuki w końcu zrodziła się kosa, szalenie udana gra planszowa osadzona w tym samym wszechświecie. Sukces kosa z kolei doprowadziło do Iron Harvest, A Company of Heroes- zainspirowany RTS, który został zapoczątkowany na początku 2018 roku.
Świat 1920 + najlepiej podsumować I wojnę światową z mechami dieselpunk i innymi retro-futurystycznymi technologiami. Chociaż w otoczeniu są inne frakcje, Iron Harvest koncentruje się przede wszystkim na Polani, Saksonii i Rusviet. Każda kampania rozgrywana jest z perspektywy konkretnego bohatera, a każdej z nich towarzyszy potężny zwierzęcy towarzysz.
Historia Iron Harvest pojawia się pięć lat po pierwszej Wielkiej Wojnie, w której Automaszyny zdominowały współczesne pola bitew w Europie. Kampania Polania pełni rolę samouczka gry i śledzi Annę Kos i jej ulubionego misia Wojtka. Po tym, jak wieś Anny zostaje zaatakowana przez Rosjan, stają się niechętnymi bohaterami ruchu oporu w Polan.
Jak możesz sobie wyobrazić, twoje jednostki bohaterów odgrywają dużą rolę w misjach kampanii w grze. Anna jest wykwalifikowanym strzelcem, który został wyszkolony do strzelania przez swojego brata, zanim został wcielony do Wielkiej Wojny. Doskonale radzi sobie z odskakiwaniem wrogiej piechoty z daleka i może wystrzelić przeszywający strzał, który może trafić wiele jednostek.
Jej brutalny niedźwiadkowy towarzysz podąża za nią i może dostać rozkaz szarży do przodu, aby związać wrogów w walce wręcz. Wojtek dysponuje własnym atakiem specjalnym, który polega na potężnym zamachu, który powala wrogich żołnierzy.
Inną główną jednostką bohaterską Polani w kampanii jest Lech, wujek Anny i przywódca Polanian Resistance w ich partyzanckiej kampanii przeciwko rosyjskim okupantom. Lech pilotuje dużego, zdezelowanego mecha, który wygląda i porusza się jak goryl. Jego masywne ramiona są w stanie zadawać ciężkie obrażenia mechom, a przy każdym zamachu mogą wystrzelić piechotę w powietrze. Jest również wyposażony w granatnik krótkiego zasięgu.
Kampania Polania całkiem nieźle wprowadza Cię w życie Iron Harvestmechaniki gry i zawiera wiele ciekawych misji i celów. Podobnie jak w przypadku wielu kampanii RTS, istnieją misje, w których musisz podnieść bazę i armię od zera, oraz misje, w których musisz wykonać szereg celów przy ograniczonym wyborze żołnierzy.
Te ostatnie mają tendencję do podkreślania pick-upów rozsianych po każdej mapie, co pozwala leczyć żołnierzy za pomocą zaopatrzenia medycznego lub wymieniać ich sprzęt na coś, co lepiej pasuje do roli, którą obecnie potrzebujesz.
Chociaż misje, fabuła i sceneria są wystarczająco interesujące, muszę to przyznać Iron Harvestaktorstwo głosowe i pisanie może czasami spaść. Jest to gra z dość skromnym budżetem od niemieckiego dewelopera, więc niektóre teksty są nieco niezręcznie sformułowane. Ten problem potęguje gra głosowa, która zdecydowanie brzmi jak osoby, które nie są rodzimymi użytkownikami języka angielskiego, próbując przekazać angielskie kwestie, podszywając się pod polski lub rosyjski akcent.
Nie mówiłem zbyt wiele o rzeczywistej rozgrywce Iron Harvest ponieważ moja opinia jest nadal w dużej mierze taka sama, jak czułem się w moim pierwszy podgląd. Niestety, Iron Harvest w wielu miejscach jest wciąż bardzo nieoszlifowany. Jednym z moich głównych zarzutów w oryginalnej wersji zapoznawczej było odnajdywanie ścieżek jednostek i sztuczna inteligencja. Chociaż te aspekty gry poprawiły się nieco od czasu ostatniego demo, nadal są ogólnie dość złe.
