„Sony Interactive Entertainment przedstawia”. Wszyscy widzieliśmy że ekran powitalny, na którym biała czcionka na czarnym tle przechodzi w dopracowaną sekwencję brandingową, której kulminacją jest znajoma ikonografia krzyża/kwadratu/trójkąta/okręgu – tylko tym razem pojawia się to nie tylko w grze na PlayStation, dzieje się to także na Xbox. Właściwie wszystkie, od Xbox One po Xbox Series X. To jest MLB The Show 21, pierwsza wieloplatformowa gra od PlayStation Studios. Grałem w tę grę na trzech komputerach Xbox i dwóch PlayStation, a wyniki są fascynujące.
To, w jaki sposób doszliśmy do tej sytuacji, możemy jedynie spekulować, ale tak jest Prawdopodobnie że sama Major League Baseball – wydawca – zdecydowała się przenieść franczyzę na arenę wieloplatformową. Jest również prawdopodobne, że to ta sama firma, która pośredniczyła w transakcji przeniesienia MLB The Show 21 do Game Pass już pierwszego dnia, co nie tylko sprawia, że tytuł ten jest nieprawdopodobną bitwą na konsole, ale także stanowi wyraźny kontrast w modelach biznesowych Sony i Microsoft zdecydował się. Z mojego punktu widzenia grę MLB The Show 21 można było pobrać na dowolną moją konsolę Microsoft i była tam po prostu dostępna w ramach mojej subskrypcji – wystarczyło kilka naciśnięć przycisków, aby pobrać, gdy byłem już gotowy. Tymczasem po stronie PlayStation za wielogeneracyjną wersję gry musiałem zapłacić 75 funtów. Tak, co ciekawe, za zakup jednostki SKU, która umożliwia dostęp do wersji gry na PS15 i PS4, obowiązuje dopłata w wysokości 5 funtów. Pod względem wartości Game Pass wyraźnie wyróżnia się na tle innych – szczególnie gdy jest to gra w dużej mierze przeznaczona na wiele generacji, w której PS4 Pro i PlayStation 5 różnią się jedynie stosunkowo niewielkimi aktualizacjami.
MLB The Show 21 to pod wieloma względami klasyczna, nowoczesna gra sportowa. Nie charakteryzuje się wygładzonym, filmowym wyglądem, jaki charakteryzują dzisiejsze renderery – ma na celu uzyskanie ostrej, nieskazitelnej prezentacji z bardzo szczegółowymi modelami postaci skąpanymi w efektywnym, imponującym przetwarzaniu końcowym. Dzieje się tak w przerywnikach filmowych – lub „prezentacjach”, jak je nazywa gra. Rzeczywista rozgrywka jest bardziej spartańska, ale wciąż imponująca. PlayStation 5 i Series X renderują przebieg w natywnej rozdzielczości 2160p i poza kilkoma bardzo niewielkimi różnicami (niewielka różnica w filtrowaniu wyboru? Dziwny błąd renderowania wody w jednej scenie w Series X?) są w zasadzie identyczne. W przypadku Xbox Series S rozdzielczość spada do 1080p i istnieją pewne dowody na to, że być może niektóre tekstury rozwiązują się przy niższym poziomie szczegółowości. Jednak podobnie jak w przypadku większości współczesnych tytułów sportowych, kluczem do ogólnego wyglądu i stylu gry jest tu parytet.