Jednostki utknęły w terenie i trochę nawzajem. Jednocześnie zobaczysz mnóstwo przykładów jednostek, które po prostu przebijają się przez przeszkody. Jest to szczególnie widoczne w misji Polania, w której eskortujesz pociąg, który czasami wydaje się fizycznie nie istnieć, gdy jednostki przejeżdżają przez niego.
Piechota nadal ma irytującą tendencję do strzelania kilkoma salwami, zanim zaatakuje w zwarciu bez żadnego wkładu z twojej strony. W szczególności sztuczna inteligencja wroga uwielbia biegać piechotą po otwartym terenie, aby związać twoje jednostki w walce wręcz, co skutkuje długimi, przeciągającymi się pociskami, gdy żołnierze uderzają się kolbami karabinów zamiast strzelać do ludzi.
Równoważenie jest nadal dość złe. Podczas gdy artyleria, taka jak wielka armata zamontowana na pociągu we wspomnianej wyżej misji Polania, zadaje cios, wydaje się, że zasięg jest trochę za mały.
Zdarzyła się jedna sytuacja, w której zdecydowałem się użyć pociągu do ostrzeliwania kilku załogowych dział przeciwpancernych czekających w zasadzce, tylko po to, by dowiedzieć się, że mają one najwyraźniej większy zasięg niż to ogromne działo polowe przeznaczone do miotania pociskami w odległe cele.
Blobowanie wciąż stanowi duży problem w Iron Harvest. We wczesnej fazie gry nie ma żadnej naprawdę skutecznej broni przeciw piechocie, więc duże plamy piechoty są dość silne. Jednak w późnej fazie gry niektóre mechy są tak silne, że piechota wydaje się nieco nieistotna.
Podczas gdy równowaga, sztuczna inteligencja i odnajdywanie ścieżek mogą być stopniowo naprawiane, główny problem z Iron Harvest jest to, że jest to bardzo prosta gra, której brakuje mechanicznej głębi. Prawdopodobnie dlatego blobbing i spam są tak skuteczne i nie sądzę, aby kiedykolwiek zostały naprawdę wykorzenione bez względu na poprawki i poprawki balansu.
Aktywnych umiejętności jest bardzo mało w Iron Harvest, a te, które istnieją, mają zwykle długi czas odnowienia. Niektóre jednostki mają całkiem przyzwoite umiejętności, ale są zablokowane, dopóki jednostka nie awansuje.
Oprócz ogólnego braku zdolności aktywnych, Iron Harvest nie ma drzewka badań ani technologii i prawie nie ma budowy baz. W grze są trzy struktury, z kilkoma fortyfikacjami obronnymi, takimi jak worki z piaskiem, bunkry i kopalnie. Odblokowanie jednostek „późnej gry” to tylko kwestia ulepszenia koszar lub warsztatu. Bardzo niewiele decyzji zajmuje zarządzanie bazą.
Wydajność też nie jest szczególnie dobra, a gra często spada do lat 40. podczas większych bitew. Dzieje się tak pomimo faktu, że gra nie jest zbyt imponująca wizualnie, z niewielką ilością efektownych efektów lub mechaniki zniszczenia.
Podczas gdy aktualna wersja beta Iron Harvest jest nieznacznie lepszy niż poprzednie demo, niewiele zrobiło, aby naprawdę sprzedać mi grę. Istnieje wiele problemów, zarówno dużych, jak i małych, które przeszkadzają w czerpaniu z tego przyjemności.
Tych drobnych problemów jest tak wiele, że trudno je wszystkie zmieścić w jednym podglądzie. Pomimo wszystkich problemów, do wydania gry pozostał tylko tydzień, więc poważnie wątpię, aby którykolwiek z tych problemów został rozwiązany przed premierą.
Iron Harvest zostanie wydany 1 września na komputery z systemem Windows (przez GOG i Steam), PlayStation 4 i Xbox One. Gra jest obecnie w fazie bezpłatnej otwartej bety na Steam.
Iron Harvest został zaprezentowany na komputerze z systemem Windows przy użyciu podglądu dostarczonego przez Deep Silver. Możesz znaleźć dodatkowe informacje na temat recenzji/polityki etycznej Niche Gamer tutaj.
